West-Brabant heeft een rijke wielerhistorie. De regio staat bekend als de bakermat van de bekende Nederlandse wielrenners en van oudsher worden hier veel wielerwedstrijden georganiseerd. Denk aan de Acht van Chaam, waar toprenners uit de Tour de France een dag na deze wedstrijd aan de de start staan. Met de komst van de derde etappe van de Vuelta Holanda kreeg de regio ook internationale aandacht. En wat een feest was dat hè! Dat je hier lekker kan fietsen, weten we uit ervaring. Eerder schreven we al een blog over de gladste fietspaden rondom Breda en over fietsen in West-Brabant met een vleugje Italië. Nu een mooi verhaal over gravellen rondom Chaam.
Tekst & foto’s: Nynke Cuperus
Want ook gravellen in Chaam is een aanrader! De bossen lenen zich er namelijk uitstekend voor: denk aan de Pannehoef bij Rijsbergen, het Mastbos bij Breda, de Vrachelse Heide bij Oosterhout en Boswachterij Dorst. Maar ook de Kalmhoutse Heide bij Bergen op Zoom op de grens met België. Genoeg opties dus! En dan hebben we het nog niet eens over de gave zandpaden door het boerenlandschap gehad.
Een route voor iedereen
In deze blog nemen we je mee naar een prachtige gravelroute door de Chaamse bossen en de weilanden daaromheen. Ik (Nynke) fietste hem in de zomer van 2022 drie keer, dus het kan zijn dat je de natuur ziet veranderen op de foto’s. Het is niet zo’n grote ronde – zo’n 35 kilometer – maar daardoor is hij heel toegankelijk. Je kunt hem bijvoorbeeld op een mooie zomeravond fietsen, ergens anders vertrekken en naar het startpunt fietsen of met iemand gaan die niet zo’n ervaren fietser is. Één van die keren dat ik deze route fietste, gingen mijn ouders bijvoorbeeld mee op de mountainbike. En hoe leuk is het om te kunnen gravellen met je moeder!
Dwars door de tuinen van landgoederen
Onze fietstocht start op steenworp afstand van Breda en de A27, bij Landgoed Ulvenhart. Een prachtig ‘dorp’ van gerestaureerde historische boerderijen. Vanaf het landgoed fietsen we meteen over gravelpaden het bos in. Fijn om zo te beginnen! We blijven nog even bij de landgoederen, want ook Landgoed Luchtenburg en Landgoed Hondsdonk liggen in dit gebied. Dat laatste landgoed heeft een prachtig landhuis en een tuin met een slingerende vijver waar we langs fietsen.
Je hebt zelf trouwens amper door dat je in de tuin van een landgoed fietst. Het lijkt op het eerste gezicht gewoon een bos. We fietsen over smalle beboste paadjes en hebben het idee dat we echt in the middle over nowhere zijn. Soms komen de paadjes ineens uit op een stuk weiland dat omgeven is door bos. Ook staan we plots oog in oog met een hertje.
Koeienvlaaien en prikkeldraad ontwijken
Als we dit bos uit zijn, komt al snel de eerste hindernis op ons pad. We fietsen over een glibberig zandpad, waar mijn banden eigenlijk niet geschikt voor zijn. Ik probeer te voorkomen dat ik omval. Naast mij zie ik namelijk een mix van modder met koeienvlaaien. Even verderop ligt een plas. En ik wil eigenlijk niet weten of dat regenwater of koeienpis is. Ik stap voor de zekerheid maar af. Een paar meter daarna zie ik namelijk ook een prikkeldraad. En je raadt het al; de apenkooi kan beginnen! Als een soort katachtige klim ik -zeer onhandig – onder het draad door. De foto’s zal ik je besparen.
Nieuw lievelingspad ontdekt?
We fietsen nu een paar kilometer over asfalt, op een voor mij bekende weg. Dat is wel even lekker na alle kleine bospaadjes en het modderpad. Ineens slaan we af naar rechts en verschijnt een prachtig gravelpad. Tijdens het wielrennen was dat me nooit opgevallen! Als we verder fietsen, overtreft het zeker mijn verwachtingen. We fietsen helemaal alleen tussen maïsvelden, koeien en ganzen. Er bloeien prachtige bloemen en het licht is op deze zomeravond al helemaal fantastisch. Ik geloof dat ik een pad heb ontdekt waar ik nog vaak ga komen!
Als we in de richting van Baarle-Naussau fietsen, komen we de volgende hindernis tegen: een wel heel zanderig zandpad. Mijn vriend komt er met zijn mountainbike nog aardig doorheen, maar voor mij is er geen beginnen aan. Het is alsof ik door de duinen probeer te fietsen. Zo fijn en droog is het zand op sommige plekken. En dus begin ik aan een wandeling van een paar honderd meter.
Verstopt pad
Hierna volgt weer een klein stukje asfalt, als de fietscomputer van mijn vriend ineens aangeeft dat we naar rechts moeten. “Hier?”, zeg ik. “Dat kan echt niet kloppen.” Het gras staat hoog. Ik zie amper een wandelpad, laat staat een pad waar ik overheen kan fietsen. En toch heeft de fietscomputer gelijk. Mijn vriend gaat voorop. Al snel blijkt dat ik het me misschien iets te dramatisch had ingebeeld. Het is eigenlijk gewoon goed te doen. Weer zo’n plek waar je normaal gesproken echt niet komt. Dat maakt gravellen zo gaaf!
Gravelwalhalla
Dan komen we in de Chaamse Bossen; een walhalla voor gravellers. Je vindt er tientallen lange, rechte gravelstroken en komt er amper iemand tegen. Een van de highlights is het Ossengoor, een prachtig ven dat in de bossen verscholen ligt. Watervogels, libellen en waterjuffers kom je hier zeker tegen. Het is ook een hotspot voor teken, dus check je lichaam goed op dit vervelende beestje als je thuis bent.
Tips en tricks
Onze graveltocht zit er alweer bijjna op! Via Landgoed Valkenberg fietsen we weer terug naar Landgoed Ulvenhart. En als dit geen divers rondje was…? Wil je meer graveltips in West-Brabant? Dan raden we je aan om de koning van de gravelroutes in deze regio te volgen op Instagram: @bjornrides.cc. En als we je nog een graveltip mogen geven, deze routes zijn ook heel gaaf!
Ga jij voor het eerst gravellen? Cheeck dan onze tips voor een eerste gravelavontuur.
