Gravel op de Veluwe. Het klinkt haast als religie. Als Erwin Sikkens, brein achter de 300 kilometer lange green divide, een social ride organiseert dan weet je het dat het tof gaat worden. In het voorjaar van 2022, ten tijde van de Strade Bianche, organiseert deze routemaster in samenwerking met Komoot de #stradekomoot. De rit is een ode aan de Strade Bianche en heeft zijn eigen Piazza del Campo a.k.a. de Bosweg klim. Voor Cycling Destination ging Djowin Meijerink op pad en met zijn verslag in de hand is het helder. Deze Gravelroute op de Veluwe moet je een keer gedaan hebben. Met of zonder Erwin Sikkens…
lees ook: Gravelen over het Kroondomein: Shimano GRX-Series
Tekst: Djowin Meijerink, foto’s: Erwin Sikkens // www.erwinsikkens.com
Lekkere start bij Nelson
De dag (en daarmee ook deze gravelroute) start in Restaurant Cafe Nelson met koffie en een kennismaking met andere gravel enthousiastelingen. We hebben geluk, het weer zit mee. Het is frisjes, maar mooi zonnig. Na een korte introductie stappen we op de fiets en banen we ons een weg door de stad richting het groen. Na ongeveer drie kilometer naderen we de eerste gravelstrook genaamd de gravelweg van Warnsborn. Het is een breed grindpad dat ons de Veluwe op leidt. Op een ´party pace´ tempo wordt er met elkaar kennisgemaakt. Iedereen heeft wel een mooie verhaal te vertellen. Zo vertelt Erwin over zijn eerste ultra ervaring op Gran Canaria en Julien over zijn tocht door de Alpen.
Lees ook: TIPS VOOR JOUW EERSTE GRAVEL AVONTUUR
Italia!
De groep nadert de Italiaanseweg. Het is een klinkerweg met mooie bochten die steil naar beneden gaat. Anderen zien we met zweet op het voorhoofd klimmen, maar wij mogen gelukkig naar beneden. Na een kort stukje asfalt komen we aan bij de oprijlaan van Landgoed Duno. Aan weerszijden van de weg is het begroeid met Taxusbomen en je waant je er al een beetje in Toscane. Aan het einde van de oprijlaan naderen we een kruispunt met in het midden een oude ANWB-wegwijzer. We slaan er links af en vervolgen onze weg westwaarts, parallel aan de Nederrijn.
Planken Wambuis
Via de Renkumse heide komen we aan bij het natuurgebied de Planken Wambuis. Een combinatie van heide en bos is wat de omgeving hier zo mooi maakt en dat is ook aan het aantal recreanten te zien. Dit stuk fiets ik naast een dame uit België. Ze vertelt over haar bikepacking avonturen in België en hoe gek mensen daar op de fietssport zijn. Het is tof en inspirerend om verhalen van anderen te horen. We fietsen langs vliegveld Terlet en de liefhebber weet dat je dan door een heel mooi stukje Veluwe rijdt. Op een kilometers lange gravelweg staan er midden op de heide aan weerszijden van de weg twee dode bomen. Erwin bekroont het als ´het nationale gravel monument’. Voor elke gravel enthousiast is het Deelerwoud met het gravel monument als landmark een must. Dit is wat gravel op de Veluwe zo mooi maakt.
Loenermark
We steken de tachtig weg over en komt aan bij de Loenermark. Het is een hooggelegen gebied aan de oostflank van het Veluwse stuwwal. Het hoogste punt is hier 85 meter boven NAP. Klimmen dus… De benen kraken bij sommigen al en dan moet de Piazza del Campo van Arnhem nog komen. We rollen de bult af en het laatste stuk rijden we met wind in onze rug terug naar de stad en Erwin vertelt wat ons te wachten staat: ‘We fietsen zo een dal in, dan gaan we stijl naar beneden, dan gaan we twee keer rechts en dan volgt de Piazza del Campo van Arnhem’.
Finale
De Bosweg… Het is een klim die redelijk rustig begint, maar eindigt met een goede 10% aan stijgingspercentage. Zou de winnaar van Strade Bianche hier ook lekker hard doorknallen? Bij ons is het zuur in ieder geval helemaal in de benen getrokken. Ik kijk even naar beneden en zie dat m’n bidonnetjes ook leeg zijn. Tijd dus om rustig de stad in te rollen en weer bij Cafe Nelson wat te gaan drinken. Het mooie is dat iedereen na zo’n rit altijd sterke verhalen heeft. Er wordt gezellig en drankje gedaan en iedereen is enthousiast voor een volgend avontuur! Gravel op de Veluw is een aanrader.
