Als de Giro d’Italia voor mannen is afgelopen verlegt het wielerpeloton zijn focus naar de voorbereiding op de Tour de France. Traditioneel zijn dat de Dauphiné, de Ronde van Zwitserland en sinds kort ook de Ronde van Slovenië. In de schaduw van deze events organiseert Extragiro de gelijkgenaamde Extra Giro, in de volksmond ook de Baby Giro genoemd. Deze rit voor rijders onder 23 jaar trekt in een korte periode door een aantal prachtige regio’s, waaronder dit jaar, 2022, door Emilia Romagna. Cycling Destination was dit jaar aanwezig om de regio’s te ontdekken. Explorer Wouter ging mee om te fietsen in Italië en als we zijn verhaal mogen geloven, dan wil hij direct weer terug voor een fietsvakantie in Italië. Wat is jouw favoriete regio?
Tekst: Wouter van den Boogard, Foto’s: Paolo Ciaberta
Rondje Imola
Terwijl ik het programma ontvang voor de trip naar Italië valt mijn oog gelijk op een pareltje uit de Italiaanse motorsport. Het racecircuit van Imola is iconisch. Niet alleen voor de auto’s maar ook zeker voor de motoren die er elk jaar hun GrandPrix afwerken. In 2020 heeft dit circuit een nieuwe dimensie gekregen door het (impromptu) georganiseerde WK in Emilia Romagna. Iedereen zal nog Filippo Ganna, Anna van der Breggen en Julian Alaphilippe herinneren die daar met de prijzen aan de haal gingen. De rood-wit-groene kerbstones waren een prachtige omlijsting voor iets wat hap-snap en onder druk moest worden opgetuigd. Wij gaan ook die kant op. Rijden op heilige grond heeft toch iets speciaals. Net als een ritje over Zandvoort, Spa of bijvoorbeeld het Yas Marina Circuit. Can’t wait.
Auto heeft nog voorrang
Als we op vrijdag aankomen in Bologna staat de verse pasta en de cannoli al op ons te wachten. Dat is fietsen in Italië in een notendop. Want je moet natuurlijk wel goed eten als je de heuvelachtige omgeving van Emilia Romagna moet bedwingen. We moeten nog een stukje rijden richting Imola voor een route van bijna 30 kilometer over het UCI WK parcours. Ook de realiteit in Italië: hoe mooi het ook klinkt, de auto heeft nog voorrang. Het circuit is uiteindelijk gesloten vanwege een race event. Dat is net jammer. De route is mooi en brengt je door een glooiend landschap. Een prachtige opwarmer voor de komende dagen als we de 36 (!) deelnemende ploegen achterna reizen. We worden na dit ritje perfect opgevangen in hotel Antico Borgo van waaruit we ook de ploegenpresentatie mee pakken.
Via Panoramica
Waar de Dolomieten of bijvoorbeeld de Etna iconische plaatjes opleveren voor de ‘grote’ Giro d’Italia kiest de ExtraGiro voor een iets ander parcours. De regio rondom Cesenatico is niet de meest prachtige, maar wel eentje die vol is met wielerhistorie. Vanuit het hotel heb je meerdere keuzes, bijvoorbeeld langs de Adriatische zonkust, waar de dorpjes, Rimini, Riccione en Cesenatico menig zonaanbidder in extase krijgen. Menig fietser zal vooral Cesenatico willen aan doen, als ode aan Pantani.
Italiaans Vlak
De regio dichtbij het hotel aan de kust is overwegend vlak maar met een rit van zo’n 100km kan je zeker een mooi aantal hoogtemeters pakken. Tenminste, als dat jouw doel is voor een vakantie. Wil je echt even de benen testen dan kun je in Santarcangelo een klein steil klimmetje van +10% vinden. Heel steil maar zeker de moeite waard. Zelf hadden we even een klein mechanisch probleem na 33 km. Gelukkig staat er binnen een kwartier een auto van het hotel voor m’n neus en word ik terug gereden naar de kust. De fiets wordt gelijk gefixt door de monteur van het hotel. Dat is pas service!
Terug naar start en de Via Panoramica
Na deze route en snelle bikefix is het tijd om naar Gradara te trekken en daar de start van de Giro U23 mee te maken. We bezoeken de ploegen en pakken zo gelijk wat van de spanning van de koers mee zo voor de eerste etappe. Na het vertrek van het peloton rijden we in een directe lijn naar de kust om een stuk van de Via Panoramica te rijden. Echt een aanrader voor mooie vergezichten, kliffen en wijnranken. In de dorpjes als Fiorenzuola di Focara en Casteldimezzo is het puur genieten. De prachtige oude gebouwen en typische Italiaanse sfeer maken dat je direct wilt blijven voor espresso en een goede pasta. Fietsen in Italië is schitterend, zeker net buiten de zomerdrukte.
Helaas hebben we dit keer minder tijd om ons geheel in de Italiaanse cultuur onder te dompelen. Het is direct door naar de finish in Gabicce Monte bij de gelijknamige winkel Via Panoramica. We raken in gesprek met de Braziliaanse eigenaresse Cecilia. Zij woont al 20 jaar in Italië en organiseert bike tours en vakanties aan de kust en andere gebieden in het land. Toch bijzonder hoe een Braziliaanse hier weer terecht komt.
