‘De liefde voor fietsen moet je delen.’

Interview Kurt Caboor: fietsliefhebber in hart en ziel en eigenaar van fietsverhuurbedrijf Alta Bike Rental.

Er zijn mensen voor wie het fietsen een bestemming is. Een levensbestemming. En dan hebben we het niet over de profs die we van Omloop tot Lombardije in pelotons, kopgroepen, sprints of een lange vlucht over de weg zien zoeven. We hebben het over de verborgen helden en heldinnen. De vrouw die fietsles geeft aan immigranten. De mechanieker van een profploeg. De man die een fietscafé begon. De beleidsadviseur fietsbeleid bij een provincie. Fietsen zit hen in het bloed. Voor hen is het leven een koers. Welk stalen ros er ook in hun stal staat, zij ademen fietsen. Van stadsfiets tot duofiets en van loopfiets tot racer en mountainbike. 

In deze serie interviewen we mensen voor wie fietsen hun bestemming is. Oftewel: Cycling is their Destination.

We trappen af met de Belgische Kurt Caboor, oprichter en eigenaar van hét fietsverhuurbedrijf van de Costa Blanca: Alta Bike Rental. 

Fietsverhuur en kilometers vreten met de profs

Met behendige, vastberaden handelingen monteert hij in een handomdraai een wiel, of vervangt hij een geknapte spaak. Als Kurt zijn brandweerrode Wilier huurfietsen komt afleveren, werkt hij snel. Er is weinig tijd voor small talk, want hij wil door. Want als het werk gedaan is, stapt deze oud-belofte zelf op de fiets. Nadat hij in 2018 van België naar Spanje verhuisde fietst Kurt vanaf 2019 in de Marina Alta minimaal 20.000 kilometer per jaar. Er is hier geen klim die hij niet kent, er zijn geen hoogtemeters die hij niet verslonden heeft. Dikwijls neemt hij hier vrouwelijke profrenners mee op sleeptouw. Shirin van Anrooij, Fem van Empel, Floortje Mackay, Lorena Wiebes, Lucinda Brand, Ellen van Dijk. Ze hebben allemaal met hem meegefietst. En af en toe verhuurt Kurt fietsen aan de partners van deze profs.

Kurt is niet alleen de oprichter en eigenaar van Alta Bike Rental, hij is tegelijkertijd de enige werknemer: ‘Ik doe alles zelf, dat betekent ook dat ik een paar keer per jaar tot twee uur ’s nachts fietsen sta te poetsen. Maar ik vind dat niet erg. Laat mij maar mijn ding doen, ik doe het graag zoals ik het doe. En ik vind: je kunt beter groot zijn in kleine dingen, dan klein in grote dingen. Alta Bike Rental is niet alleen van mij. Het is mij.’ 

Belofte, kermiskoersen en Gran Fondo’s

Als zijn leven anders was verlopen, was hij misschien zelf wel profrenner geworden. Kurt is geboren in 1980, in hetzelfde jaar als Tom Boonen: ‘Ik was goed, maar ik was geen Tom Boonen,’ lacht hij. Van zijn elfde tot zijn twintigste doet hij op competitief niveau aan wielrennen. Maar dan wordt hij ziek. Klierkoorts, in Nederland beter bekend als de ziekte van Pfeiffer. Kurt stopt met koersen. ‘Tien jaar lang heb ik zelfs geen fiets gehad.’ Uiteindelijk pakt hij de draad weer op in 2010 en begint koersen te rijden voor de Belgische Nevenbonden. Dat smaakt naar meer, en de kermiskoersen worden Gran Fondo’s. 

Als Kurt iets doet, dan doet hij het goed: ‘Ik ben er altijd wel serieus in geweest,’ vertelt hij glinsterend. ‘In m’n eerste Marmotte startte ik ergens achteraan het veld met zo’n 7500 deelnemers. Bovenop de Col du Glandon haalde ik al mensen in die vijftig minuten eerder waren gestart. Uiteindelijk werd ik iets van zestigste.’ 

