Wanderlust. Een typisch Duits woord van onze oosterburen, dat zich maar moeilijk in één woord in het Nederlands laat vertalen. Wanderlust is het verlangen om te reizen. Om elders naar toe te gaan. Is dat de drijfveer van de mannen van de Pedaleurs (Maarten en Robbert) om een bikepacking-tocht van het Overijsselse Rectum naar het Noord-Deense Aars te ondernemen? Of is het toch die zoektocht naar ‘Hygge’. Nog zo’n woord, ditmaal uit het Deens, dat niet in het Nederlands als woord voorkomt. Hygge staat voor alles wat prettig, fijn en goed is. Laat zo’n meerdaagse fietstocht dat nu net precies zijn. Of was het stiekem toch een mid-life dingetje? Twee veertigers die nog iets willen bewijzen. Fietsen naar Denemarken, vastgelegd in een schitterend verhaal. Geniet mee!
Puberaal grapje
Rectum – Aars is bovenal een uit puberaal grapje verworden bikepackingtocht uit het brein van een docent aardrijkskunde. Zo’n grap die je wel moet maken. Bij Pedaleurs praten we niet alleen over het maken van toffe fietsavonturen. We willen ervaren hoe het is om zes lange dagen achtereen in het zadel te zitten. Het is gewoon fantastisch om niets anders te hoeven doen dan te fietsen, eten en slapen. Eat, sleep, bike, repeat. Meer is het niet.
CreditCardPacking
De term bikepackingtocht is echter nog een dingetje. Diehard bikepackers snoefden smalend dat ons plan eigenlijk de titel ‘creditcardpacking’ moest dragen: Als je van hotel naar hotel fietst heb je immers alleen je creditcard nodig. Hardcore endurance-fietsers gniffelden alleen al om de afstand: 800 kilometer in zes dagen. Mietjes. Een beetje randonneur komt daarvoor niet eens zijn bed uit. Anyway: Voor ons was en is het bikepacking. Living the dream to the max! Hele dagen fietsen, landen doorkruisen, grenzen oversteken, toffe fietsavonturen beleven en daar ’s avonds tijdens een podcast over praten. Precies waar het bij Pedaleurs om draait.
It’s all about the preparation
Het moet gezegd: Aan de voorbereiding en het materiaal zou het niet kunnen liggen. Niet mogen liggen zelfs: Nieuwe tassen, kleding en schoenen, twee keer een #fietsvandeshow, plus een uitgedokterde route. Zelfs de grootste scepticus zou stellig beweren dat het niet mis zou mogen gaan. Ook een datum is al snel geprikt: 29 april vertrek uit Rectum en op 3 mei aankomen in Aars. En hier slaat de twijfel lichtelijk toe… Dan moet er één rit van 200 kilometer verreden worden, met daarnaast vier ritten van 150 kilometer. Overschatten we onszelf nu niet? Ook de respons via de socials over onze plannen brengt niet het gewenste vertrouwen. De diehard bikepackers vinden onze plannen ‘gewaagd’, ‘dapper’ of zelfs ‘een hele uitdaging’. De radonneurs blijven gniffelen.
Extra dagje vrij?
Na onderling overleg besluiten wij, de Tukkers, om er een dag aan vast te plakken. Uiteraard ook na rijp beraad met het thuisfront. Een dag eerder weg betekent nog een dag langer van huis.
Hoe meer de dag van vertrek nadert, hoe intensiever de contacten worden. Ontelbaar veel telefoontjes, appjes en foto’s van voorbereidingsmomenten. De fietsen worden geprepareerd, banden nog snel even tubeless gemaakt, tassen als proef gemonteerd en zelfs al even ingepakt. Dat laatste is sowieso een dingetje: Materiaal verzamelen en in tasjes proppen. Tassen inpakken, uitpakken, weer inpakken, vloeken, weer uitpakken en dat een aantal keer. Steeds weer alles onder de loep nemen; hebben we dit nodig en hoe kunnen we alles zodanig efficiënt inpakken dat het fietsen prettig blijft. Dat je fiets, incluis saddlebag, niet gaat aanvoelen als een veredeld ‘convoi exceptionel’.
Een dag voor vertrek worden er ook nog twee paar hele fijne DMT gravelschoenen aangeschaft. Alleen nog even de schoenplaatjes op de juiste wijze monteren. Dat blijkt achteraf nog een dingetje. Als ook dit allemaal klaar is betekent het nog maar één ding: Aan het materiaal kan het niet liggen… Vanaf nu zullen de benen moeten spreken.
