Als je kiest om vanuit Utrecht naar het (noord-)westen te fietsen, dan kom je al vrij rap in het Groene Hart terecht. Dit gebied is vrij uitgestrekt en qua wegen heb je heel veel rechte polderwegen. Het gebied is echter heel erg groot. Het strekt zich uit van Amsterdam, naar Utrecht naar Rotterdam en Den Haag. Dat betekent dat je een hoop afwisseling kunt vinden. Fietsen in het Groene Hart betekent namelijk fietsen langs mooie riviertjes, slingerende weggetjes met knotwilgen en over allerlei slootjes, beekjes en door kleine dorpjes. Dorpjes waar de drie-eenheid kerk, café en Rabobank nog goed te zien is. Wij gingen op een vroege, grijze zondag op pad om het stuk rondom de gehuchten Noorden, De Hoef en Kamerik te ontdekken. Dat kan absoluut slechter.
Startpunt Utrecht
Ten opzichte van Utrecht ligt dit deel van het Groene Hart wat we vandaag gaan rijden naar het noord-westen. Om vanuit de stad daar te komen moet je eigenlijk altijd door een paar woonwijken heen. Dat is geen punt, want langs het spoor is een mooie fietssnelweg aangelegd. Die begint op de Cremerstraat en gaat helemaal via de Douwe Egberts fabriek, over het water en de snelweg de stad uit. Als wij deze ochtend over die weg rijden, draait de DE fabriek op volle toeren. De geur van vers gebrande koffie is aanstekelijk. ‘Bakkie?’ vraag mijn fietsgenoot? Daar direct in de buurt heb je een aantal heerlijke plekken om koffie te drinken, zoals Mr. Black and the White ox of SOIA. We slaan nog even over.
Maximapark – Haarzuilens
Over de herkenbare gele Hogeweidebrug trekken we de stad. Als je vanaf daar richting het noordwesten wilt, dan moet je eigenlijk wel door het ruim opgezette Maximapark. Dit nieuw aangelegde park is vrij populair bij hardlopers, fietsers, wandelaars en andere buurtbewoners. Als je hier doorheen rijdt, is vroeg op de ochtend wel raadzaam. Dat gezegd: er is heel veel ruimte dus je komt er wel mee weg. Nadat we het park doorkruist hebben, zetten we koers richting Haarzuilens. Het buurtschap of dorpje is vooral bekend vanwege het schitterende kasteel dat er naast ligt. Als je door het dorpje laveert dan zie je de leuke huisjes met de rood-witte luiken. Eigenlijk best idyllisch.
Fietsen in het Groene hart: draaien en keren
Na onze doorkomst in Haarzuilens gaan we naar ons verste punt op de route: De Hoef. De route die ik in Komoot gemaakt heb, is een beetje rommelig. Gastblogger Rik de Voogd zou sowieso commentaar hebben, want het is geen rondje. We zetten koers richting Kockengen, langs een mooie rechte polderweg met een smal fietspad. Dit is bekend terrein. De wegen zijn vrij rustig en het enige waar we echt voor moeten stoppen is de trein.
Woerdense Verlaat
De dorpjes in deze regio dragen soms prachtige namen. Zo is daar ook Woerdense Verlaat. Voer voor menig woordspeling, maar ook de aansluiting richting de Kromme Mijdrecht. Dit is typisch zo’n mooi riviertje in het groene hart. Het slingert richting Mijdrecht en je hebt er prachtig uitzichten over de natuur en de velden. Je komt ook langs een mooie molen en als je de rivier in Noordelijke richting volgt, voegt ie samen met de Amstel. Dit is echt een schitterend pad, maar niet voor niets staan hier allerlei aanmoedingsborden langs de weg. Het is hier in de zomer vrij druk. Blijkbaar willen meer mensen fietsen in het Groene Hart. Tip dus ook voor de planning: niet op een zonnige zondagmiddag over deze route.
Nieuwkoopse plassen
We draaien op een gegeven moment naar links om weer terug richting Utrecht te gaan. Hier wordt het uitzicht weer wat weidser en de wegen weer iets rechter. We pakken een hoekje mee van de Nieuwkoopse plassen, maar uiteindelijk zien we daar weinig water. De fietspaden en wegen zijn hier overigens heel goed, ruim en we hebben weinig verkeer. Het zal wel te maken hebben met het weer en het tijdstip.
Terug naar huis
We draaien langs de Nieuwkoopse plassen en rijden over mooie, brede wegen. Ondertussen passeren we Noordeinde en Noordse Dorp. Ik moet grinniken, want zo lijkt het net alsof Noorden een wereldstad is, met ook nog een dorp erbij. Ach ja. We komen weer terug in Woerdense Verlaat, maar daar nemen we de afslag richting Kanis en Kamerik. We hebben letterlijk ook de wind op onze kanis, maar goed, het is echt genieten zo op deze winterdag.
Laatste stuk
Eenmaal voorbij Kamerik worden we nog getrakteerd op een mooi straatje met knotwilgen langs de kant. Typisch ook voor deze omgeving en het maakt de route helemaal af. We rijden ten noorden van Harmelen weer richting Vleuten. De fietspaden zijn hier een soort allee. Ze nodigen heel eruit om op te rijden. Dat is in andere delen van de provincie of van het land wel eens anders. Het allerlaatste stuk, door de bebouwde kom, volgen we de spoorlijn weer die via Utrecht Terwijde en Leidse Rijn weer naar Centraal gaat. Dit stuk is het minst inspirerend, maar uiteindelijk heb je weinig alternatief. Als we weer aankomen bij de DE fabriek, is de lokroep van koffie nóg sterker. Dit keer geven we er aan toe. Thuis een lekker bakkie pleur en een voldaan gevoel
