Portugal is een ondergewaardeerde fietsbestemming. De kustlijn, de Douro vallei, de Algarve en de Alentejo en dan hebben we de streek grenzend aan Galicië nog niet genoemd. Prachtige landschappen, een culinair palet waar je u tegen zegt en variatie van vlak tot klimmen. In een woord schitterend. Afgelopen maanden trok Pedro do Couto Lopes over de prachtige N2 route. Deze route, die zich uitstrekt van het bergachtige noorden tot de vlaktes van het zuiden is een waar genot om te fietsen. Als je het verslag van Pedro leest, dan wil jij niets anders dan direct richting het land van de Fado en port. Op ontdekking door Portugal dus, op de fiets! Aqui vamos nos!
Tekst en foto’s: Pedro do Couto Lopes
Afgelopen tijd heb ik bedacht hoe ik Portugal al fietsend beter kon leren kennen. Ik heb altijd al meer van mijn thuisland willen weten, dus ik heb de daad bij het woord gevoegd. Met een landkaart als leidraad ben ik op zoek gegaan. Vrijwel direct kwam de N2 route naar boven als de perfecte manier om enerzijds mijzelf uit te dagen en anderzijds het land waar ik ben geboren beter te begrijpen.
End-to-end door Portugal trekken over de National 2 was voor mij de beste manier om te ontdekken, nieuwe uitzichten te vinden. Daarnaast kon ik mijn grenzen verleggen, andere mensen ontmoeten en mijzelf openstellen voor nieuwe ervaringen. Het klinkt wellicht als een helende beleving. Misschien was het dat ook.
De route
De route start dicht tegen de Spaanse grens aan in het noorden bij Chaves (uitgesproken als ‘Shavs’). Vanaf dit startpunt eindigt de route in het hart van de Algarve, in Faro. Als je de Atlantische kust hebt bereikt, dan heb je totaal 740 kilometer afgelegd. Niet zomaar een uitdaging dus, want die 740 kilometer is geenszins vlak. Met name het noorden is heuvelachtig en zul je hier en daar mooie klimmetjes moeten overwinnen.
Voorbereiding
Een avontuur als dit moet je goed voorbereiden. Met een vaste route is de planning wel gemakkelijker en zodoende ben ik een dagje bezig geweest met de voorbereiding. Mijn ervaring op de fiets en een flink aantal uren YouTube kijken helpen me op weg. Op die manier weet ik zo ongeveer alles wat ik zou willen (of moeten) weten over meerdaagse trips op de fiets. Mijn voorbereiding ging goed, mijn training was top en ik voelde me goed op de fiets. De logistiek was helemaal tot in de puntjes geregeld. Maar ja, zul je net zien: toch weer een kleine tegenslag in de voorbereiding op mijn eerste solo avontuur.
Positief nieuws
Zeven dagen voor de start van mijn avontuur test ik positief op COVID. NIet waar ik op gehoopt had, maar met de steun van mijn partner maak ik me toch klaar om het avontuur aan te vangen. Toch bizar om te zien dat ik twee jaar lang tussen de mazen door ben gesprongen, terwijl ik op een school werkte. Nooit positief getest en dan wil ik aan een avontuur beginnen, waar ik echt veel power voor nodig heb en test ik positief! Zoveel fysieke voorbereiding lijkt ineens in duigen te vallen.
Mental challenge
Het is vooral even mentaal een uitdaging. Ben ik op tijd weer fit? Uiteindelijk moet je dat voor jezelf aanvoelen, maar op dag 7 van mijn herstel (dag 1 van mijn trip), begin ik ook echt aan de rit over de N2. Hoewel er een betere voorbereiding denkbaar is, zeker met een lange uitdaging als deze, heb ik me goed voorbereid. Veel rust, veel paracetamol en veel thee drinken. Meer kan je niet doen op zo’n moment. De tijd moet uitwijzen of het genoeg is. Om echt zeker te zijn doe ik de dag voor het begin nog een korte test run, in de warmte buiten. Het kwik laat 35 graden zien. Met een uurtje rijden, 32 kilometer onder de banden en 500 hoogtemeters weet ik waar ik aan toe ben.
Managing the heat
Na mijn testrun en op de eerste kilometers wordt mij duidelijk wat de grootste uitdaging is: de hitte. Lichamelijk moet de uitdaging geen probleem zijn, maar in combinatie met de hitte kan het een lastige challenge worden. Ik bedenk me dat ik de zes dagen in totaal 12 blokken moet verdelen. Elke dag in twee blokken. Zo werd het te overzien. Langere blokken aan het begin van dit avontuur en kortere blokken op het eind. Elke etappe heeft ook zijn eigen uitdagingen.
De start, eindelijk!
Om 07:30 ’s ochtends spring ik eindelijk op de fiets. Mijn focus, eigenwijsheid en m’n gedrevenheid zorgen ervoor dat ik hoe dan ook vertrek op de dag die ik mezelf heb ingeprent. Het voelt fantastisch. De kilometers schieten voorbij en de eerste route rijdt zo door de Douro Vallei een parel op de Unesco Werelderfgoedlijst. Ik ken de routes hier als mijn broekzak. Als ik de vallei bereik ben ik al redelijk gekookt. Niet vanwege de inspanning, maar vanwege de temperatuur. Mijn Garmin geeft een temperatuur aan van 39(!) graden en het is pas 10 uur ’s ochtends. De hitte wordt echt een uitdaging! De hitte in de vallei is uniek, want deze plek heeft zijn eigen micro klimaat. goed om te onthouden. En mocht je het nog niet weten: het klimaat (en met name de hitte) is de belangrijkste factor waarom de port zo heerlijk smaakt.
Lange klim
De zon doet zijn werk om de energie uit mijn lijf te persen, terwijl Ik met klaar maak voor de langste klim van de route. Deze is 19 kilometer met een gemiddelde van zes procent. Nu ben ik wel gewend aan de klimmetjes in de Douro vallei, dus ik wist dat dit een enorme ‘grinder’ zou worden, waarbij ik weinig rust zou krijgen. Ik denk weer terug aan de eerste keer dat ik een rondje deed in de vallei. Ik kreeg last van een zonnesteek waar ik eigenlijk altijd last van zou gaan hebben. Het heeft me ook wel enige reserve gegeven om weer terug te gaan. De Douro vallei en hittegolf is een in mijn hoofd.
Tijdens de beklimming stop ik op twee derde om water bij te vullen en om even wat zouts te kopen omdat ik vrij veel aan het zweten ben. Dat helpt me even over een dood punt heen. Mentaal is het zwaar, maar ik weet dat het nog maar 25 kilometer is na het bereiken van de top,. Geen makkelijke kilometers, dat zeker niet. Ook nu weer die mentale uitdaging en de angst voor een zonnesteek.
Een klein beetje mediteren en een stukje peace of mind zorgen ervoor dat ik genoeg motivatie heb om het laatste stuk aan te vatten. Ik rij de laatste 25 kilometer zonder dat ik compleet leeg ben en kom met een euforisch gevoel aan in Castro Daire. Ik heb het gehaald. Ondanks de omstandigheden en alles wat erbij komt kijken. 130 kilometer en bijna 2000 hoogtemeters heb ik bereikt. Wat een genot. Ik kan niet wachten wat de volgende dagen mij nog gaan brengen.
PAKLIJST
Ga jij zelf ook op avontuur? Check dan vooral even onze basis paklijst, waarmee jij altijd goed en compleet uitgerust op pad kunt. De basis paklijst vind je hier! Net als veel andere tips o.a. over hoe om te gaan met de zon.