Wanderlust
Dag 1: Rectum – Cloppenburg! (151 kilometer)
“De kop is eraf!”
Op 28 april vertrekken we uit Hellendoorn en Nijverdal om vervolgens eerst naar ons officiële startpunt Rectum te rijden. Gelukkig worden we tijdens onze eerste dag deels uit de wind gehouden door ‘glamping’ Jeroen Gerrits en Joey van Rhee. Al voor het officiële vertrek vanuit Rectum moet Robbert zijn schoenplaatjes iets verstellen. En dat is nog maar het begin. In Nordhorn draait Jeroen af richting huis en draait Robbert zijn schoenplaatjes voor het eerst nóg een keer vast. Zal dit de laatste keer zijn?
First Gravel
Al snel komen we de eerste gravelstroken tegen zoals je die heel veel in Duitsland vindt: half open landschap met gravelstroken tussen de omgeploegde akkers en weilanden door. Langs de bosranden staat om de 100 meter een hoogzit voor de jagers.
In Lingen namen we afscheid van Joey. Vanaf nu zijn we op onszelf aangewezen. Op een saai fietspad langs een drukke weg, zien we rechts van ons ineens een prachtige gravelstrook.
Met de tip van Bas Overbeek van Detour-studio in ons achterhoofd (“de mooiste stukken vind je tijdens een detour”), besluiten we het er meteen maar op te wagen: Van de route afwijken en een klein stukje omrijden. De strook dwars door het bos is werkelijk prachtig, terwijl we hemelsbreed nooit verder dan 2 kilometer van de hoofdweg verwijderd zijn. Het landschap tijdens de rest van de route is open en heeft genoeg gravelstroken om je vingers bij af te likken. Terwijl wij aan het genieten zijn van de route rijden we ‘zomaar’ het centrum van Cloppenburg binnen.
Na het douchen wandelen we nog even door het centrum van Cloppenburg. Al na 5 minuten wandelen gaf Maarten af op zijn hip ogende bootschoentjes. Ze waren goedkoop en middels een elastiek namen ze niet veel ruimte in onderweg. Maar daar was ook alles mee gezegd. Ze liepen voor geen meter. In een sportwinkel in het centrum verdween Maarten even uit het zicht. Hij vond een massagestoel en heeft deze even uitvoerig getest. Toch nog een soort van happy ending aan het eind van de dag.
Dag 2: Cloppenburg – Buxteheide (156 kilometer)
“Dwars door Bremen”
Na een prima ontbijt vertrokken we weer vol Wanderlust vanuit Parkhotel Cloppenburg. We hadden er zin in, al zou het een lange dag in het zadel worden. We startten meteen met een aantal prachtige gravelstroken richting Bremen: bosranden, veel jagershutten en heerlijke gravelpaden. Na 75km reden we Bremen binnen via een mooie gravelstrook. Dat is toch wel het voordeel van Komoot: Dankzij de highlights in het programma zijn met enig speurwerk de mooiste pareltjes te vinden. Ook midden in een grote stad. Bremen heeft echt een prachtig oud centrum. Tijd voor koffie en lunch op het grote plein met uitzicht op de Dom en het Rathaus.
Podcast studio Bremen
Op het terras nemen we de eerste podcast van de dag op.
Prima verzadigd stappen we weer op de fiets om Bremen via een fantastische fietsstraat te verlaten. Al snel bevinden we ons op het forensen-fietspad richting het Lilienthal. De rest van de route richting Buxtehude bestaat vooral uit fietspad en verkeersluwe wegen, al worden we vlak voor de eindbestemming nog getrakteerd op een aantal mooie gravelstroken. Na 158 kilometer zit ook dag 2 er op. Tijd om in te checken, een podcast op te nemen en te douchen. Daarna is het tijd voor de dagelijkse Facetime-momenten met het thuisfront.
Dag 3: Buxtehude – Rendsburg (133 kilometer)
“Twee keer door een tunnel!”
