Shimano Ultegra Series: Micro Ardennen Adventure

In samenwerking met onze partner Shimano Benelux maken wij meerdere artikelen over mooie routes in de directe omgeving van een Shimano Service Center. We kiezen routes die nieuw zijn, uitdagend en waar je bij vertrek en aankomst ook nog een kop koffie kan krijgen en je fiets kan laten nakijken. Want dat is extra handig aan de routes: mocht er iets mis zijn dan is een Shimano Service Center letterlijk in de buurt. We vertrokken vanaf Cycles Gilkinet in het plaatsje Comblain-au-Pont voor een Micro Ardennen Adventure. Of het mooi was? Dat lees je in het vervolg.

Les Ardennes sont magnifique

De Ardennen. Net over de grens met Zuid-Limburg. Een paradijs dichtbij huis om de klimmersbenen te testen. De Rosier is een bekende trainingsklim maar ook de prachtige Stockeu, Cote de Wanne en natuurlijk La Redoute spreken tot de verbeelding. Als wij de planning voor deze rit maken, dan vinken we in ons hoofd al een aantal mooie klimmetjes af. Want als je er dan voor gaat, dan moet je het ook wel goed doen. In gedachten staan Stockeu, Cote de Wanne en een stukje langs de watervallen van Coo plus de Redoute in de vinklijst. Dat wordt genieten

Cycles Gilkinet: Shimano Service Center met het hart op de juiste plaats

Dit is een gesponsord artikel. Punt. Geen slecht woord over de host, de sponsor etcetera. Of toch wel? Bij de planning van ons Micro Ardennen Adventure werden wij in contact gebracht met Cedric van Cycles Gilkinet. In de voorbereiding was er wel een kleine uitdaging. De voertaal was Frans. Nu spreek ik een aardig woordje over de grens, maar toch heb ik meermaals Deepl.com om hulp moeten vragen. Met mijn (relatief slechte) ervaringen met Franstaligen in het achterhoofd, stond Cycles Gilkinet met 1-0 achter. Wisten zij veel. Die gekke ‘olander’ reageerde ook gewoon in het Frans. Who cares?

Nou, dat bleek dus even anders. They DO care. En hoe! Terwijl mijn reisgenoot Michiel Maas en ik de route richting de Ardennen afleggen praten we honderduit, maar ook over de te verwachten ontvangst. Met mijn ervaring vooraf geef ik niet per se hoog op. Bij aankomst staat er buiten de zaak een EZ-up tentje en lijkt er een heel evenement te worden gepland. We grappen naar elkaar: ‘ze hebben vast een testdag’. Maar nee hoor. Alles voor de komst van tien fietsgekkies uit de Noordelijke Nederlanden. Eens en voor altijd blijkt: ‘never judge a book by it’s cover’.

Kwijlen op spulletjes

Binnen in de zaak lukt het mij amper om uit m’n woorden te komen. Wat een mooie fietsen zeg. De zaak is vrij breed en ondiep, waardoor je wel goed moet kijken als je motorisch wat minder handig bent. We krijgen een lekkere kop koffie en prompt zijn we alle minder positieve verwachtingen vergeten. We are ready. Net als onze metgezellen. We hebben voor deze versie van de Ultegra Series een mooie mix van fietsers verzameld. Uit Nederland sluiten Emma, Stijn, Wouter, Rik, Dennis, Michiel, Ruben en ondergetekende aan. We hebben nog een last-minute afzegging ontvangen, maar dat mag de pret niet drukken. Ondertussen wordt ondergetekende nog snel geholpen in de zaak. De cassette op mijn achterwiel zit nog niet helemaal goed. Met een beetje hulp en handige handjes, sta ik binnen no-time klaar om te gaan!