Liefde voor het fietsen delen

Die liefde voor het fietsen wil Kurt delen, want: ‘Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen.’ Dat leidt ertoe dat hij fietsvakanties en trainingskampen van groepen vrienden gaat begeleiden. Van het Atomium in Brussel naar de Eiffeltoren in Parijs. Naar de Franse Alpen. En naar de Spaanse Costa Blanca. En daar wordt hij uiteindelijk verliefd. Verliefd op de Jalon Vallei. Als hij daar in 2017 na een vakantie weggaat, bekruipt hem het gevoel: ‘Ik laat hier mijn thuis achter.’ 

In 2018 valt het voor Kurt in een aantal bepalende gebeurtenissen de goede kant op. De zonkant, zou je kunnen zeggen, want hij heeft het liever ‘tien graden te warm dan tien graden te koud.’ Gebeurtenis één is dat hij tijdens een opleiding Life Coaching trainer/coach Cornelle Sterk leert kennen. Gebeurtenis twee: Kurt is in Rotterdam als hij gebeld wordt door de hotelier in de Franse Alpen: ‘Er ligt nog veel te veel sneeuw hier, je kunt hier niet op trainingskamp komen met je klanten.’ Ineens is er in een ramvolle, drukke agenda een lege week. ‘Wat nu?’, denkt Kurt. En dezelfde dag belt hij met Cornelle: ‘Ik denk dat ik maar een week naar Spanje ga, in mijn eentje.’ Cornelle blijkt ook in Spanje te zijn en een paar dagen later staan ze samen aan de rand van een zwembad bij een huis in Lliber dat te koop staat. 

Vol gas er voor gaan 

Gebeurtenis drie. Cornelle laat Kurt daar een oefening doen. Hardop vraagt Kurt: ‘Is het voorbestemd dat ik hier woon?’ En hij voelt in alles dat het antwoord op die vraag ‘ja’ is. Hij stelt een volgende vraag: ‘Is het de bedoeling dat ik in België blijft wonen de rest van m’n leven?’ En Kurt voelt direct dat het antwoord op die vraag ‘nee’ is. Dat moment is beslissend, want als hij na die week terugkomt in België is het eerste wat hij tegen zijn vriendin zegt: ‘Nu moeten we het gewoon doen.’ ‘Ik ben beginnen met lachen en daar niet meer mee opgehouden. Vanaf toen zijn we er vol voor gegaan. Dat was in mei 2018, en in november woonden we hier. Dat ik het vertrouwen in mezelf had om die keuze te maken, komt zeker door de goede gesprekken die ik met Cornelle heb gehad. Daar ben ik haar dan ook heel dankbaar voor.’

Vriendin Maaike vindt haar weg in Property Management. Zoontje Myco van vijf spreekt al snel beter Spaans dan zijn ouders. En Kurt gaat in eerste instantie verder met het begeleiden van fietsers. Maar met Garmin en Strava als concurrent is gidsen steeds lastiger om geld mee te verdienen. En de fietsen die hij huurt, ‘daar was altijd iets mee.’ En dan volgt weer een beslissende gebeurtenis. Pieter, één van Kurt’s beste vrienden die fietsenmaker in België is, komt in januari 2019 op bezoek. Hij brengt Kurt op het idee om zelf fietsen te gaan verhuren, en biedt hem aan dat hij twintig fietsen tegen inkoopprijs mag kopen: ‘Als je het doet, moet je het goed doen.’ 

Fietsverhuuravontuur

Daar begint het fietsverhuuravontuur. In april 2019 koopt Kurt zijn eerste fietsen, en begin augustus worden de eerste fietsen verhuurd. Inmiddels heeft Kurt ongeveer tachtig fietsen staan. Staat hij voor hoge service en hoge kwaliteit. ‘Alta betekent hoog, dus die naam past perfect. Bovendien is het de naam van deze regio: de Marina Alta.’ Kurt heeft geen fysieke shop, maar brengt de fietsen aan huis, en haalt ze aan het einde van de verhuurperiode ook weer op. Omdat hij zelf het vervoer verzorgt is de kans op schade kleiner. 

