Erwin en Erwin, ook wel bekend als de Mountain High Chasers, doen in hun avonturen voor Cycling Destination regelmatig verslag van regelrechte fietsklassiekers. Onze rubriek Classic Rides kent inmiddels een hoop mooie beklimmingen. Dat je dit duo (soms in een andere samenstelling) ook voor andere avonturen op pad kan sturen, bewijst dit verhaal van een gravel avontuur in Limburg. De provincie Limburg is prachtig om te fietsen. Dat deze provincie meer is dan Keutenberg en Cauberg, dat laten Erwin R (en dit keer zijn compagnon Jetze) in dit verhaal heel mooi zien. Ga jij ook binnenkort gravelen in Limburg?
Tekst: Erwin Reijneveld Foto’s: Erwin Reijneveld en Jetze van der Veen
De Amstel Gold Race tourversie, de Mergelheuvelland 2daagse, negen maal Limburgs Mooiste,
tig vakanties en ontelbare losse fietsdagen hebben hun sporen nagelaten. Een paars spoor in
dit geval. Mijn persoonlijke heatmap op Strava laat bijna ieder weggetje in Zuid-Limburg paars
kleuren. Deze regio heb ik uitgespeeld zou je kunnen zeggen. Al verraste Zuid-Limburg niet
meer, het verveelde ook nooit. Maar dit uitgespeelde spel blijkt met gravel nog een verborgen level te hebben. Deze knisperende ondergrond is hier gewoon in overvloed neergelegd om te voorzien in de
gravelbike hype. Of het lag er al, dat kan ook. Natuurlijk had ik dit kunnen weten, maar fietsen is
ook jezelf toestaan om te verbazen.
Mechelen, en omstreken
Met nog geen twee uur rijden vanuit Utrecht arriveren wij in Mechelen. Het mooie Airbnb huis
ligt midden in het centrum. De lokale supermarkt zit verstopt in een woonhuis, we stappen er
een andere tijd in. “Knijp mij niet (wij knijpen terug)” valt er te lezen bij het fruit en brood. De
caissière maakt praatjes waar een kapper nog van kan leren. Na de lunch stappen we op de
fiets voor 80 kilometer, met overwegend gravel. De zon lacht ons tegemoet en verlicht
herfstgekleurd Limburg.
Mijn maatje heeft de routes voorbereid, dus mijn oriëntatie heeft een
zware dag. Steeds als ik een restaurantje of dorpje herken draaien we weer een onbekend pad
in. Met als toppunt de Camerig, een klim waar we met ogen dicht een aardig eindje zouden
komen. Maar een mooi lusje brengt ons verassend op een weggetje dat vlak bij Buitenlust
uitkomt. Waar was dat al die jaren? Om toch een beetje houvast te hebben nemen we daar
maar vertrouwd koffie en vlaai.
En weer onverhard verder
Op dag twee vragen we van alles meer. Meer kilometers, meer techniek, meer gaten en meer
verassend grote stenen in verassend snelle afdalingen. Wij krijgen er ook meer voor terug, in de
vorm van lekke banden. Vier voor de binnenband rijder en nul voor de tubeless rijder. De tip lijkt mij bij deze gegeven. Deze route gaat voor een groot gedeelte door België en de zinnen
hiervoor slaan op dat stuk van de route. Hoe het toch mogelijk is dat een fiets die zoveel op een
racefiets lijkt over zulke paden kan die zoveel lijken op paden puur voor de mountainbike,
vragen wij ons steeds meer af.
Misschien moet je, op je gravelfiets, deze lussen ook maar lekker laten voor wat ze zijn. Want, op dag drie, is het gevoel van vrijdag weer terug. We blijven vandaag in Limburg en dat merken fiets en fietser. Lange lege stroken over heuvelruggen, plotseling over de drukke markt
van Valkenburg, tussen mountainbikers (van de Bart Brentjens Challenge) door een mooi bos
op de flanken van de Cauberg en pal langs de mergelwanden bij Bemelen; wat een prachtrit!
Weg van de verharding
De wielrenner is niet bepaald de nationale troetelbeer. Te vaak is het onbegrip tussen fietser en
niet-fietser zichtbaar, tot botsing aan toe. Hoe anders is het gravellen in Zuid-Limburg. Waar we
letterlijk weg zijn van de verharding. We komen bijna niemand tegen. Als we al iemand treffen
gaat het in harmonie. Toegegeven, onze stemming zit er goed in en we benaderen de ander
met een rustige vaart, glimlach en een dankwoordje, maar we ontmoeten alleen maar goed.
Een verademing!
Blijvertje
Met het gravellen proefden wij drie dagen aan een andere wereld in hetzelfde Limburg. De
omgeving blijft een vakantiegevoel oproepen, nu nog meer versterkt door de rust en
uitgestrektheid van de gravelpaden. Met de beproefde horeca altijd binnen bereik. En dat, want
dat weten we al langer, zo dicht bij huis. Kortom, de tubless 40 mm banden zullen nog vaak
gedragen over de A2 richting het zuiden zakken.
