Eigenlijk zou het een challenge moeten zijn, of misschien wel een fietspaspoort voor Crans-Montana en omgeving. Het afvinken van alle stuwdammen of ‘barrages’ rondom het Zwitserse kuuroord. De variaties zijn legio en elke stuwdam heeft weer zijn eigen schoonheid. We reden in een eerder stadium al omhoog naar Lac de Tseuzier. Je zou dit de ‘kennismakingsklim’ kunnen noemen op het wielerpaspoort. Nog steeds een flinke klim, maar minder lang dan de andere opties. De andere opties? De klim naar Lac des Dix (de Barrage du Grand Dixence, een monsterlijk mooie klim), maar ook de klim naar Mauvoisin of naar het kleinere Cleuson behoren tot de mogelijkheden. In deze aflevering pakken de klim naar Barrage de Moiry en het bijbehorende stuwmeer. Of dit een makkie was? Dat lees je verderop.
tekst: Sander Kolsloot – foto’s: Mark Heij – Sander Kolsloot
Eerst omlaag
We rijden omlaag. In Crans-Montana is het bijna een must om eerst omlaag te rijden, om vervolgens de weg omhoog weer te vinden. De afdaling vanuit Crans-Montana kun je op verschillende manieren aanvatten. Richting Sion of richting Sierre, het betekent vaak een mooie aaneenschakeling van bochten en een slinger door de wijnvelden. Mooie plaatjes gegarandeerd. Wij dalen in ieder geval af richting Sierre, want daar maken we de oversteek naar Val d’Anniviers. Hier start de schitterende klim richting de Barrage de Moiry.
De klim – deel 1
Als we de klim aanvatten is het nog deels bewolkt. Het zorgt voor een beetje cover van de warme zon. Ook de eerste heuvel zelf, geeft nog wat cover. De eerste kilometers zijn al direct genieten. Een mooie korte slinger met haarspeldbochten, die toch het meest doet denken aan Lacets de Montvernier, nodigt uit tot foto’s maken, oeh’s en aah’s en een lekker begin. Direct na deze sectie rij je langs de bergrug omhoog en heb je de sneeuwtoppen in de achtergrond. Het uitzicht is adembenemend. De klim zelf is nog niet heel zwaar en je kunt een goed tempo vinden. We genieten met volle teugen en de klikken van de fotocamera’s en iPhone’s zeggen genoeg. Het is echt schitterend.
First stop Vissoie
We komen aan in het dorpje Vissoie. Onderbewust kan ik eigenlijk alleen maar ‘visolie’ lezen. De lokale bakkerij nodigt uit voor een korte stop om wat lokale lekkernijen te verstouwen. Buiten de issues met elektronisch betalen is het een prima stop. Reminder dat cash nog steeds king is. Het is ook de start van het tweede deel van de klim. Vanaf hier gaat het richting Grimentz en vanaf daar is het nog een heel stuk richting de uiteindelijke top.
Verder omhoog naar de dam
Direct naar Vissoie rij je een korte, scherpe afdaling, ook weer met een paar krappe haarspeldbochten. Je komt langs een mini stuwmeertje en vanaf daar gaan we weer ‘Zwitsers’ klimmen. Het wordt nu steiler en onregelmatiger, maar voorlopig blijven de dubbele cijfers je nog bespaard. Zodra je bij het dorpje Grimentz komt (zwaai even naar onze vriend Yves) dan wordt het weer echt zwaar. Een ding is een constante: het uitzicht op de besneeuwde toppen. Het houdt niet op. Het landschap wordt ook langzaam wat kaler, want vergeet niet: je klimt uiteindelijk naar 2250 meter hoogte! Dat is boven de boomgrens en dus kom je op een soort van maanlandschap terecht.
Naar de top
De klim vanaf Grimentz is een kneiter van een klim op zichzelf. Bijna zeven kilometer, met een gemiddelde dat richting de acht of negen procent gaat. De bordjes langs de kant, die per kilometer aangeven hoe de klim eruit ziet, zijn soms pijnlijk voor de ogen. Ach, dan maar weer even om me heen kijken. Het is echt prachtig. Een klim naar een stuwdam is soweiso iets bijzonders omdat je per definitie naar een grote muur toe rijdt. Dat betekent ook dat de wegenbouwers zich weer hebben kunnen uitleven met een manier om helemaal boven te komen. In het geval van de Barrage de Moiry is er voor gekozen om de linker zijkant van de vallei te gebruiken voor de laatste kilometers. Je komt aanrijden tegen de rechterzijwand en dus maak je even de oversteek onderaan de dam. Dat is anders dan bijvoorbeeld Grand-Dixence. Ook nu, net als bij Lac de Dix is de laatste kilometer de zwaarste. Het is ploeteren omhoog en als het tunneltje in zicht is denk ik: eindelijk vlak! want een tunnel = vlak. Toch? Niets is minder waar. 10% plus! Bovenop is het uitpuffen.
tekst gaat verder onder de afbeelding
Adembenemende top en dan weer afdalen
Bovenop maken we even de tijd om rond te kijken. We treffen een Nederlands echtpaar dat even wat dronebeelden wil schieten van ons. Wij vergapen ons zelf ook aan het uitzicht en het prachtige blauwe meer (dat wel relatief leeg is). Op de top kun je nog even wat eten, hoewel de menukaart vooral hartige zwitserse specialiteiten zijn, met veel kaas. If it’s not your thing, take the downhill. Over die afdaling gesproken. Dat is echt een mooi ding hoor. Hoewel er een paar stukjes asfalt wat gladder bij liggen en wat steentjes op de weg, is het een afdaling die je kunt aanvallen. Relatief weinig verkeer en best wel overzichtelijk. De zeven kilometer terug naar Grimentz zijn zo weer voorbij. Daar stoppen we even voor een stukje lokaal deeg met tomatensaus. De prijzen zijn wat ‘inflated’ maar op zich nog te doen. Daarna is het weer volle bak naar beneden richting Saint-Jean en Vissoie. Onthoud wel: bij Vissoie moet je nog even weer klimmen, om daarna weer lekker te kunnen dalen richting Sierre.
Route Barrage de Moiry
Deze route trekt vanuit Crans-Montana richting Lac de Moiry. We hebben uiteindelijk besloten om de klim terug naar Crans-Montana over te slaan en de funiculaire omhoog te nemen. €10 well spent.
