De Costa Tropical bevindt zich aan het zuidelijkste deel van de Spaanse regio Andalusië. Een mooi stuk heuvelachtige kustlijn, met daarachter wat hogere bergen. De naam Costa Tropical verwijst enerzijds naar het klimaat (subtropisch) maar anderzijds ook naar de vruchten die hier groeien. De beste mango’s, bananen en ‘chirimoya’s’ komen hier vandaan. De regio is met het klimaat uniek in zijn soort. Lekker zonnig, warm, maar ook regelmatig wat vocht zorgen voor een ideaal groeiklimaat voor de tropische vruchten. Dat je hier ook mooi kan fietsen, dat weten velen nog niet. Daarom trokken wij de stoute schoenen aan en gingen op verkenning. Wij nemen je mee naar de Costa Tropical!
Hobbel de bobbel ritje
Op het vliegveld van Malaga word ik opgewacht door een vrolijke oude baas. Hij heeft een bordje met mijn naam erop in zijn hand. Andalusië leunt sterk op het (zon)toerisme en de luchthaven van Malaga is daar het levende voorbeeld van. 80 gates, 100 van deze ‘mannetjes’ met bordjes, veel toeristen. Dit is het kloppende hart van de Andalusische toerisme-industrie.
De vrolijke baas wil mij wel wat bijleren. Op de weg richting Almuñecar zet ik mijn basis Spaans in om met de chauffeur te communiceren. Al gebarend en haperend komen we tot een gesprek. Over de regio, de afhankelijkheid van het toerisme en de fruitteelt, maar ook over de keuken. Hij blijkt een goede amateurkok en geeft tussen neus en lippen door nog wat tips over wat je waar moet eten. Het is einde dag, dus ik ben een hoop vergeten. Maar de vis en dan met name de ‘Bacalao’ moest ik zeker nemen. Staat genoteerd.
Heilige maagd van Antigua
Almuñecar is een typisch Spaans stadje, met een grote kerk, een oud centrum met smalle straatjes en een enorm kasteel. De invloed van de ‘moren’ die hier eeuwen geleden voet aan de grond kregen is goed waarneembaar. In de kerk is het alles goud wat er blinkt. De beschermheilige van de stad, de maagd Antigua is helemaal in goud gekleed. Voor zover ik begrijp wordt deze dame tijdens de processies op een boot de zee op gestuurd. Alles voor de veilige thuiskomst. Tegenwoordig wordt er nog wel wat gevist, maar is het dorpje vooral een toevluchtsoord voor oudere, Britse en Franse toeristen die graag zon, betaalbaar eten en een uitvalsbasis voor de regio willen.
By the rivers of Babylon
Als ik me in het Bahia Almunecar hotel meldt is het net na 10 uur ’s avonds. Ik wil nog snel wat eten, maar het restaurant van het hotel is al dicht. Gelukkig is er in de stad nog wel iets open. Het hotel heeft een huurfiets voor mij gereed staan. Helaas is er geen fietsenkelder of andere fietsvoorziening. De fiets mee in de kamer is het enige devies. Die kamer mag er zijn. Ruim, met een prima bed, een zitje, een badkamer en een balkon. Uitzicht op zee, wat wil je nog meer? Als ik na mijn snelle avondhap weer terugkom in het hotel, hoor ik ergens een hoop geroezemoes. Op de eerste verdieping zwelt het geluid aan. In een ruimte zie ik een grote groep ouderen wild meeklappen en meedeinen. De klanken van ‘by the rivers of Babylon’ knallen uit een speaker. De entertainer op het podium glimlacht als ik om de hoek kijk. Morgen maar snel op de fiets.
