Rijd mee in de voetsporen van mede eigenaar Sander op zijn fietsvakantie naar ‘cycling paradise’ Mallorca. De afgelopen dagen kon je al meekijken met deel 1 en deel 2. Vandaag gaan we verder met deel III van Dagboek Mallorca. Enjoy, want deze editie is er eentje om te bewaren! Fietsen in Spanje en zeker fietsen op Mallorca is een feestje.
Fietsen naar het uiterste puntje op Mallorca
Het lijkt wel alsof Mallorca alleen maar ‘dead-end-climbs’ heeft. Sa Calobra, La Victoria en nu ook weer. De rit naar Cap de Formentor is er eentje die eindigt in zee. Nou ja, de weg eindigt bij de vuurtoren van Formentor. Je kunt er uiteraard over discussiëren, maar dit is een van de mooiste, zo niet de mooiste rit op Mallorca. Een must-ride als je je gaat fietsen op Mallorca. Vanuit Port de Pollença is het bijna 18 kilometer lang genieten. Vandaag stond ie op het programma!
Cap de Formentor
Vroeg begonnen, veel gewonnen
Wederom een vroeg begin van de dag. De weersverwachtingen zijn een beetje zo-zo. Dat moet je met de spreekwoordelijke korrel zout nemen, want ‘slecht weer’ is hier nog steeds een graad of 20 met bewolking. Kort-kort is de dresscode, met voor het eerste deel een vestje mee. Terwijl ik richting Port de Pollença fiets kom ik al een paar fietsers tegen. Ik denk dat meer mensen het snode plan hebben om deze route te rijden en terecht. Vanaf Port de Pollença rijd je in eerste instantie over een brede boulevard richting de start van de klim naar Col de la Creueta, die duidelijk staat aangegeven.
Prachtig begin
De eerste kilometer van de Col de la Creueta is er eentje om van te smullen. Al binnen een paar honderd meter heb je de eerste haarspeldbochten te pakken en gelijk is het uitzicht ook geweldig. Je kijkt uit over de baai tussen Pollença en Alcudia. Als ik naar boven begin te klauteren is het nog relatief rustig. Ik heb een local opgepikt die in mijn wiel meeschuift omhoog. De percentages zijn echt vriendelijk en voor mij duurt deze klim ongeveer 20 minuten. Goed om erin te komen en ook heb je hier gelijk schitterende fotomogelijkheden. Ik ken de klim vrij goed, omdat ik deze ook al vaker op Road Grand Tours (RGT Cycling) indoor heb gereden.
De weg kronkelt zich mooi tegen de heuvel omhoog en je bent snel omringt met mede fietsers. Gaandeweg kom ik met twee Britten te fietsen, uit Somerset. Namen uitwisselen is eigenlijk niet eens nodig. We hebben een common ground, de fiets. We praten zodoende bijna een half uur met elkaar. Heerlijk.
Golvend naar de vuurtoren
Eenmaal bovenop maak ik even een stop voor een paar foto’s. Hier is ook de mogelijkheid om rechtsaf te slaan, naar het laatste stukje van de Sa Creueta. Die bewaar ik voor een volgende keer. Mijn nieuwe Britse vrienden moeten even wat aan hun zadel sleutelen. Dat levert uiteraard wat bekende grappen op. We gaan gezamenlijk verder en worden gelijk verwend met een aantal mooie haarspeldbochten. Voor de geoefende daler een genot om te rijden.
Tussenstuk
De afdaling is relatief kort en dan volgt er een wat langer tussenstuk dat deels vlak en deels vals plat omhoog loopt. Hier kom je vaak een groep geiten tegen, dus het is wel even oppassen. Ook dit keer is de plaatselijke bok present. Gelukkig zijn ze wel wat gewend, deze viervoeters. Ze stappen op tijd aan de kant.
