REGIO DE DRIE VALLEIEN PROBEERT HARTEN VAN WIELERLIEFHEBBERS TE VEROVEREN.
Als je het over fietsen in de Franse Alpen hebt, ben je geneigd direct te denken aan de Alp d’Huez, Galibier Telegraph en de Glandon en plaatsen als Le Bourg D’oisans of Valloire, maar wie de Tour de France van 2023 heeft gevolgd en de 17e etappe voor de geest haalt weet nu ook dat de Col de la Loze een berg is om rekening mee te houden. Gelegen tussen Courchevel en Meribel ligt deze uitdagende klim. Pogacar beet zich er op stuk en wij (Sjoerd van Bemmelen en Dennis Knuist) weten nu ook hoe dat voelde. Op uitnodiging van Méribel zijn we hier naartoe gereden, een rit van 10 uur van uit Nederland. Ozes ontvangst door Marie is zeer hartelijk, gelijk alle informatie tot onze beschikking en we krijgen allerlei tips mee voor een fijn verblijf! Wij hebben er zin in. Lees je mee?
VAN SKI NAAR FIETS-OORD
De plaatsen en Méribel Courchevel zijn vooral bekend onder de wintersporters vanwege de mooie en uitdagende pistes, maar sinds de tour hier voor de 2x keer is langs geweest zijn ze hard bezig de harten van menig wielerliefhebber te veroveren.
COL DE LA LOZE is de publiekstrekker
De Col de la Loze is officieel 10,1 km lang en heeft een gemiddelde stijgingspercentage van 8,6% met uitschieters naar 13, 15 en zelfs 20,9%. Het is een monster van een klim, in de juiste zin des woords. Het is een publiekstrekker, maar je krijgt geen moment ritme en de laatste 300 meter heb je het gevoel recht omhoog te fietsen. De laatste zeven kilometer is autovrij en dat is heel fijn fietsen en eenmaal boven is er de serene rust van magische bergtoppen een helder blauw meer en de Mont Blanc als uitzicht.
ONS VERBLIJF
Wij verblijven in Méribel Mottaret, een van de hoogste gelegen ski dorpen van Frankrijk (1750m). Ons appartement ligt op de 1e etage van een groot complex en biedt ruimte voor 2 personen en onze fietsen. Het is van alle gemakken voorzien voor een zorgeloos verblijf. Direct om ons heen liggen winkels en een supermarkt dus we zijn van alle gemakken voorzien. We zijn hier op uitnodiging van Méribel om deel te nemen aan L’echappée du col de la Loze een tweedaagse wielerevenement bestaande uit een koers en een tijdrit bergop. Niemand minder dan Thomas Voeckler is onze host deze dagen.
Genieten in het dorpje
De eerste avond zijn we uitgenodigd om te gaan eten bij restaurant LE80, een vrij hippe plek direct aan het begin van de grote winkelstraat. Veel soorten burgers en pasta’s hier (ook vegatarisch). Een DJ zorgt hier voor entertainment terwijl je eet. Leuke toevoeging en het eten is ook gewoon heerlijk! Gelijk hierna de kans genomen om Méribel zelf even te ontdekken. Méribel ligt iets lager dan waar wij slapen (1450m.) Het is een dorp met veel winkeltjes, restaurants en koffiebarretjes. Maar sinds ze dus de harten van ons wielerliefhebbers aan het veroveren zijn hebben ze dus ook meerdere fietswinkels en servicepunten voor onderhoud. We hebben ontdekt dat het geen slapende stad is tijdens de zomer. Er zijn voldoende barretjes, er zijn zeker toeristen en er is dus genoeg te zien!
HET IS KOERS! DAG 1
De eerste dag van L’echappée du col de la Loze is een koers van 67,3 km en bijna 2600 hoogtemeters. We verzamelen ons in het hart van Méribel. Het weer is prachtig zomers en het beloofd een prima fietsdag te worden. Organisatie heeft hier een tent geplaatst en we krijgen vanuit daar ons startnummer en transponder uitgereikt. Om 9 uur tellen we af en is het KOERS. We dalen in peloton vanuit Méribel af richting Bridges les-Bains. Bijna 15 kilometer afdalen. Vandaar uit is het op en neer door kleine Franse dorpjes en over fijne korte klimmetjes richting Bozel.
