Bijna elke fietser droomt van de beklimming van een grote Alpencol. Nu kun je daar ongetraind aan beginnen, maar voorbereiden helpt echt. Daarvoor zijn de Vogezen uitermate geschikt. Het is een middelhoog gebergte dat door velen wordt gezien als opwarmer voor het ‘echte’ werk in de Alpen. De reden dat het ook vaak wordt vergeten. Want na twee lusjes Amstel Gold Race kun jij de Alpe d’Huez aan, toch? Wij denken daar echt anders over. Met dit drieluik over, volgens ons de ‘grote drie’, laten we je zien dat de Vogezen meer dan de moeite waard is. Zeker deze fietsroute naar de Grand Ballon is ook meer dan een opwarmer.
De Ballon d’Alsace en Col du Petit Ballon gingen deze grote broer al voor. Als we het over de grote drie hebben mag de grootste natuurlijk niet ontbreken: de Grand Ballon. Met een hoogte van 1424 meter is dit de hoogste top die je kunt vinden in de Vogezen.
tekst en foto’s: Erwin & Erwin // Mountain High Chasers
Voor ieder wat wils
Als je de Grand Ballon wil beklimmen zijn er maar liefst zes verschillende fietsroutes om op de top te komen. Van lange ‘lopers’ tot korte slopers, allemaal naar het dak van de Vogezen. De zes beklimmingen zijn prima los van elkaar te rijden, maar wat is er nu leuker dan er een mooie ronde van te maken? In deze fietsroute hebben we ervoor gekozen om de ‘ballon’ twee keer te beklimmen waarvan één net niet tot aan de top. Hierdoor ontstaat er wel een mooie ronde waarbij je de omgeving echt leert kennen, inclusief de Grand Ballon!
De opwarmer
Vanuit ons appartement in Le Régit rollen we zuidwaarts in de richting van de Grand Ballon. In totaal staat ons bijna 120 kilometer te wachten met een hoogteverschil van 2293m, genoeg te doen dus! Dat we beginnen met een heerlijke afdaling vol mooie bochten is dan ook geen straf. We dalen af naar het Lac du Kruth-Wildestein. Een idyllisch meer, dat het landschap van de Vogezen haar karakter geeft. Wanneer we het hebben over lopers en slopers is dit een prima loper. Het wordt nooit echt steil en de bomen slokken je op tijdens het klimmen. Tussen kilometer 8 en 14 van de klim is het eerder vals plat te noemen dan echt klimmen, maar hierdoor blijft het tempo er lekker in.
Het einde van deze klim ligt dus niet op de top, maar zodra je boven komt is het wel duidelijk dat je ergens boven bent gekomen, le Markestein. Een soort knooppunt van verschillende wegen die samenkomen gecombineerd met skiliftjes en een berghut maken dat je jezelf in de bergen waant. Voor nu laten we de apfelstrudel nog even voor wat het is want we zullen later op de dag dit knooppunt nogmaals passeren.
Dalen op z’n best
We steken Route des Crêtes over, hierover later meer, en duiken de afdaling in. Volgens Garmin volgt er nu maar liefst 25 kilometer aan dalende kilometers. Dit wordt even onderbroken door een klein stukje klimmen, maar het is vooral genieten en hangen in de beugels. Het blijft een doorgaande weg, let dus wel op je medeweggebruikers. Het eerste gedeelte van de afdaling is wat technischer, waarbij je in het tweede gedeelte juist lekker mee kunt trappen om de spieren alvast los te maken voor het echte werk.
Serieus klimmen
Zoals gezegd denken wij dat de Vogezen meer zijn dan een opwarmer voor het hooggebergte en dit is de klim waarmee we dat willen bewijzen. Na het dalen begint de weg weer wat op te lopen en komt de klim van de dag in zicht. De officiële klimt start in Cerna, maar wij draaien in het plaatsje ervoor, Wattwiller, de klim op. Vanaf nu is het 22 kilometer hard werken waarbij je halverwege wel een adempauze krijgt. De klim start met een mooie constante stijging van zeven procent. In de zomer kan het hier ongelooflijk warm worden, doordat we ons nu op de zuidhelling van de Grand Ballon bevinden. Altijd goed nadenken dus, hoe je je route rijdt in de zon. Check hier ook onze tips daarover.