Wat ook heerlijk is: de bewolking is langzaam gaan wegtrekken en de uitzichten worden met de minuut mooier. Doordat je over een soort lang, puntig schiereiland kronkelt heb je de ene keer links en de andere keer rechts uitzicht op de zee. Soms moet je gewoon even stoppen om van het uitzicht te kunnen genieten. Zowel ik als vele anderen met mij doen dat even. Waanzinnig is het.
Vriendschappen zijn zo gemaakt
Klimmen naar het hoogtepunt
Vanaf ongeveer 7 kilometer voor het einde krijg je het maximale stijgingspercentage van 9% voorgeschoteld. Je voelt het eigenlijk helemaal niet want de weg blijft maar op en neer golven. Het gaat in een ritme van 1,5 kilometer bergop, paar honderd meter bergaf, dan weer 1,5 bergop en zo voorts. Het laatste stuk is dan weer even uitrollen naar beneden met 500 meter voor de vuurtoren nog een venijnig klimmetje. De laatste kilometer kun je mooi dalen, maar je kunt ook even de tijd nemen voor het ultieme shot van de vuurtoren. Al ontelbare keren gemaakt, maar het blijft schitterend. Bijkomend voordeel van deze dag: de laatste 3 kilometer zijn afgezet voor auto verkeer. Dat is vrij ongewoon en daardoor is het vandaag extra mooi!
Mooi van verre!
Formentor in al zijn schoonheid
Keerpunt
Doordat de Formentor een klim is met een doodlopend stuk is het ook echt een keerpunt. Fietsers stoppen hier voor een blikje cola (uit de kleine kiosk) een korte plas en voor de foto’s. Ook zie je een soort van vriendschappen ontstaan. Groepjes fietsers vragen om foto’s te maken van elkaar. Ik word aangesproken omdat ik een outfit draag van een bepaald merk. Het blijkt dat degene die mij aanspreekt ambassadeur is. Wat volgt is een leuk gesprek, met de fiets als mooi onderwerp. Dat is wel de sfeer die je wil hebben. Verder is dit echt een ‘quintessential’ fotospot.
Een prachtig lijnenspel Deze foto is veel gemaakt
De weg richting Formentor is ook de weg terug naar jouw beginpunt. Schitterend
Terugweg
Het voordeel van zo’n dead-end-climb is dat je de terugweg al verkend hebt. Ook kun je op de heenweg alvast even wat fotospots scannen. Dat is echt een voordeel, zeker voor de content creators. Het weer is deze dag echt fantastisch. Iedereen die ik kort spreek heeft het erover. Ook de locals zijn het erover eens: dit is de perfecte dag.
We rollen weer terug naar beneden en gelijk moet je ook weer even omhoog. Het uitzicht daar is mooi en uit de heup schiet ik nog wat foto’s. Dat gaat continu zo door, de rest van de afdaling richting het laatste stukje klim naar La Creueta. Het resultaat mag er best zijn.
Naar boven en dan weer naar beneden
Onderaan het laatste stuk klimmen is het weer even ‘bijschakelen’. Want na een wat langere afdaling moeten de benen weer wennen aan de stukjes klim. Het is nog een venijnig stuk en ik ben blij als ik weer boven ben. Dit keer neem ik geen tijd om foto’s te schieten. Ik heb ook afgesproken om de rest van de familie te ontmoeten aan het strand in Pollença. Ik schiet dus snel naar beneden. De afdaling is vrij overzichtelijk maar het is op dit tijdstip (11 uur ’s ochtends) echt druk aan het worden. Heel veel fietsers en ook heel veel auto’s. Niet iedereen lijkt de regels uit het verkeersexamen nog te weten. Goed oppassen dus. Zeker als de geel-rode streekbus om de hoek komt.
Uitzicht in de afdaling op Port de Pollença
Eenmaal beneden rijd ik naar een tentje aan het strand. Ik parkeer m’n fiets, bestel een koffie en aan de rand van het terras kan ik met m’n voetjes zo in het zand zitten. Als even later de rest van mijn reisgezelschap (vrouw, kinderen) arriveert is de pret compleet. Wat. een. dag. Fietsen op Mallorca. Ik kan het iedereen aanraden.
