Broomwagon report: Swissneyland

Iedereen zou ‘m op fietsvakantie wel een keer willen gebruiken: een bezemwagen oftewel een broomwagon. In het fietspeloton is het een begrip. De laatste van de groep, daar rijdt de bezemwagen achter. In het Frans heet het heel mooi ‘Voiture Balai’. In de Tour de France rijdt dit voertuig ook echt met een ouderwetse bezem er aan vast. Grappig genoeg rijdt er ook een echte bezemwagen achteraan, om het vuil een beetje op te ruimen.

Velen in het fietsen gebruiken de term ‘broomwagon’ voor hun bedrijf. De bekendste in Nederland is Robert Gesink, die zijn koffiekarretje ‘Broomwagon’ noemt. Buiten Nederland is Stefano Nucera waarschijnlijk de bekendste. Zijn podcast ‘The Broomwagon’ wordt veel beluisterd en hij heeft vaak interessante gasten. Wat nog veel leuker is: Stefano is een soort fietsnomade, die bijna elke 3 jaar ergens anders lijkt neer te strijken. Oorspronkelijk komt hij uit Calabria, de neus van de Italiaanse laars. Met tussenstops in Emilia Romagna, Rome, Berlijn en nu Zurich heeft hij een schat aan fietsverhalen. We namen de tijd om even met hem te zitten en een aantal toffe tips uit zijn brein te pikken. Deel 1: Broomwagon report: Swissneyland. Met toffe tips om te fietsen in Zwitserland.

Cycling is life

Stefano zit tussen de dozen als we hem spreken. Niet alleen is hij net aan het verhuizen, hij staat ook op het punt om vader te worden. Exciting stuff, zoals hij het zelf noemt, maar daardoor ook wel een hectische tijd. Toch heeft hij tijd voor een uitgebreide chat, want dat is ook zijn handelsmerk. Zoals hij het zelf zegt: ‘ik ben echt een ouwehoer. Wat ik mooi vind: nieuwe mensen ontmoeten en goede gesprekken voeren. Het is zo tof om nieuwe mensen te ontmoeten.’

Hij heeft dan ook drie dingen in zijn leven (fietsen is het overkoepelende geheel) die belangrijk zijn:

1. Met mensen praten om inclusiviteit te promoten
2. Duurzaam leven: Stefano kijkt naar manieren om zo min mogelijk impact op natuur en mens te hebben.
3. Op zoek naar avontuur: ik ben een doener en ben niet bang om nieuwe dingen te ontdekken.

De fiets als toevallige constante

Het verhaal hoe Stefano verknocht raakte aan de fiets is totaal anders dan je zou verwachten. Italianen lijken haast allemaal gek van fietsen. Ik had ook verwacht dat hij al vanaf jongs af aan idolaat was van grote namen als Pantani, Bugno, Chiapucci en anderen. Niets is minder waar. Hij werd na zijn masterdiploma, totaal niet fit, door een vriend gevraagd of hij meeging op een bikepacking trip naar Albanië. Punt 3 van zijn levensidealen in acht nemend, zei hij direct ‘ja’. Een probleem: had hij geen fiets! Dat kon geregeld worden, het was een absolute uitdaging, maar sindsdien is de fiets een toevallige constante.

It’s all about the people

Zoals al blijkt uit het begin van ons gesprek: Stefano vindt mensen eigenlijk belangrijker dan de omgeving zelf. Voor ons is dat natuurlijk apart om op te schrijven, maar het is ergens wel waar. Elke omgeving wordt beter als je ‘m rijdt met vrienden. Dat gezegd: uitzicht op een prachtige alm is wat ons betreft net iets meer waanzinnig dan een ritje over de dijken en wegen van Flevoland.

Gravel is an attitude

Dat Stefano uiteindelijk in de gravel scene is beland, is bijna een een-tweetje. In zijn woorden: het is een houding (of eigenlijk een levensstijl). Gravel is qua benadering veel meer laid-back dan het racefiets wereldje. Daar gaat het al snel over watts, snelste fiets en meer van dat. Gravel past beter. Stefano zegt zelf: Ik wil gewoon buiten zijn, dichtbij de natuur. Ontdekken is voor mij een constante. Er is altijd wel iets nieuws om te zien.

Swissneyland

Na een mooie rondreis door Europa is Stefano neergestreken in Zwitserland. Terwijl we hem vragen naar toffe tips lichten zijn ogen haast op: ‘Zwitserland is waanzinnig. Je draait de hoek om en er is wéér wat prachtigs dat je nog niet eerder hebt gezien’. They call it Swissneyland for a reason.

Als je echt van de Zwitserse schoonheid wilt genieten dan heb je ontelbaar veel mogelijkheden. Wat ons opvalt: Stefano koppelt mooie omgevingen eigenlijk altijd aan events. Daar komt de ‘meeting new people’ weer om de hoek kijken.

‘Elk jaar doe ik zelf de beroemde Three Passes: Nufenen, Gotthard en Furkapas’. Dat is een rite de passage voor mij. Ik kan er ook ergens kort over zijn:

• Furkapas: Love it. Wat een waanzinnige beklimming
• Nufenen: Hate it. Wat ergens mooi is, in al zijn lelijkheid, is het Sovjet achtige gebouw dat bovenop staat. Het mooiste is eigenlijk de afdaling naar Airolo. Daar pak je een espresso (you wouldn’t guess) en dan verder
• Tremola/Gotthard: Fantastisch, maar wel zwaar

Het beste is om je basecamp in Andermatt te hebben, in het kanton Uri. Ik verblijf daar altijd op een plek die heel erg afgelegen is. Het is voor mij echt een soort retraite. Fantastisch. Andermatt is niet alleen een perfect basecamp, maar je kunt er ook fantastisch gravelen. Echt een ‘hidden gem’.

There’s more to explore

Nog een tip die wij nog niet eerder gehoord hadden namelijk een event op de grens van Zwitserland en Frankrijk. Zoals Stefano zegt: ‘Gravelfans, maar ook wegfietsers kunnen een ode brengen aan de mannen en vrouwen die stand probeerden te houden tegen de Duitse overmacht in WWII. Het event, La Resistance, is een eerbetoon. Dit soort events vind ik geweldig. There’s a story to that’.

Swissneyland next level

‘Velen zullen ook de Klausenpass wel kennen. Wat een waanzinnige beklimming is dat’. Ik vind dat echt zo’n mooie beklimming.

Nog een paar pareltjes

Stefano gaat door: ‘Je kent me nu aardig, ik hou echt van een verhaal’. Ik vind bijvoorbeeld de Pragelpass vanuit Schwyz. De Pragelpas verbindt twee kantons. Aan de ene kant is daar Schwyz en aan de andere kant Glarners. Deze twee staan qua orientatie tegenover elkaar en het lijkt dat deze weg daarom een beetje achtergebleven is qua ontwikkeling. Ook zijn hier flink wat veldslagen uitgevochten (Neutraliteit betekent niet dat er niet gevochten is). Zo werden de Russen hier teruggedrongen door Napoleon Bonaparte.

Uiteindelijk kun je dan via de Klöntalersee naar Glarus. Dat is echt een mooie.

Davos

Dit kuuroord in Graubunden heeft een aantal prachtige beklimmingen waar je echt geweldig kunt rijden. Onder andere de Fluelapass en de Albulapass zijn eigenlijk ritten die je niet mag missen.

In het vervolg: deel 2!