Gruppetto Gilkinet

De ontvangst is hartelijk en al snel is de voertaal een mengeling van Frans, Engels en Nederlands. Met fietsen als gemene deler moet dat ook geen probleem vormen. De koffie en de door de organiserende partijen geregelde lekkernijen voor erbij zorgen voor een perfecte start. De zon schijnt, de wegen liggen er goed bij. Niets kan ons nog stoppen. Vanuit Gilkinet blijkt een heel team ons op de dag te vergezellen. Uit de e-mail communicatie had ik dat af kunnen leiden. In de haast ben ik dat vergeten. Het is een heerlijke, onverwachte luxe, die wij ons allen graag laten welgevallen.

Direct in de benen

Het is een open deur, maar in de Ardennen zijn er net iets minder vlakke meters dan in de Nederlandse polder. Dat we direct vanuit het vertrek in de benen moeten, de côte de Comblain op, mag dan ook geen verrassing heten. We volgen de Route de Busionnieres. Voorin hebben ze er echt zin in, ik moet er nog een beetje in komen. Al bij het eerste klimmetje pak ik de verkeerde afslag. Ik eindig ergens in de landerijen bij een TV-toren. Even terug, bergje omhoog en dan weer in het spoor van de anderen. Met ruim 1600 hoogtemeters en 100+ km in lengte is het een rit die je met het juiste verzet moet beginnen. Op zich is de 52×36 voor en de 12-28 Ultegra cassette achter ruim genoeg om dit te af te dekken. Hoewel een tandje 30 achter iets lekkerder draait, maar dat is ook weer gewenning.

Klagen over asfalt dat best goed is

Mijn ervaringen met de Ardennen waren tot nu toe tweeledig. Als de zon schijnt, met mooi weer, dan is het fantastisch fietsen, hoewel je moet uitkijken met het asfalt. Met slecht weer is het een no-go. Al regent het maar een beetje, dan ben je niet alleen vanwege het wegdek, maar ook vanwege de weggebruikers in levensgevaar. De Walloniers zijn nog niet helemaal gewend aan het fietstoerisme, dat de regio van de nodige financiele impulsen voorziet. Wat opvalt op onze route is dat het wegdek de laatste tijd een flinke upgrade heeft gehad. Slechts een enkele keer moeten we een gat ontwijken en het grootste probleem ervaren we bij wegwerkzaamheden, waar ze juist de weg aan het verbeteren zijn. Dat daar juist iemand lek rijdt, is dan wel tekenend.

Goede stop in het bos

Tijdens ons Micro Ardennen Adventure worden we gevolgd door de Gilkinet pick-up truck. Als we halverwege de rit een stop maken voor wat te eten, worden we opgewacht door de crew van Gilkinet. We vallen van de ene in de andere verrassing, want er is een goede lunch geregeld, met heerlijke wraps, nootjes, echte luikse wafels en nog meer. Zo, dat is nog eens wat anders dan een sportreepje of Maurten gelletje. Terwijl iedereen zich tegoed doet aan de heerlijkheden, worden er foto’s geschoten en veel gelachen. De ontspannen sfeer past goed bij de Micro Adventures die we opzetten. Ondertussen zien we de lokale Belgische jeugd zich afpeigeren op de top van het klimmetje waar we halt houden. Zien wij hier de nieuwe Van Aert of Evenepoel?

Plopper de plop

Omdat we niet de hele dag in het bos kunnen blijven pakken we toch weer de fiets. Er wachten nog mooie stukken op ons, met als toetje de prachtige Redoute. We volgen al snel de route langs het stuwmeer bij Coo. Deze verborgen parel is niet bij velen bekend. In het begin lijkt het ook alsof je niet verder kunt rijden, vanwege een slagboom over de weg. Daar kun je echter langs en dan heb je het rijk voor jezelf. Heerlijk beschut, toch langs het water en over een wegdek dat weinig bereden wordt. Poh, dat is een welkome verrassing. Dit stuk eindigt pal naast Plopsaland Coo, waar de gezinnen in de rij staan om door Walter de Donder, of zijn look-a-like te worden vermaakt. Mij niet gezien, ik ga wel fietsen. Als ik dan een Klus aan mijn fiets wil hebben, ga ik wel naar de mannen van Gilkinet.

