Kasseien. Kinderkopjes. Keien. Grove stukken steen die in een vast patroon zijn neergelegd. Als boerenweggetjes of soms voor doorgaan verkeer. Meestel slecht onderhouden, met grote gaten erin. Stenen die schots en scheef uitsteken. In de winter bijna onbegaanbaar. In de zomer een bron van stof en ellende. De ronde maakt hier vaak zijn opwachting, op zoek naar spektakel tussen saaie sprinteretappes door. Lars Boom pakte hier ooit zijn etappewinst in de regen. Sponsor Belkin was in haar nopjes. In recentere edities was er vooral veel geklaag over de balans tussen tourbelangen, ploegbelang en ander geneuzel. Liever 200km vlak strak asfalt dan 10 kilometer hotse-knotsen-begonia weg. Fietsen over kasseien is toch iets voor het voorjaar.
Lille is geen Roubaix
De stad Rijsel, of Lille in het Frans, is zich aan het ontwikkelen als weekend bestemming. De stad zit in de lift met een bruisend, authentiek centrum, een shopping walhalla en ook nog wat cultuur. Ideaal om even te stoppen met de Thalys. Ook de populariteit van de lokale voetbalclub LOSC zal bijdragen aan extra sfeer op wedstrijddagen. De musea, de dierentuin en de bijbehorende citadel maken het plaatje compleet. Of het een schril contrast is met Roubaix, weet ik niet precies. Roubaix is rauw, maar heeft juist dat ene stukje historische grond, waar elke wielerliefhebber een keer wil zijn geweest. De wielerbaan, de douches, de geur en het gevoel van ‘Roubaix’. Daar verbleekt de ‘Lille Metropole’ een beetje bij. Alhoewel Roubaix samen met Tourcoing, Moeskroen en Lille wel de MEL vormt.
Etappe 5, maar dan voor toeristen
De mannen van het profpeloton krijgen een flink aantal kasseistroken voor de kiezen als ze vanuit Lille via Wasquehal (km 0) de boerenvelden van Noord-Frankrijk intrekken. Met een bijna 20 kilometer aan kasseien, maar zonder de meest bekende stroken uit Parijs-Roubaix, is het een fikse uitdaging. Voor de wielertoerist is er een route van 102 kilometer gecreëerd. Let ook op: deze route start NIET in Lille, Compiegne of Roubaix. De start is neergelegd in Arenberg, in de middle of nowhere, maar wel in het hart van de kasseienkoersen. Het bos van Wallers, de Trouee d’Arenberg is echte wielerhistorie. Deze prachtige strook, waar in vroeger jaren de renners over elkaar heen duikelden bij slecht weer is ook de start van jouw route. Foto’s maken is toegestaan, misschien zelfs wel een must.
Haveluy – Helesmes
We hebben de route een klein beetje mooier gemaakt, door de strook van Haveluy – Helesmes erin te fietsen. Dat is nog een klein stukje extra genieten en over de steentjes stuiteren. Zorg dat je de route rijdt op een mooie zomerdag. Dan is alles beter te behappen en heb je minder last van val- en glijpartijen. De route trekt door nietszeggende gehuchten als Auberchicourt, waar de boulangerie en het café de belangrijkste pijlers zijn in het dagelijkse leven. Een ‘petit-caf’ en een picard en de zorgen zijn weer voorbij. Hier geen romantische, Parijse taferelen. Nee hier wordt nog echt gewerkt. Vele straten dragen hier de naam ‘8 mai 1945’. Het einde van de oorlog was in Frankrijk 3 dagen later dan bij ons. De pijn van die tijd is hier ook gevoeld.
Verder de weilanden in
In totaal krijg je 18 kilometer aan kasseien voorgeschoteld. Wees gerust: Mons-en-Pévèle is eruit gelaten en ook de andere kasseienstroken zijn niet van de pijnlijkste soort. Desalniettemin is 102 kilometer over deze wegen een fikse uitdaging. Al vrij snel doemt er een mooi stukje kassein op tussen Fressain en Villairs-au-Tertre. Daarna omcirkel je eigenlijk de mooiste stroken en volg je de fietsroute Nord côte Vélo. Je rijdt wel door Hem, in Roubaix een bekende strook, maar die laat je hier links liggen. Het gaat richting Cambrai, waar je net voor het stadje terug draait en weer over de kassein mag stuiteren.
Een lusje
We rijden eigenlijk geen echt rondje, maar meer een lus. Bij Emerchicourt krijgen we weer wat mooie keitjes voor de neus. Het enige wat in Emerchicourt meer bekijks trekt dan een verdwaalde wielrenner is het gemeentehuisje, dat ook dienst doet als mediatheek. De grote muzieksleutel op de buitenkant is net zo wanstaltig als het gemeentehuis van Hardenberg. Smaken verschillen. De boulevard de la Republique heeft niet de allure van een Boulevard Haussmann. Dat is een understatement.
Wasnes-au-Bac
De route trekt richting de secteur van Chateau d’eau, waar het waterkasteel vooral een watertoren is die de strook siert. De watertoren van Wasnes-au-Bac. schiet mij maar lek. De kasseinstrook daarentegen is een pareltje. Niet te moeilijk, maar goed te doen. Met de juiste bandendruk zeker geen probleem.
Warlaing – bijna thuis
Bij Warlaing ligt misschien wel de langste strook op je te wachten. Prachtig in de weilanden. met een goede lengte is dit een mooie afsluiter van een dagje in ‘L’enfer du Nord’. Hoewel de route daarna nog twee mooie strookjes voor je in petto heeft is dit met recht een afsluiter te noemen. Komoot vindt dat je na 104 kilometer toch flink wat stukken ‘onbegaanbaar terrein’ voor je kiezen hebt gehad. We dare to differ.
Route
Deze Tourroute en alle andere tourroutes vind je in onze collectie op Komoot. Een mooie actie wat ons betreft en het zorgt voor iets meer koppeling met de echte koers. Hoewel deze route compleet de andere kant op rijdt, maar ach. Met de Franse slag zullen we dan maar zeggen.