Fietshotels
Dat Italië helemaal fietsgek is, dat mag inmiddels geen geheim meer zijn. Zeker ook in de Emilia-Romagna, waar lokale held Pantani ook postuum alom aanwezig is. Tijdens onze reis verblijven we een nacht in het heerlijke fietshotel Lungo Mare. Hier is alles ingericht op de fietser, met een berging, een bike wash en een sleutelhoek. Zo ben je klaar om in het spoor van Il Elefantino de regio te ontdekken. Uiteraard met een lekkere doppio voor het vertrek. Want als er iets Italiaans is, dan is het wel de koffiecultuur. Italië kent veel meer van dit soort fietshotels. Wat ons betreft is zo’n basecamp een goede voorwaarde voor een geslaagde fietsvakantie.
Op naar de fabriek
In tegenstelling tot wat eidereen altijd denkt, zijn persreizen hard werken. Waarom? Een regio en haar partners wil graag alles laten zien wat zij in huis hebben. Niet zelden betekent dit: lange dagen onderweg met een combinatie van fietsen, eten, cultuur en verplichte bezoeken. Zeker in de zuidelijke landen wil men nog graag werken met het motto: 24 uur in een dag en dan hebben we de nacht nog. Het zou artiestenmanager Jaap Buijs als muziek in de oren hebben geklonken.
Vroeg op
Zo ook op de zondag van onze trip, dag 3. We gaan al vroeg uit de veren voor een bezoek aan de Wilier-Triestina fabriek en hoofdkantoor in de Veneto streek. Een prachtig inkijkje in meer dan een eeuw wielerhistorie. Voor een wielerfan zoals ik zijn er meerdere prachtige fietsen te ontdeken. De fietsen van Marco Pantani en de Unbound-winnende gravelfiets van Ivar Slik steken er met kop en schouders boven uit. Mocht je ooit de kans krijgen om in een fabriek een kijkje te nemen, laat die kans dan niet lopen!
Fietsen in Italië: het Gardameer
Na een transfer naar Arco, dat ten noorden van het Gardameer ligt komen de fietsen weer van stal. Voor eenieder die bekend is met de regio, weet dat het ook hier prachtig fietsen is. Al vrij snel moeten we de benen aan het werk zetten voor een klim van zo’n zes kilometer. De percentages waren vrij aangenaam met zo’n 5 a 6% constante stijging. Een heerlijke trainingsklim om jouw klimmerskwaliteiten te testen en te verbeteren. Van Alberto Neri kreeg ik de zegen om solo te knallen en boven om te draaien voor wat mooie foto’s.
Op naar Pinzolo
We gaan een stukje verder richting Pinzolo (de finishplaats van de Giro die dag) en we komen langs Lago di Tenno. Ik krijg gelijk zin om daar eens op vakantie te gaan. Wat een schitterend meer met weinig opvallend weinig toerisme. Misschien dat het aan de temperaturen ligt want inmiddels geeft de thermometer op de Wahoo zo’n 34 graden. Tijd voor een korte stop en een lekker colaatje. Alhoewel: een korte stop wordt het niet. De Italianen nemen altijd ruim de tijd voor alles.
Bovenop de Passo Daone kan je de laatste 25km naar Pinzolo nemen via een fietsroute langs het water of via de nationale weg. Het fietspad kronkelt links en rechts en heeft regelmatig geen voorrang. De SS239 heeft goed asfalt en is de snelste optie. Door een beetje door te trappen komen we nog 10 minuten voor de winnaar binnen en gelukkig hebben we geen transfer meer naar een ander dorp. Het welverdiende ijsje smaakt geweldig.
De laatste dag
Racefiets ingeruild voor een e-MTB van Cicli Neri. Vandaag ligt de focus op off-road de Dolomieten in. Na een stukje met de profs meegereden te hebben in de neutralisatie over de stoep gaan we off-road. Wat een geweldige uitzichten en netwerk van onverharde paden. Ook zonder batterij en motor is het voor de getrainde fietser goed te doen. Zoals wel vaker in de bergen sloeg het weer plots om en kregen we een flinke onweersbui op ons dak. Schuilen in een koeienstal dan maar. Na de regen verder omhoog richting Madonna di Campiglio. De vooraf geplande route was dicht voor onderhoud maar met behulp van Komoot hebben we snel een nieuwe route gemaakt. In het luxueuze ski-dorp Madonna di Campiglio is gelukkig een restaurant open voor een paar heerlijke panini’s. Dit is het leven.
Tijd om weer te gaan
Zoals ik al aangaf: een persreis is uiteindelijk veel doen in weinig tijd. Echt genieten zit er dus niet helemaal in want in verband met het drukke programma moeten we weer gaan. Fietsen in Italië mag dan ‘piano piano’ gaan, als het op het programma aankomt, dan is het lekker druk. We dalen in een flinke vaart weer africhting Pinzolo waar de douche in het hotel op ons wacht. Vanaf hier is het een kleine 3 uur naar Milaan voor de terugvlucht. Zo sluiten we vier mooie dagen in Italië op een passende wijze af.
ExtraGiro 2022
De ExtraGiro is eigenlijk een verzameling aan wedstrijden, waarvan de Giro d’Italia voor onder 23 rijders het hoogtepunt is. In zeven etappes rijden deze jonge renners dwars door Italië. Van Gradara naar Argenta en vervolgens de bergen in. Prachtige routes om te fietsen in Italië. Want eerst in de Dolomieten, daarna richting Cuneo, waar de geesten van zowel Bartali als Coppi nog steeds rond waren. Veel mooier wordt het niet, toch?
