Uitgestrekte akkerlanden. Soms licht glooiend. Boerenstraatjes, al dan niet met kinderkopjes bezaaid. Parijs-Roubaix spreekt tot de verbeelding voor veel wielerfans. De ‘hel van het noorden’, zoals deze koers liefkozend wordt genoemd, is niet voor iedereen weggelegd. Toch verwijst men graag naar deze koers. De gemene deler in deze verwijzingen? Kasseienstroken. Want dat kenmerkt de 260 kilometer lange route van de hoofdstad Parijs naar de gevallen industriestad Roubaix. Zo ook in Zeeland en dan met name in West Zeeuws-Vlaanderen kun je dichtbij huis kennismaken met die ‘vervelende’ kasseien. Tijdens ons avontuur in West Zeeuws-Vlaanderen mochten we een mooie route samenstellen, met 4,9 kilometer aan kasseien! De titel? Parijs-Roubaix van het Zeeuwse land. Geniet je mee?
Weer en wind
Hoewel de echte hel van het noorden niet vergelijkbaar is met onze vriendelijke gravelroute in het Zeeuwse land, is het op de dag dat wij ‘m rijden een flinke beproeving. De wind heeft vrij spel en de aanstormende, onheilspellende wolken beloven niet veel goeds. Als we verzamelen in IJzendijke, waar we op onze ‘grensverleggend Zeeuws-Vlaanderen-route‘ ook doorheen gaan, staat de molen stil. Want met deze wind kan ‘ie niet draaien. Weinig mensen die net als wij de stoute fietsschoenen hebben aangetrokken om ruim 80 kilometer de natuurelementen te trotseren. Ach, misschien past het ook wel perfect bij deze route. Want een hel is niets zonder helse omstandigheden.
Eerst naar het oosten
De route vertrekt in de richting van Biervliet en de Braakman. Bij de Braakman, waar we enkele dagen eerder al hebben gereden, ligt het nog drassiger dan de dag ervoor. Het is flink ploegen door de modder, maar dat maakt het wel een epische rit. We zijn dan al door Biervliet getrokken, waar het voormalig gemeentehuis een mooie plek is om even een foto te maken. Vanaf de Braakman rijden we gelijk de eerste kasseienstrook op. Neem van mij aan, dit zijn geen 5-sterrenstroken zoals die van Mons-en-Pévèle, waar de kinderkopjes echt vanuit een vliegtuig random lijken neergegooid. Deze kasseienstroken zijn relatief strak aangelegd. De trekkers die eroverheen rijden hebben nog niet voor diepe kuilen gezorgd. Met de juiste bandendruk (op een gravelbike geen probleem zoals bij ons) heb je hier enkel een beetje het stuiteren van de stenen. Dit belooft een hoop moois!
Meer kasseien
Na de eerste kasseienstrook volgt gelijk een heel lang stuk onverhard. Prachtig ingebed tegen een dijk. Hier is het gravel eigenlijk een soort zwarte steen. Het rolt wel lekker over het mooie karrenspoor. De wind blaast hier flink in het gezicht, maar ach, dat hebben we er graag voor over. Na deze lange gravelstrook wacht ons de tweede kasseienstrook van de dag. Ook deze is weer mooi strak aangelegd en geeft weer die Parijs-Roubaix vibe waar velen naar op zoek zijn. Met een goede gravelbike is dat ook geen probleem.
Spieken bij de zuiderburen
Net als onze route Grensverleggend gravelen trekt deze een klein stukje België binnen. We doen een variatie op de kreken en pakken ook hier een mooie en lange kasseienstrook mee. Terwijl aan het fietsen zijn, blaast de wind lekker door. De bovengrondse elektriciteitslijnen in België wapperen mee met de wind. Note to ourselves: volgende keer met minder wind terugkomen. Maar goed, dat hoort er ook een beetje bij natuurlijk. Net zoals de iets minder prachtig geplaveide kasseistroken van onze zuiderburen die we tegenkomen bij onze tweede kasseienstrook langs de Boerenkreek. Hobbel de bobbel en dit zou zeker 3 sterren zijn in Parijs-Roubaix. Das toch even wennen. Maar zoals eerder gezegd: onze fietsen kunnen daar prima mee omgaan.
Aardenburg weer terug
Bij de grenspaal met Sint-Laureins steken weer de grens terug over en worden via achterpaadjes door Eede geleid. Hier waren we natuurlijk al bij Restaurant de Grens, maar hier kun je ook terecht voor heerlijke wijn en asperges. In onze tips vind je de specifieke adresjes, die je zeker niet mag overslaan. Vanaf hier richting Aardenburg en terug naar IJzendijke is een mooi, ruig stuk. Je gaat via de velden, waar lange boerenweggetjes roepen om bereden te worden. Hier vind je wat je zoekt in een toffe gravelroute. Wij hebben vol de wind tegen. Het is stoempen geblazen. Maar dit wil je toch? Parijs-Roubaix in de zon, dat is voor iedereen. Regen en wind, dat is voor de echte kasseienliefhebbers.
Schuilen
Hoewel we dus niet anti regen zijn, wordt het op een gegeven moment heel heftig. We besluiten even te schuilen in de volgauto, die we voor deze trip hebben meegenomen. Dat is echt nodig. Het komt met bakken uit de hemel. Buienradar checken en wachten is even het devies. Want kletsnat doorrijden, dat is dan weer te veel van het goede. Maar we hebben geluk. De regen neemt af en uiteindelijk kunnen we nog even verder. Zo kunnen we ook het laatste stuk voltooien. Na 80 kilometer buffelen zijn we wel toe aan een goede maaltijd.
Tips langs de route:
- Aardenburg en de Sint-Baafskerk zijn een vernoeming waard. Dit stadje en het gebouw zijn de oudste van Zeeland.
- Spitsbroek is dé aspergeteler uit West Zeeuws-Vlaanderen. Bekend en geroemd in Eede (en omstreken). Als het seizoen is, dan moet je hier wel even stoppen voor het witte goud.
- Wil je meer informatie over deze regio? Kijk dan voor meer informatie op de site van Gastvrij Zeeuws-Vlaanderen.