Kort naar beneden en weer omhoog
Na zo’n 9 kilometer klimmen volgt er een korte afdaling van ongeveer 1 kilometer waarna we nog een klein puistje over rijden tot we echt even kunnen herstellen. Terwijl we de gelletjes uit de achterzak halen, genieten we van het fantastische uitzicht. De bomen maken plaats voor mooie vergezichten. Deze onderbreking is enerzijds erg prettig om de spanning van de benen te halen, maar tegelijkertijd haalt het je ook volledig uit het ritme. En dit ritme heb je al snel nodig zodra je aan de tweede helft van deze klim begint.
Steile laatste kilometers
De laatste 7 kilometer kleurt het scherm roder dan tijdens de eerste 9 kilometer klimmen. Het loopt wat minder constant omhoog en de percentages raken zo nu en dan de dubbele cijfers. Doordat we wel de hoogte in schieten wordt het uitzicht beter en beter. Je merkt dat je langzaam richting het dak van de Vogezen rijdt want al snel zijn er geen toppen meer om tegenaan te kijken, maar enkel toppen om op neer te kijken.
Eenmaal boven gekomen staan we helaas niet op de top. Voor fietsers is het niet mogelijk om naar de 1424 meter hoge top te rijden, maar moet je het doen met de 1325 meter die wordt aangegeven op het bord. Mocht je energie over hebben (en schoenen in de buurt) is het zeker de moeite om de wandeling naar het weerstation op de top van de Grand Ballon te doen. Voor een klim het middengebergte is deze uniek. Niet alleen door de lengte van 22 kilometer, maar zeker ook door het gevoel dat je op eenzame hoogte staat zodra je op de top bent aangekomen.
Routes des Crêtes
Na het echte klimwerk staat een volgend hoogtepunt ons te wachten, Routes des Crêtes. Deze route loopt letterlijk over de rug van de Vogezen. We blijven op hoogte rijden waardoor de uitzichten ons blijven verbazen. Onderweg stoppen we kort voor de beloofde apfelstrudel om onze weg weer te vervolgen over deze geweldige route. Er is de mogelijkheid om tijdens de route nog een stop te plannen bij Le Hohneck of Col de la Schlucht voor de uitzichten en/of een hapje en een drankje.
Of je nu de hele route gaat rijden of enkel in de Vogezen bent voor wat kortere ritjes, deze route mag niet ontbreken! Ook voor de beginnende fietser is het goed te doen doordat je de auto al boven kunt neerzetten en enkel de ‘Routes’ kunt rijden zonder een echte afdaling te hoeven doen of hoeft te klimmen. Je bent wel in de bergen dus vlak is het nooit.
De kers op de taart
De Routes des Crêtes loopt nog ver door tot de noordelijke flanken van de Elzas. Wij draaien er bij de Col de la Schlucht af om af te dalen richting ons appartement. Wat een genot om de dag zo af te sluiten. Een nagenoeg nieuwe laag asfalt zorgt voor een ontspannen afdaling zonder al te veel verkeer. Terwijl de wielen bijna tot stilstand komen, kijken we terug op een fantastische rit in een topgebied.
Conclusie
Na een drieluik over de grote drie van de Vogezen overheerst het gevoel dat de Vogezen leuk zijn als tussendoortje. Je zou ook kunnen denken aan een tussenstop op weg naar het echte werk in de Alpen. Maar door de verschillende routes te fietsen in dit gebied heeft het ons beeld zeker veranderd. De Vogezen zijn meer dan een opwarmer. Qua fietsen is er genoeg te genieten en voldoende uitdaging. Tegelijkertijd is er nog wat te winnen op het gebied van horeca.
Zijn het de Alpen? Nee dat niet, maar op de vraag of het de moeite is om hierheen te komen om te fietsen zeggen wij volmondig ja.
Fietsroute naar de Grand Ballon
Het GPX bestand voor deze prachtige fietsroute vind je hier. Op onze komootpagina vind je nog meer inspiratie voor mooie routes.
