In onze rubriek Classic Rides verhalen we over de klassiek beklimmingen in de hele wereld. Beklimmingen met een rijke geschiedenis of zogenaamde instant classics. Bij Cycling Destination gaat het duo Erwin en Erwin, ook wel bekend als de Mountain High Chasers, op pad om deze beklimmingen te rijden.
De Erwin Visser en Erwin Reijneveld hebben zichzelf tot doel gesteld om voor hun 50e verjaardag, 50 mythische klimmen te fietsen. Als Mountain High Chasers zijn ze al aardig onderweg om dat doel te slechten voor hun 50e. Beter gezegd, met 40 moet het wel geklaard zijn. In deze aflevering van Classic Rides komt er een echte klassieker aan bod: de Mont Ventoux. Lees en geniet mee!
Ieder verhaal heeft een begin
Ieder verhaal kent een begin. Ons verhaal startte op de ‘kale berg’, oftewel, de Mont Ventoux. De berg die tot ieders verbeelding spreekt, of je nu fietser bent of niet. De berg die menig toerist angst in boezemt en de berg die voor velen een doel op zichzelf is.
De Ventoux kent drie routes omhoog (waarover later meer) waarbij alle wegen uitkomen bij de iconische toren op de top. Of je nu start in Malaucène, Sault of Bédoin, feit is dat je behoorlijk wat hoogtemeters moet afleggen om op de top te komen. Om boven te komen moet je minimaal 1515m de lucht in!
Bédoin
Wanneer je in Bédoin besluit te starten staat er in het dorp netjes aangegeven waar je precies moet zijn doormiddel van een niet te missen streep op straat. Handig voor als je een goed segment wilt neerzetten. Eenmaal ingeklikt begint de weg direct omhoog te lopen op weg naar wat een unieke klim gaat worden. Naast de klimstatistieken die over de Ventoux te vinden zijn, zijn er andere belangrijke zaken waar je rekening mee moet houden. De Ventoux zou de Ventoux niet zijn als de weergoden zich rustig houden. In ons geval was het 23 graden met een lekker zonnetje aan de voet. Bovenop was het slechts 4 graden met sneeuw. Bereid je dus goed voor voordat je opstapt!
Rap in het rood
Als je Bédoin verlaat lopen de benen al snel vol. Wij hebben echt niet in de gaten waardoor dit komt. Dit is een valkuil voor vele beklimmingen. De Ventoux is geen uitzondering, want zeker voor deze klassieker, kom je de man met de hamer tegen als je te snel begint. De eerste 5,5 kilometer is prima te verteren, maar onthoud goed wat er komen gaat. Na deze eerste kilometers sla je in Saint-Estève linksaf en dan lijkt het of je start met een nieuwe klim.
De stijgingspercentages lopen snel op en het vriendelijke landelijke landschap verandert in een genadeloos warm bos. Kenmerkend aan de Ventoux en zeker aan dit stuk is dat er weinig bochten genomen hoeven te worden waardoor je vaak ver vooruit kunt kijken. Of dit een voordeel of een nadeel is mag je zelf bepalen, wanneer je voldoende power in de benen hebt is het natuurlijk lekker om van het ene wiel naar het andere wiel te rijden.
Velen zeggen dat Bédoin de ‘echte’ kant is om te beklimmen. Het is de klassieke kant. Dat komt doordat deze zijde met een gemiddelde van 7,2% het steilst is. Dit maakt hem zeker niet de enige kant om te beklimmen.
Reis naar de maan
Zodra je het bos achter je laat vind je een parkeerplaats bij Chalet Reynard waar vele renners even een rondje rijden om de spanning van de benen te halen alvorens ze beginnen aan het laatste stuk. Zodra je het Chalet passeert weet je weer waarom je hieraan bent begonnen. Een uniek stuk landschap laat zich zien waarbij zelfs de top al zichtbaar wordt. Alsof je een reis naar de maan hebt geboekt waarbij je voor het eerst de bestemming in zicht krijgt. Rotsen, kale vlaktes en een mooie weg met de kenmerkende zwart/gele palen tot aan de top doemen op voor de wielen. Je krijgt steeds mooier (indien de wolken het toelaten) uitzicht op de omgeving terwijl het nog steeds hard werken is. Hier doet de berg zijn naam echt eer aan. (Mont Ventoux, de winderige berg).
De top
In de laatste kilometer loopt het behoorlijk omhoog, maar met het einde in zicht trap je jezelf zo naar de top. De laatste scherpe bocht naar rechts brengt je naar de ingang van het observatorium, die vanuit de wijde omgeving te zien is. In het seizoen zullen er genoeg mensen aanwezig zijn die je al schreeuwend omhoog helpen om de wielen over de streep te laten rollen. Vanaf de top kun je kiezen om een andere route naar beneden te rijden, wanneer je er een mooie ronde van wilt maken is de afdaling naar Malaucène schitterend en vanaf Malaucène kun je weer prima terug naar Bédoin rijden. Heb je afgesproken voor een bakkie in Sault? Dan daal je het eerste stuk af zoals je omhoog bent gekomen en sla je linksaf bij Chalet Reynard. Als je vanuit Sault weer terug moet naar Bédoin, dan ben je wel even onderweg dus houd daar rekening mee. De kortste weg is weer omhoog!
Cinglés du Mont Ventoux
Sinds 1988 bestaat Le club des Cinglés du Mont-Ventoux. Een club voor echte ‘fietsidioten’. Mocht je lid willen worden van deze club, geen probleem! Dan moet je alleen even alle drie de zijden van de Ventoux beklimmen op één dag en dit bewijzen door stempels te laten zetten op je stempelkaart. Als dit gelukt is ben je lid van de Cinglés du Mont-Ventoux, oftewel; de Malloot van de Ventoux. Alleen voor de echte liefhebbers.
Met recht een klassieker
Mocht je bovenkomen en nog twijfelen aan het ‘feit’ dat de Ventoux een klassieker is? Daar hebben we wel een antwoord op. Los van de elementen die we al hebben genoemd (profiel, weer en fenomenale uitzichten) draagt de wielerhistorie bij aan het feit dat deze berg een echte klassieker is. Daarbij mag het tragische verhaal van Tom Simpson niet ontbreken. Op 1,4 kilometer voor de top kun je het monument bekijken of een eerbetoon brengen aan Simpson die misschien wel symbool is komen te staan voor deze berg. Want de Mont-Ventoux, die behandel je met respect.
