Sander (@sunny_cycling) neemt je mee op zijn avonturen op fietseiland Mallorca. Gisteren was er deel I, vandaag deel II van Dagboek Fietsen op Mallorca. Over nieuwe wegen rondom Alcudia, aan het strand van Cala St Vicenç en de route langs de kust. Lees mee en raak geïnspireerd door dit avontuur. Want als je dit leest, wil jij ook gaan fietsen op Mallorca.
Early bird
In oktober is de temperatuur op Mallorca erg aangenaam. Overdag komt het kwik nog makkelijk boven de 20 graden. ’s Nachts koelt het dan wel rap af maar elke morgen doet de zon goed zijn werk. Zelfs in oktober is het aan te raden om vroeg op de fiets te gaan. Niet alleen kun je dan genieten van de schitterende omgeving, maar je kunt ook mooie foto’s schieten. Bonus: je hebt ook de wegen vrijwel voor jezelf.
Ik ben van nature al een ochtendmens, zeker met een jong gezin, dus vroeg op is voor mij geen probleem. Deze dag heb ik een route uitgestippeld met twee ‘dead ends’ erin. Vanuit Pollença trek ik over lokale wegen richting vestingstad Alcudia want op het schiereilandje achter dit stadje bevind zich de Col de la Victoria. Om er te komen moet je even door een stukje stadsverkeer, maar als je dat achter de rug hebt, is de weg haast verlaten.
Fris zonnetje
Terwijl ik de weg bij het huisje uitrijd, voelt het nog wat frisjes aan. Ik heb een vestje aan gedaan, maar voor de rest rijd ik gewoon kort-kort. Na anderhalve kilometer, ik rijd dan op de rotonde bij Pollença komt de zon in mijn gezicht. Als ik afdraai richting Alcudia heb ik de zon pal in het gezicht! Heerlijk! Ik weet nu al dat ik m’n vestje zo uit kan doen. Wat een leven zeg.
Met die laagstaande zon is het wel oppassen. De wegen zijn hier relatief smal en je ziet soms de bocht niet heel goed. Rust is het devies en ik draai soepel warm op de meanderende weggetjes. Eenmaal voorbij Alcudia gaat het ineens steil omhoog. Een lokaal weggetje, door een stukje villawijk zorgt ervoor dat ik echt even uit het zadel moet. op de teller staat 15%. Wow. Het is maar een paar honderd meter, maar ik ben gelijk warm.
Daarachter opent zich het landschap met een schitterende baai en dit klim. Ik stap even af voor wat foto’s. Het is hier schitterend en buiten een enkele verdwaalde wandelaar en wat wildkampeerders (twee in totaal) is hier he-le-maal niemand. En dat terwijl je in Alcudia en Pollença over de koppen struikelt. Bijzonder.
Vriendelijke start
Het klimmetje is echt vriendelijk voor de benen. Een paar kilometer lang en daarna daalt het wat tot je uiteindelijk bij het militaire terrein komt. Hier kun je niet verder en je moet omdraaien. Maar geen paniek, je hebt echt mooie uitzichten en dat maakt deze klim zeker de moeite waard. Kijk ook wel even uit voor de geiten, want die springen soms zo voor je deur.
Na een korte stop en een kleine plaspauze vat ik de afdaling richting Alcudia aan. Prima te doen en door het gebrek aan verkeer is het lekker naar beneden zoeven. Als ik weer onderaan ben, rest me alleen nog een kort pittig stukje terug omhoog de villawijk in. Daarna kan ik beginnen aan deel twee van dit ritje, richting Port de Pollença en Cala st. Vicenc.
Langs het water
Voor diegenen die bekend zijn met dit gebied is de weg langs het water een blijvertje. Tussen Alcudia en Port de Pollença rijd je nog geen 5 meter van de zee. Voordeel: een schitterend uitzicht, nadeel is de wind die je vaak tegen lijkt te hebben. Het fietspad is echter lekker breed en de automobilisten hebben goed zicht op jou en je mede reizigers. Niets is fijner dan dat! Want fietsen op Mallorca betekent ook dat de automobilisten rekening met jou houden.
Richting de noordkust
In Port de Pollença draai ik linksaf richting Pollença en na een stuk langs de provinciale weg, draai ik rechtsaf richting Cala St Vicenç. Dit kustdorpje staat bekend om z’n blauwe stranden, maar ook om de lelijke architectonische misbaksels die de waterkant bevolken. De weg ernaartoe is strak geasfalteerd en het bolt heerlijk! Ondertussen schiet ik wat foto’s en rol richting de waterkant.
Over het uitzicht niets gelogen. Het is er schitterend met water zo blauw, dat je echt even moet knipperen met je ogen. Als je twee keer knippert zie je ook het immens lelijke witte molog dat het strand overschaduwd. Man, die architect had echt een stok en een hond. Gelukkig is er ook een mooi uitzichtspuntje met een haarspeldbocht. Happy days.
Het valt hier op hoe relax en rustig het is. Af en toe komt er een groepje renners langs, maar over het algemeen heb je de wegen voor jezelf. Hoe anders is dat op populaire plaatsen als de MA-10 richting Soller, Cap Formentor en uiteindelijk Sa Calobra.
Terug naar huis
Via de Cami Vell de St Vicenc steek ik richting Pollença. Daar rol ik nog even door het stadje heen, dat rond dit tijdstip (10u ’s ochtends) in volle voorbereiding is voor het middagmaal. Nu al. Na het venijnige klimmetje terug naar huis, plof ik daar op het terras. Mijn twee kleine soigneurs begroeten me vrolijk en ik ben een blij man. Morgen nog meer fietsen op het heerlijke eiland Mallorca!
