Bij Cycling Destination willen we graag inspireren. Dat doen we door het delen van tips en mooie verhalen. We helpen je ook met onze Cycling Destination Approved locaties. En je kunt ons altijd direct mailen. Waar wij ons op voorstaan is het kiezen van bestemmingen die niet iedereen direct zou kiezen. Dus als we Frankrijk kiezen, dan zijn we graag op andere plekken dan de Alpen of Pyreneeën. Dus als we een ervaring kunnen delen over Patagonië, Argentinie, dan staan we gelijk te stuiteren. Want eerlijk is eerlijk: Patagonië is een waanzinnige fietsbestemming. Gravel all over, met plekken waar je zo naar toe wilt.
We spraken Alessandro Salvaggio, die jullie al kennen van zijn tips over Toscane. Wat wij nog niet wisten, is dat hij ook een langere periode in Patagonie heeft gewoond. Zijn ervaringen met dit ruigere, maar waanzinnig mooie stuk van de wereld delen we graag in deze story. Enjoy!
Tekst en foto’s: Alessandro Salvaggio
Going back, again and again
De afgelopen jaren ben ik voor kortere en langere periodes in Argentinië geweest en de afgelopen tijd heb ik er ook gewoond. Mijn vriendin komt er vandaan. Elk jaar gaan we terug om tijd door te brengen met haar familie. Deze reizen brachten me onder andere naar het prachtige Buenos Aires, de regio rondom Cordoba en naar Patagonie. In die laatste regio heb ik ook echt gewoond. In een woord: schitterend. Neem wel je gravelbike mee!
Basecamp
Een goede uitvalsbasis voor het verkennen van deze regio is San Martin de los Andes. Deze stad met 45.000 inwoners ligt op ongeveer 600 meter hoogte met het Lago Lacar voor deur. Een absolute ‘hidden gem’ zoals dat zo mooi heet.
De beroemde Ruta 40 gaat dwars door dit gedeelte heen en verbind zo de verschillende delen. In Argentinië wordt dit ook wel de ‘Caminos de los 7 Lagos’ genoemd (de weg van de 7 meren) omdat het een schitterende (gravel) route is langs zeven verschillende meren.
Het voordeel van San Martin als basecamp is dat het eigenlijk ook de scheidslijn is tussen het droge, woestijnachtige noorden van Patagonië en het vochtigere, groene zuidelijke gedeelte, waar je alle meren ook vindt.
De stad is wel vrij toeristisch, vergeleken met de rest van Patagonië. Het trekt toeristen aan vanwege het ‘fly fishing’, om te gaan skien in de winter (in nabijgelegen Chapelco) en in de zomer is het een paradijs voor buiten activiteiten. De stad is geliefd vanwege zijn milde en droge klimaat.
Het is met recht een plek waar je een hoop outdoor sporten zoals trailrunning, kayaking en MTB kunt beoefenen. Voor de echte liefhebber zou je ook kunnen kitesurfen, vanwege de vele wind. Dat is wel een minpuntje voor de fietser, dus lage velgen steken!
Why and when to go
In januari is het altijd vrij druk, vanwege toerisme uit de buurlanden zoals Chili. Eind maart en in april is het extra druk met name gedurende de week van de Patagonia Run, het grootste ultra endurance event in Zuid-Amerika, dat gehost wordt in San Martin. De deelnemers racen de bergen op en af en alhoewel het geen fietsevent is, is het wel belangrijk om dit te noemen. De race gaat namelijk over 160 kilometer aan trails en 8000m+ hoogteverschil in de Andes. De routes van deze run zijn waanzinnig zowel voor MTB als ook voor de gravelbike. Als die drukte voorbij is dan is het ook de beste tijd om naar San Martin te gaan. Het is dan herfst en de kleuren zijn schitterend. Je ziet die echte herfstkleuren dan terugkomen.
Zona 5
Een ander tof event, voor off-road liefhebbers, is de Zona 5. Dit is blijkbaar de zwaarste MTB race in heel Patagonie. Ik reed ‘m zelf met mijn gravelbike en ik kan je vertellen dat het echt zwaar was. Je zult af en toe moeten lopen vanwege de steile hellingen, maar als beloning klim je naar 1900 meter waar je prachtige vergezichten krijgt voorgeschoteld. Not bad if you ask me.
Appreciation
Deze winter toen ik weer terugging heb ik echt op een aangename manier kennis gemaakt met de Latijns Amerikaanse cultuur. Het levensritme lijkt echt lager te liggen aan deze kant van de aarde. Uiteraard duren sommige dingen langer, zoals het ontvangen van een pakketje, maar je gaat ook de kleine dingen steeds meer waarderen. De bevolking hier is altijd zo vriendelijk. Ze leven soms echt met heel weinig.
Architectuur in Patagonië reflecteert veelal de influx van immigratie aan het eind van de vorige eeuw. Grappig om te zien dat de constructies dus een reflectie zijn van de oorsprong van de nieuwe bewoners. Je waant je soms een beetje in Ticino of in Duitstalige gedeelten van Europa. Er zijn geruchten dat enkel Duitse soldaten hier na de Tweede Wereldoorlog zijn neergestreken (met name in Bariloche).
Patagonië is een waanzinnige fietsbestemming
Als je in Patagonie woont zul je moeten leren anticiperen. Met name vanwege de afwezigheid van een goed mobiel netwerk. Eigenlijk is het zo dat zodra je een stad of dorp verlaat, je eigenlijk bent aangewezen op jezelf. Dat is best wel even spannend. Ondanks de afwezigheid van goede communicatie buiten het dorp kon ik zonder telefoonsignaal goed navigeren. Ik maakte altijd gebruik van Mapy, een goede app die je enkel een gps signaal nodig heeft.
True disconnect
Vanwege de slechte verbindingen heb ik geleerd om te gaan met uitdagingen. Een mooi voorbeeld is hoe ik een grote scheur in mijn band heb gefixt door er een stuk plastic van mijn drinkgel tussen te stoppen. Ook heb ik wel eens op voor mij onbekende plekken naar lagers moeten zoeken. Een keer ben ik gebeten door een zwerfhond. Ze zeggen dat dat er bij hoort als je in Zuid-Amerika woont.
Aanpassen
Het is inderdaad even aanpassen als je vanuit het ‘aangeharkte’ Europa naar Patagonië gaat. De puurheid van de natuur in deze regio is echter zo bizar en het is er zo mooi. Ik heb zoiets nooit meer ergens anders gevonden. Meestal ging ik erop uit met m’n gravelbike en eindigde ik op plekken die bijna niemand in de wereld gezien heeft. De magie van Patagonië is ongeëvenaard. Soms kom je wilde paarden en koeien tegen in de bossen of langs de kant van de weg. Ik heb er ook races gereden en in een setting die voor mij, als Italiaan, echt ondenkbaar was. Het meest bizarre en mooie tegelijk is dat je op elke top die je rijdt in de verte wel een met sneeuw bedekte (stille) vulkaan ziet.
Local tip
De laatste keer dat ik in Patagonië was, ben ik meegeweest met de gasten van Pedalando Suenos. We gingen gezamenlijk op een 4-daagse pilot tour op een privaat estate. Het was in de buurt van El Foyel. Schitterend gewoon. Ik kan de organisatoren echt van harte aanraden als je ooit bedenkt om daar heen te gaan. Want ik zeg het nog maar een keer: Patagonië is een waanzinnige fietsbestemming