Kurt runt zijn fietsverhuur met hart en ziel: ‘Als ik iets tegen m’n zin begin te doen, dan stop ik ermee. Maar ik doe Altabikes steeds maar liever. Ik draag er wel zorg voor. En ik heb er plezier in.’ Dat het zo goed gaat met de verhuur betekent wel dat hij niet zoveel tijd meer heeft voor begeleiding. Ook al omdat hij die vrije uren liever zelf op de fiets stapt. Soms alleen. En soms dus met bijzondere fietsmaten. Van Fem van Empel (‘Die is uit toverdrank geboren! Als die blokjes op de Coll de Rates doet, kan ik d’r nog net volgen.’) tot Lieuwe Westra. En net zoals dat in de bergachtige omgeving van Jalón het geval is, gaat ook de weg in Kurt’s leven soms omhoog, en soms omlaag. Er zijn pieken, en er zijn dalen.

Pieken en dalen

Terwijl de zon bijna achter de bergen zakt en zijn ogen felblauw kleuren, vertelt Kurt daarover: ‘De tijd die je hier hebt, daar moet je van genieten. Bij mij overheerst de positiviteit, maar ik ben toch ook bepaalde dingen tegengekomen die me terug brachten.’ Eén van die dingen is het verlies van zijn fietskameraad Lieuwe Westra. Als ‘de vier musketiers’ heeft Kurt in deze omgeving samen met Lieuwe en twee andere maten heel erg veel fietskilometers gemaakt. Met pieken, maar ook met diepe dalen. Zo zijn ze tijdens één van die ritten, eind december 2021, samen getuige van de ernstige val van profrenster Amy Pieters. ‘Ze is hier aan het brugje gevallen,’ vertelt Kurt, en je ziet hoe het hem nog steeds raakt. Hij is even stil.

Dan vertelt hij over een memorabele beklimming van La Fustera, net buiten Benissa samen met de Zwitserse oud-prof Alex Zülle: ‘Alex kwam fietsen en Lieuwe belde mij op: ‘Kurt, wij gaan ‘m testen op Fustera. Ik ga vol Fustera op, ik ga voor een PR!’ En zo gezegd zo gedaan. ‘Op La Fustera spurtte Lieuwe weg. Hij ging vol demarreren. Alex keek me verbaasd aan: Kurt, wat gaan die doen? Uiteindelijk trapten wij ook stevig door en zijn we samen boven gekomen. Had ìk nota bene een PR. Daar was Lieuwe flink pissed over.’ 

‘De laatste fietsrit die hij hier in Spanje heeft gemaakt, voordat hij definitief terug naar Nederland ging, reed ie een PR op La Fustera. 5 mei is ie op het vliegtuig terug naar huis gestapt, en toen verloren we het contact. We hebben ‘m nooit meer gezien. We hebben zeven maanden in angst geleefd. Eigenlijk zijn we ‘m twee keer verloren.’ 

Kurt vertelt het met een grijns, maar daarachter zie je verdriet: ‘Ik heb afgezien van Lieuwe. Ik heb er maanden een naar buikgevoel van gehad. ‘k had liever nu nog een appje van ‘m gehad: Kom Kurt, we gaan een ritje maken.’ Toch blijft Kurt vooral naar de zonkant kijken: ‘Want waar ik heel erg in geloof, je hebt niet alles onder controle maar je hebt wel jezelf onder controle. Dus heeft mij bij positiviteit de overhand en kijk ik: wat kan ik hier zelf uit leren.’ En dat betekent voor Kurt zoveel mogelijk genieten. Van zijn vriendin en zijn prachtige zoon, van de Spaanse zon, en van al die mooie ritten op de fiets.