The battle for the (H)ardennes

In deze regio kun je er niet omheen. In het najaar van 1944 is hier keihard gevochten tussen geallieerde en Duitse troepen. Het is een sterk contrast met de gemaakte vrolijkheid van PlopsaCoo. In Stourmont vinden we het December ’44 museum op onze route. Ook een gedenksteen voor de gevallene en een eerbetoon aan het 504e US Parachute Infanterie regiment laten mijn gedachten even afdwalen naar die tijd. Dat jonge mannen van soms krap 18 jaar hier hun leven waagden en gaven voor een betere wereld. Ik vind het zelf belangrijk om dat te beseffen. We zijn in de gelukkige omstandigheid om zomaar hier met een groepje te kunnen fietsen. Zonder het risico om van onze fiets geschoten te worden of een granaat op ons hoofd te krijgen.

Het witte paard

Mijn gedachten dwalen af en doordat ik al wat achter de groep rijd, mis ik de juiste afslag. De Cote de la Vecquee gaat aan mij voorbij. Wat volgt is eigenlijk een heel mooi alternatief. Ik volg het water van de Emblève richting Aywaille. In gedachten ga ik zelf 24 jaar terug. In de derde klas van de middelbare school gingen we hier op ‘survival’. Wel de luxe variant, met verblijf in huisjes. Kanovaren was een van de survival kunsten die we moesten leren. Een ondiepe stroom en een kano die water maakte waren mijn deel, waardoor ik als laatste (en alleen) aankwam bij het eindpunt. History repeating? Ik rij nu weer alleen en eigenlijk zit ik te genieten. Niks meer aan doen. Bij Le Cheval Blanc wacht ik op de anderen. Terwijl ik de beeltenis van ‘Phil’ overal zie denk ik aan de Redoute die op ons wacht.

La Redoute – de berg van Phil

Er zijn maar weinig beklimmingen die vervlochten zijn met één persoon. De Carpegna, de berg van Pantani, in Emilia-Romagna is er zo een. Maar ook de Cauberg, de andere huisberg van d’n Phil mag er zijn. Het schijnt dat Anna van der Breggen, samen met Alejandro Valverde eigenaar is van de Muur van Huy. De Redoute is van Philippe Gilbert. Waarom? Hij groeide op in Remouchamps. Van hieruit had hij twee keuzes om te fietsen: de eerste ging in de richting van Luik en Limburg. De tweede keus was de weg over La Redoute. Zoals hij het zelf als eens beschreef: ‘hier voel ik mij thuis’. Slechts eenmaal in zijn carriere was hij de sterkste in La Doyenne, Luik-Bastenaken-Luik, waar de Redoute vaak de scherprechter is. Toch is dit zijn berg. Meer nog dan de Cauberg. De 700 keer ‘Phil’ op de heuvel onderstrepen dat eens te meer.

Thuis komen

De Redoute is voor iedereen een beproeving. Iedereen heeft zijn of haar verhaal bij bovenkomst. We verzamelen weer bij het beginpunt, waar de crew van Gilkinet wederom voor ons zorgt. Een colaatje, een ‘Redoutable’, het lokale bier of een alcoholvrije variant zijn ons deel. Een perfecte afsluiting van een mooi Micro Ardennen Adventure. Met dank aan Shimano, maar vooral aan Gilkinet.

Route + Alternatief Micro Ardennen Adventure

Voor ons Micro Ardennen Adventure werden we voor de route geholpen door Cedric en consorten van Gilkinet. De route is een prachtige afwisseling van bosklimmetjes (over verharde wegen), mooie verborgen parels en klassieke klimmetjes a la Redoute. Omdat ik, Sander, een paar andere afslagjes heb genomen, zul je een net andere route als alternatief vinden in onze komoot collectie. Check die ook even. Voor de andere Ultegra en GRX series kijk je hier, hier en hier.