Het is misschien wel een van de meest legendarische wielerwedstrijden ter wereld: de Strade Bianche. Een klassieker die vaak in hetzelfde rijtje als de Ronde van Vlaanderen en andere iconen wordt genoemd. En dat terwijl de geschiedenis van de Strade Bianche nog helemaal niet zo ver teruggaat. De eerste editie vond pas in 2007 plaats. Inmiddels is het uitgegroeid tot een unieke voorjaarsklassieker die zowel geliefd als gevreesd is bij de profs. En dat is natuurlijk niet voor niets. De mannen rijden een parcours van 213 kilometer, met maar liefst 16 stoffige gravelstroken die samen goed zijn voor 80 kilometer onverhard afzien. Ook de vrouwen zien af. Zij rijden 50 kilometer over gravel, verdeeld over 13 uitdagende stroken.
De naam Strade Bianche betekent letterlijk ‘witte wegen’ in het Italiaans. Deze verwijzing komt voort uit de karakteristieke gravelstroken van Toscane, die door de zon een bijna witte kleur krijgen. Deze wegen zijn typisch voor de regio en vormen een belangrijk onderdeel van het landschap. In dit artikel zetten we de allermooiste en meest iconische Strade Bianche gravelstroken op een rij. Ideaal om meer te leren over deze bijzondere koers, maar ook ter inspiratie om zelf eens op fietsvakantie te gaan in de prachtige regio van de Strade Bianche!
Foto’s: Adobe Stock
1. Monte Sante Marie (11,5 km)
Deze sector is misschien wel de bekendste en zwaarste van de hele wedstrijd. Met een lengte van 11,5 kilometer en lastige beklimmingen tot wel 15% is de Monte Sante Marie een beslissende strook. Hier worden vaak de eerste aanvallen geplaatst. In 2016 werd deze sector beroemd doordat Fabian Cancellara hier zijn beslissende aanval plaatste en op indrukwekkende wijze solo naar de overwinning reed. Sindsdien siert zijn naam het Strade Bianche-naambordje aan het begin van de strook.
Bij droog weer is het hier 11 kilometer lang stofhappen. De renners hebben amper zicht door de stofwolken die opwaaien onder het geweld van het peloton dat over de strook raast.
2. Colle Pinzuto (2,4 km)
Colle Pinzuto ligt diep in de finale van de wedstrijd en is een korte, maar bijzonder lastige sector. De strook is 2,4 kilometer lang en bevat een beruchte klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%, met pieken die oplopen tot 15%. Dit is een strook waar aanvallers vaak proberen hun beslissende slag te slaan. Het is een cruciaal punt in de koers. Hier worden vaak de laatste energievoorraden aangesproken, en het is niet ongebruikelijk dat renners op deze strook stilvallen na een zware race. De gravel hier is grover dan op andere stroken, wat de grip vermindert en extra inspanning vraagt van de renners.
3. Le Tolfe (1,1 km)
Le Tolfe is misschien kort, maar absoluut niet te onderschatten. De strook begint met een steile afdaling en eindigt met een brutale klim richting het einde. De klim op Le Tolfe bereikt stijgingspercentages tot 18% en is een van de laatste kansen voor aanvallers om verschil te maken.
Deze sector ligt vlak voor de finish, wat betekent dat elke seconde die hier gewonnen of verloren wordt, bepalend kan zijn voor de einduitslag. Le Tolfe heeft een bijzondere reputatie opgebouwd als een van de spannendste stroken, waar de laatste aanvalspogingen vaak plaatsvinden. De klim aan het einde van de strook leidt de renners terug naar het asfalt, waarna ze zich klaarmaken voor de finale in Siena.
4. San Martino in Grania (9,5 km)
San Martino in Grania is een prachtige, maar lange en uitdagende sector van 9,5 kilometer die zich midden in het parcours bevindt. Deze strook is vooral berucht om zijn constante op en neer gaande karakter: er zijn nauwelijks vlakke stukken, waardoor de renners nooit een moment van rust krijgen. Deze sector is een klassiek voorbeeld van wat de Strade Bianche zo zwaar maakt: een aaneenschakeling van klimmetjes en afdalingen, op een ondergrond die weinig grip biedt. Vaak waait hier ook een stevige wind, wat de uitdaging nog groter maakt.
5. Pieve a Salti (8 km)
Pieve a Salti is een schilderachtige, maar genadeloze strook. Deze sector is 8 kilometer lang en biedt prachtige vergezichten over het Toscaanse landschap. Maar terwijl de toeschouwers genieten van het uitzicht, worden de renners geconfronteerd met een technische en fysiek slopende strook.
De sector bevat een mix van korte klimmen en technische afdalingen, waardoor renners constant op hun hoede moeten zijn. In de vroege edities van de Strade Bianche werden hier vaak de eerste serieuze aanvalspogingen ondernomen, en nog steeds is dit een sector waar de wedstrijd open kan breken.
Aankomst in Siena
Na al die zware gravelstroken volgt de iconische finish op de Via Santa Caterina in Siena. Deze laatste klim door het historische stadscentrum is kort maar steil, met stijgingspercentages tot 16%. Hier wordt de race vaak écht beslist, waarna de winnaar finisht op het prachtige Piazza del Campo.
