Het is een koude, gure zaterdagmorgen in februari. Het moment waarop je eigenlijk het liefst warm binnen zou willen zitten. Zelfs als fietser. Maar wanneer je onderaan een van de mooiste beklimmingen van Spanje staat, weet je dat er maar één ding op zit: fietsen. De Lagos de Covadonga beklimming is namelijk een speciale. Niet alleen door de prachtige bergmeren op de top, of dankzij de regelmatige terugkeer in de Ronde van Spanje. Want wat nog lang niet iedere niet-Spanjaard weet, is dat deze klim je door een berggebied leidt waar misschien wel een van de belangrijkste gebeurtenissen uit de Spaanse geschiedenis heeft plaatsgevonden.
Tekst: Maks Groeneveld | Fotografie: Maks Groeneveld, Jeffrey Wiese & AdobeStock
Lagos de Covadonga beklimming: eerst de statistieken
De klim naar de top (het is een heen-en-weertje) is 19 kilometer lang – of 13, wanneer je het dorpje Covadonga als startpunt neemt. In 19 kilometer overbrug je 1130 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage is nét geen 6%. Maar vergis je daar maar niet in. Na 6 kilometer, in Covadonga, begint namelijk het echte werk. Het is dan 11 kilometer buffelen met een gemiddeld steigingspercentage van ruim 8%. Dat komt door een aantal écht steile stukken. Kijk de Vuelta maar terug en je ziet dat zelfs de profrenners het zwaar hebben op de stukken boven de 16%. Het meest uitdagende gedeelte van de klim, het segment La Huesera, bevindt zich zeven kilometer voor de finish en heeft een gemiddelde hellingsgraad van 15% over een afstand van 800 meter. Oef! De laatste kilometers zijn een stuk vlakker. Er bevindt zich zelfs nog een afdaling voor de officiële top.
Een beklimming met historie
Er is nogal wat gebeurd op en rondom deze beklimming. Daarvoor gaan we eerst heel ver de geschiedenis in. In het jaar 722 vond hier namelijk de Slag bij Covadonga plaats, waarin de christelijke troepen onder leiding van Pelagius van Asturië (Pelayo) de Moorse troepen versloegen. De Moren werden het berglandschap ingejaagd en kwamen daar om. Dit was de eerste herovering van een door de Moren bezet gebied, en daardoor wordt deze omgeving nu gezien als de plek waar de Reconquista ooit begon. Dat maakt de beklimming en het ruige landschap nog specialer, toch?
Lagos de Covadonga in de Ronde van Spanje
De beklimming naar Lagos de Covadonga is een van de meest iconische beklimmingen in de Vuelta a España. Sinds de eerste opname in 1983 is de klim 24 keer (tot en met 2024) in het parcours opgenomen. Het is een klim die vaak bepalend is voor het klassement. Zo won Primoz Roglič in 2021 hier de 17e etappe na een spannend duel met Egan Bernal. Roglič pakte niet alleen de etappezege, maar heroverde ook de rode leiderstrui en stelde zijn derde opeenvolgende Vuelta-overwinning veilig.
19 ellendige, maar verschrikkelijk mooie kilometers omhoog
Om alvast even op de feiten vooruit te lopen: deze beklimming was verschrikkelijk. Verschrikkelijk ellendig. Verschrikkelijk koud in februari. Maar ook verschrikkelijk mooi. Met verschrikkelijk ruige, prachtige uitzichten. En wat zou ik hem verschrikkelijk graag nog eens doen met iets hogere temperaturen.
Het eerste stuk is goed te doen. Tot het dorpje Covadonga loopt de weg valsplat. Langzaamaan zie je de basiliek van Covadonga dichterbij komen. Deze basiliek is gewijd aan de Maagd van Covadonga, de beschermheilige van Asturië. Het is een belangrijk pelgrimsoord en een symbool van de Reconquista. Menig religieus wielrenner slaat hier een kruisje voordat de echte klim – vrijwel direct na de basiliek – van start gaat. Zal het Colombiaan Nairo Quintana destijds hebben geholpen naar zijn ritzege in 2016?
Na de basiliek begint de klim door het bos. Haarspeldje hier, steil stukje daar… Het rijdt wel lekker door zo. Maar echt heel mooi is het nog niet. Wellicht komt dat ook door de bomen die op dit moment nog niet bloeien. Na zo’n vier kilometer begint de omgeving te veranderen. De weg kronkelt langs uitgestrekte bergweides en verlaten boshuisjes die uit een andere tijd lijken te komen.
Segment La Huesera: De Bottenbreker
Dan is er plots het eerste mooie uitzicht. En gelukkig maar, want een beetje afleiding kun je vanaf nu goed gebruiken. Dit is namelijk ook waar segment ‘La Huesera’ start. De naam van het segment betekent letterlijk ‘De Bottenbreker‘. Zegt dat genoeg? 800 meters met een gemiddelde hellingsgraad van 15%. Het is het segment waarop de profrenners tijdens de Grote Ronde breken of hun laatste energie bij elkaar schrapen om aan te vallen. Ik vind het knap. Want dit segment is loeizwaar. Gelukkig ben ik de Bottenbreker net te snel af, en heb ik nog wat energie in de benen voor de rest van de klim.
Na La Huesera kun je heel even bijkomen. Daarna staat er nog twee keer een venijnig stuk op je te wachten. Maar de uitzichten worden gelukkig ook alleen maar beter. Na een haarspeldbochtje komen ineens de besneeuwde toppen van de Picos de Europa in zicht. Het mag dan koud zijn in februari, maar wat is het mooi om in deze tijd van het jaar zoveel sneeuw op de bergen te zien liggen. Het voelt als een beloning, terwijl we de top nog niet eens hebben gehaald. Gelukkig zal je ook in de lente en het najaar sneeuw op de toppen zien liggen. En met een beetje geluk kun je zelfs in de zomer nog van dit uitzicht genieten.
En dan de top. Of toch net niet?
En dan, vlak voor de top… begint het licht te sneeuwen. Het risico van fietsen in de bergen in februari: het weer kan zomaar omslaan. We fietsen nog even gestaag door. Zonder in ieder geval het eerste meer van Covadonga te zien voelt de beklimming niet geslaagd. Daar, na nog zo’n 3 kilometer klimmen, stoppen we dan ook. Het voelt als een zekere top, want je daalt vanaf hier een kleine kilometer af naar het tweede meer, om dan nog een kilometer te klimmen naar de officiële finish. Maar het feit dat we bovenaan staan – alsof we bovenop een col staan – voelt goed. Het is prachtig.
Een kort moment kijken we naar het meer en de mooie besneeuwde toppen. Dan is het tijd om handschoenen en een windjasje aan te trekken. Hoewel de sneeuwval nu gestopt is, willen we niet riskeren dat het glad wordt op de afdaling.
Zelf fietsen?
De beklimming naar Lagos de Covadonga zou absoluut op je lijst met must-do beklimmingen moeten staan. Net als deze andere pittige beklimmingen van de Vuelta trouwens. Het beste bezoek je deze omgeving tussen de lente en het najaar. Dan weet je zeker dat deze – en alle andere mooie beklimmingen in de regio – sneeuwvrij zijn. Er is namelijk genoeg moois te ontdekken in Noord-Spanje en de Picos de Europa. Sla hieronder alvast de route naar de prachtige meren van Covadonga op. Mijn laatste tip? Vergeet niet om stil te staan bij de historie in deze omgeving. Zowel de verhalen over de Slag bij Covadonga als de heroïsche duels die hier vandaag de dag nog in de Vuelta worden uitgevochten, maken deze klim extra bijzonder.