Langs de kust
De volgende ochtend gebruik ik om de westkant van de Costa Tropical te verkennen. Het stadje Nerja, op ene kleine 20 kilometer roept luid en duidelijk. De route die ik heb gemaakt volgt eerst de boulevard en gaat dan verder langs de kust. Appeltje eitje, simpel karweitje zou mijn dochter zeggen. Als ik de route in heb gevoerd op Komoot, zie ik toch een flink aantal hoogtemeters voorbij komen. Ach ja, het zal wel. Off we go! Het is een heerlijk temperatuurtje. Een graad of 25 en een heerlijk zonnetje. Perfect voor een mooie lente dag op de fiets. Van te voren heb ik wel goed gesmeerd, ook op aanraden van de locals.
De eerste paar kilometers volg ik de boulevard. Het is goed uitkijken hier, want ondanks dat het een rustige weg is, rijden er veel auto’s. Na een paar kilometer lijkt de kustweg te stoppen. Ik zie eigenlijk alleen maar steile rotswanden. Een straatje draait naar links en dan naar rechts. Straf omhoog. Ik moet even slikken. In Nederland is een ritje langs het strand een lekker koffierondje. Hier aan de Costa Tropical moet je altijd je klimmersbenen meenemen. Er zit niks anders op: we gaan omhoog!
Het is draaien en keren op de smalle straatjes en als ik over mn schouder kijk. Het zijn pittige meters richting de top. Vanaf daar is het vrij snel langs de kust richting Nerja. Hier gaat het op en neer, de kustweg is geen meter vlek.
Nerja is een heerlijk stadje
In Nerja kun je naar het ‘balcon van Europa’, waar je goed zicht hebt op Marokko. Het is er redelijk toeristisch maar je kunt in het centrum even neerploffen voor koffie en wat te eten. Kijk of je uit het echte toeristische centrum kunt blijven, want daar kom je snel in de ’tourist traps’ terecht. De infrastructuur is goed op orde. Fijne fietspaden en enigszins attente automobilisten. Vermijd trouwens het lunch uur, want dan is het heel erg druk met auto’s en ander verkeer.
Naar het achterland
De volgende dag trekken we met ons groepje richting het achterland. We gaan vanuit het droomachtige Salobreña richting het achterland. We zetten koers richting Jete. Een mooie uitdagende klim wacht ons hier. We rijden eerst richting Almuñecar en draaien dan rechtsaf de heuvels in. Eerst is het verkeer nog redelijk druk en we rijden over een gewone tweebaansweg. Hier zul je even achter elkaar moeten fietsen. Zodra we verder uit de kust komen, wordt het rustiger, worden de uitzichten mooier en gaan we prachtig draaien en keren. Voor 5,5 kilometer krijg je 7,2% te verwerken. Maar de beloning ligt ook hier op de top met prachtig uitzicht.
Terug naar de kust
Het is genieten hier. Als we afdalen richting de kust krijgen we nog wat mooie haarspeldbochten voorgeschoteld. Het is wel oppassen met soms smalle wegen, maar nergens wordt het echt gevaarlijk. We hebben bijna altijd de kust verderop in zicht. De lachende gezichten van het begin worden alleen maar meer lachend. Het is richting Salobreña waar we worden ontvangen bij het lokale sportcentrum, door de directeur van het toerismebureau. De rondleiding en de mogelijkheid om te douchen zijn erg fijn! Zo kunnen we fris op naar Granada.
Maar niet voordat we getrakteerd worden op een rondleiding en daarna een zeer uitgebreide lunch. Verse vis, groenten, fruit en meer. Want we zijn hier tenslotte aan de Costa Tropical! Dus een lunch zonder vruchten, dat is niet mogelijk.
Uitstapje naar ’the farm’
Voordat we echt vertrekken, gaan we nog even naar een tropische fruitkwekerij. De kweker zelf legt ons alles uit over de vruchten, het proces van kweken, de voordelen en nadelen, het werken met de natuur (en dus het gebrek aan regen). Maar ook het voordeel van deze kustlijn, met het natuurlijke waterbekken van de Sierra Nevada. Mooi om te zien. De vruchten laten we ons goed smaken!
Routes Costa Tropical
Dit zijn de routes inclusief een aantal andere routes uit Andalusië van een eerdere perstrip van Jurgen van Teeffelen. De info daarover vind je in zijn artikel van januari.
