Het is vandaag precies nog een maand tot een start van de Tour de France 2022 voor de mannen. Hopelijk zien we dit jaar wat minder idioten langs de weg, alhoewel dat waarschijnlijk ijdele hoop is. Als mevrouw ‘Allez Opi & Omi’ haar lesje maar geleerd heeft. Net als haar vele imitators. Gelukkig zijn er dit jaar vast andere dingen die het nieuws halen. Zoals de mooie beklimmingen en de vele andere verhalen uit het peloton. Wie gaat er winnen? Welke renner is de grote verliezer? Waar gaan dromen uiteen spatten? Wie is de revelatie? Aan het parcours zal het niet liggen, zeker ook niet aan de mooie beklimmingen. Er zijn weer genoeg fijne stukjes asfalt gevonden in het Franse, Zwitserse, Deense en Belgische (!) land. Een internationale tour, dat is het zeker. Hierbij de 5 mooiste beklimmingen in de Tour de France 2022. Geheel arbitrair, dat wel.
Super Planche des Belles Filles (Etappe 7)
Het verhaal van Planche des Belles Filles is wellicht al duizend keer verteld. Deze klim in de Vogezen is sinds een aantal jaren een bijna jaarlijks terugkerende finish in de eerste of begin van de tweede week van de Tour de France. Hoewel, ene Primoz Roglic had gehoopt dat hij deze klim nooit zou zijn tegengekomen in de een-na-laatste etappe van de editie van 2020. Wellicht de meest ongelukkige dag uit zijn leven. Dezelfde dag dat zijn landgenoot Tadej Pogacar zich voor goed aan de kop van het peloton vestigde. Met de toevoeging van de laatste extra steile strook (en het woordje ‘Super’) aan de naam is dit een finishklim waar iedereen voor gaat zitten. Als amateur zul je hier goed voor de dag moeten komen, want met een maximum stijging van 22,9 procent ga je helemaal kapot.
Col de la Croix (Etappe 9)
Al enkele jaren organiseert de UCI de Gran Fondo Zwitserland. Vanuit het hoofdkantoor in Aigle trekt een peloton fanatiekelingen de Alpes Vaudoises in om daar een prachtige ronde te maken over de Col de Pillon, Col de Mosses en om tweemaal de Col de la Croix te beklimmen. Het is de huisberg van onze explorer en vriend Alain Rumpf, maar bovenal is het een prachtige nieuwe uitdaging voor de renners in het peloton. Als jij ‘m zelf een keer wilt bedwingen, dan hoef je niet op de Gran Fondo Suisse te wachten, maar kun je ‘m bijna altijd (mits het niet sneeuwt) beklimmen. ALleen tijdens de Gran Fondo is de weg afgesloten, dat is wel zo prettig. Het is een relatief korte beklimming ind eze variant maar wel eentje met ruim vijf kilometer boven de acht procent en met een voorgerecht als de Col de Mosses en een toetje als de aankomstklim is dit een prachtige om op te schrijven.
Lacets de Montvernier (Etappe 11)
De veters van de Montervernier. Zo is de letterlijke vertaling, of tenminste zo zou je de naam van deze col kunnen vertalen. Als je de beklimming bekijkt, dan is het ook net een soort veter die door een denkbeeldige schoen steekt. Je zou er ook spaghetti in kunnen zien, maar daar zullen de Fransen noch de Italianen zich door geëerd voelen. Als de klim in Italië zou liggen, naturalmente, maar in Frankrijk, non monsieur. De klim is niet uitzonderlijk lang, laat staan extreem uitdagend qua stijging. Het is de schoonheid en de locatie die zorgt voor een vermelding in de lijst.
Galibier (etappe 11 en etappe 12!)
Niet één maar zelfs twee keer komen de renners van het peloton bovenop de Galibier. Deze Alpenreus behoeft geen enkele introductie. In de elfde etappe van de 2022 editie zal de klim beslissender zijn dan in de twaalfde etappe, als de klim bijna uit het vertrek beklommen wordt. Desalniettemin is het een van de mooiere beklimmingen en altijd (letterlijk en figuurlijk) een hoogtepunt in de Tour. Ook vanwege de bizarre hoogte (2642 meter boven zeeniveau) en de lengte van de beklimming (minimaal 35 kilometer, al moet je dan de Telegraphe ook meerekenen, de klassieke combi). Wil je alles weten over deze klim? Check dan onze classic ride over de Galibier. Dan weet je gelijk alles!
Hautacam (Etappe 18)
In de Pyreneeën zijn er een aantal klassieke aankomsten. De aankomst bovenop Hautacam staat steevast in de top 5 van mooie aankomsten in een touretappe. Al in een eerder artikel haalde ik mijn herinnering aan Bjarne Riis terug. Monsieur Soixante liet hier in 1996 zijn klasse zien. Naja, hij liet zien hoe je het beste rond kon rijden in die tijd. Het is geen steile klim, met een gemiddelde onder de acht procent, maar de onregelmatigheid is de reden dat dit een blijvertje is in de Tour. Of Vincenzo Nibali dit jaar weer als eerste bovenkomt weten we eigenlijk al. Het antwoord op die vraag is neen, want Nibali rijdt enkel nog de Vuelta als grote ronde en stopt na 2022 met professioneel rondjes rijden.
Bonustip: Cote de Genner (Etappe 2)
Denemarken is allesbehalve vlak. Dit jaar start de Tour de France in Kopenhagen. In de tweede etappe (na de tijdrit en de eerste etappe in lijn) komen ze in het prachtige Sonderjylland. Daar liggen een paar heerlijke kuitenbijters. De Cote de Genner is een mooie knipoog naar alle Cotes en Cols die er zijn in de tour. Niet alleen de versiering is de moeite waard, ook de omgeving, de weg ernaartoe en de afdaling richting Aabenraa zijn zeker aan te raden! Kom jij ook kijken?