Onderweg zijn er vele vrijwilligers die zorgen voor de veiligheid van de deelnemers en ook worden we voorzien van eten en drinken. Vanuit Bozel klimmen we richting Champagny en Vanoise en vandaar uit richting Courchevel om uit eindelijke bovenin Méribel Mottaret te finishen. De prijsuitreiking vindt plaats bij het in Méribel Mottaret en niemand minder dan Thomas Voeckler (ambassadeur van Méribel) reikt de prijzen uit. De winnaar komt uit België, en heeft het parcours in een verbluffende tijd afgelegd. Het was een prachtige warme dag, met veel fietsen en klimmen die we afsloten met een goede espresso en lunch bij café Jack in het hart van Méribel. Dit café is een echte aanrader voor goede koffie 😉
Italiaans genieten in Frankrijk
S ’avonds zijn we gaan eten bij restaurant FIFI een Italiaans georiënteerd restaurant. FIFI ligt iets hoger dan het centrum van Méribel en is een oud verbouwd 18e -eeuws gebouw. De anti pasti en hoofdgerechten smaakte heerlijk. De haute cuisine zal ons goed doen voor morgen. Na ons diner zijn we doorgereden naar het begin van het autovrije gedeelte van de Col de la Loze. Dit is ook de plek waar in de Tour de France Vingegaard wegreed bij Pocajar en voor ons de inspiratie en motivatie om morgen te knallen bergop. Nu maar hopen dat de benen er morgen ook zo over denken. Ook s ’avonds na zonsondergang ziet Méribel er prachtig uit. Met de typische Franse Alpenhuisjes en de fraaie verlichting en uiteraard de bergtoppen om ons heen.
HET IS KOERS – DAG 2
We verzamelen ons weer in het hart van Méribel, klaar voor de 10,1 km klimmen de Col de la Loze op. Het is even voor 9 uur in de ochtend en nu al aardig warm. Na een laatste dubbele espresso bij café Jack gaan Sjoerd en ik richting de start. Hier ontmoeten we Thomas Voeckler die vandaag als ambassadeur ook meefietst. Na een kort praatje en uiteraard een foto begint het aftellen en worden we afgeschoten.
Met zo’n 100 man gaan we dwars door het centrum van Méribel, de wegen zijn hier afgezet en er is geen verkeer om ons te hinderen. Het is vanaf de start gelijk klimmen. Tot aan zo’n 7 kilometer tot de top begeven we ons in bewoond gebied en worden we met zijn alle aangemoedigd. Sjoerd en ik fietsen tot dan toe nog aardig bij elkaar in de buurt en we halen zelfs Thomas Voeckler in. Wel merk ik dat mijn hartslag erg hoog ligt en herstel er niet direct inzit. Eenmaal het bewoonde gedeelte uit (Dit is het autoloze punt) komen we in een bosrijke omgeving met uitzicht over de bergtoppen en een golfbaan.
Steil – steiler – steilst
Ze hebben zeker niet gelogen dat dit een steile klim is. Alhoewel mijn benen blijven gaan en er her en der mensen worden ingehaald is het echt hard werken deze dag. Vanuit het bosgedeelte kom je in een meer open stuk en op iets meer dan 2100 meter hoogte heeft dat een fantastisch uitzicht over de vallei. Alhoewel is aandacht heb voor de omgeving merk ik ook dat de energie langzaam uit mijn benen verdwijnt. Sjoerd die ik inmiddels op een aardige afstand had gefietst is mij aan het binnen hengelen. Die heeft kennelijk een betere dag dan ik, maar ik laat me niet kennen en geef nog een keertje gas tegen die steile flanken op.
Twee kilometer pijn lijden.
Dat moet ik dus op iets minder dan 2 kilometer voor de top bekopen. De warmte, de hoge ademhaling en het “in het rood fietsen” eist zijn tol. Ik moet echt even op adem komen. Sjoerd haalt me ondertussen in en zelfs Thomas Voeckler komt voorbij. Na enige tijd “genieten van het uitzicht besluit ik door te zetten naar de finish. Daarboven kom ik uitgeput aan. Het was maar tien kilometer maar voelt als veel meer. Op de top is er een finishboog, hekken en een dj die met goede beats de renners over de streep trekt. Het gevoel van deze reus te hebben bedwongen is wel magisch te noemen.
Sneeuwtoppen
Als ik me eenmaal wat beter voel merk ik mijn omgeving op. Besneeuwde toppen, een helder blauw meer en de Mont Blanc als uit zicht is wat we voorgeschoteld krijgen tijdens de barbecue en prijsuitreiking. Wederom is onze Belgische vriend de snelste met een gemiddelde van rond de 15 kilometer per uur is verbluffend te noemen. De laatste 300 meter alleen al waren 20,9%. We doen ons te goed aan drinken, foto’s maken en alle lekkernijen die we aangeboden krijgen alvorens de afdaling terug naar Méribel te nemen. Tijdens de afdaling spreek ik met mezelf af dat alhoewel het afzien was het uitzicht en de uitdaging groots zijn dus deze moet zeker nog een keertje gedaan worden.
Het is het zeker waard!
Als je het mij vraagt is Méribel zeker de moeite waard om heen te gaan voor een fietsvakantie. Niet alleen de Col de La loze biedt een uitdaging in deze omgeving. Er is genoeg te ontdekken op de fiets en aan goede eet of drinkgelegenheden zal het zeker niet liggen. En zeg nou zelf, er is niets mooiers dan zelf ervaren hoe grootheden als Vingegaard en Pocajar hier hebben gestreden.