Na een stevig ontbijt trotseren wij de wind uit het noorden. Al na honderd meter vanaf het hotel begint het stedelijke gebied van Hamburg. De eerste dertig kilometer zijn non-stop verstedelijkt gebied. Tot aan ‘het echte’ Hamburg is het veel rijden op trottoirs met stoplichten die het tempo drukken. De ene keer ligt in Duitsland het fietspad links van de weg, dan weer rechts van de weg en meestal is de staat van dat fietspad ook nog eens van erbarmelijke kwaliteit. Alsof de wegenbouwmaatschappij de resten asfalt die ze over hadden achter elkaar gekwakt hebben om op die manier toch een soort van fietspad te maken. Vooral voor de achillespezen van Robbert niet het meest prettige stuk: Stoppen voor een stoplicht, opstappen, wegrijden en weer stoppen. Pijnlijk.
Volgende hobbel
Eenmaal bij de dijk langs de Elbe is het industriegebied/haven de volgende uitdaging. Door werkzaamheden aan het spoor is een van de bruggen afgesloten, maar met een beetje geluk kunnen wij de brug oversteken en zo op zoek gaan naar de St Pauli – Elbe fietstunnel. Wat een bijzondere ervaring om door de tunnel te fietsen. Eerst met de lift naar beneden, om vervolgens door een fantastische tunnel rijden.
Hamburg voorbij
Na het passeren van Hamburg bereiken we het landelijke Noord Duitsland, waar de vele aardappelvelden en de bospercelen elkaar in hoog tempo afwisselen. Zo nu en dan pikken we een mooie gravelstrook mee en constateren we dat het landschap echt aan het veranderen is: Het wordt veel glooiender en bosrijker. Bijna al Scandinavisch.
Je bent aardrijkskundeleraar of niet
Het aardrijkskundige hart van Maarten maakt deze dag ook overuren: “Kijk daar… een pingu-ruïne. Die heb ik nog nooit in het echt gezien. Wat vet!” En: “Wist je dat die stenen die hier in de weilanden liggen helemaal met het landijs uit Scandinavië komen?”
De wind bleef ondertussen pittig op ons inbeuken (of was dat een gevoel?), maar dat mocht de pret niet drukken. Met een voldaan gevoel bereiken we uiteindelijk Rendsburg, waar we voor de tweede keer die dag getrakteerd worden op een voetgangerstunnel onder het water door. Ons hotel ligt net iets buiten het stadscentrum in een wat vervallen buurt. Althans… hotel? Aan de buitenkant lijkt het meer op gesloten rusthuis voor bejaarden. Maar goed; Don’t judge a book by its cover: Het ontvangst is prima en de kamer is okay. Wel stallen we voor de zekerheid onze fietsen even in de kamer. Morgen finish in Denemarken! Hygge!
Dag 4: Rendsburg – Aabenraa (105 kilometer)
“De grens over”
Na vertrek uit Rendsburg wordt er gelijk geklommen en rijden we door bosrijke gebieden alwaar we ons even alleen op de wereld voelden. Langs ieder bos, grasland of akker stonden de jachthutten er verlaten bij. Allen wachtend op die ene jager die een zijn tijdelijk zijn intrek wil nemen om vanuit beschutte en verhoogde positie een gans, ree, haas of ander dier op de korrel te nemen. Voor hetzelfde geldt hebben wij ook onbewust in een loop gekeken, maar mocht het oude vlees doorrijden op het gravel of bospad.
Het is zondag 1 mei. De dag van de arbeid. En dat merken we als we Flensburg naderen. In de bossen wordt het drukker met wandelaars en aan het water zitten jongeren te barbecueën. Hoewel wij na onze stop met koffie en worteltaart goed gevuld op weg gaan, ruikt de bbq erg lekker. Enige tijd rijden we op een gravelpad langs het water om het vervolgens weer hogerop te zoeken, maar vooral ook bij de buren over de grens. Na 7km zijn we dan eindelijk in het beloofde land! Fietsen naar Denemarken, wie verzint t.
Wilkommen et Danmark!
In Denemarken kregen we nog meer wind voor de wielen en in het gelaat. Het eerste stukje na de grens zou vooral uit verharde weg bestaan. Lange rechte wegen waarop het verkeer met hoge snelheid achterop kwam, deed ons besluiten om wederom een kleine detour te maken en het Deense gravel te verkennen. Het eerste stuk gravel was van buitenaardse schoonheid. Wat een pad…. Als hier geen hygge te vinden was. Het gravel in Denemarken ligt er over het algemeen grover en minder verfijnd bij dan dat we in Duitsland hebben gezien, maar het is er heerlijk knisperend fietsen. Soms is de laag met grof gravel zo dik dat het bijna mul aanvoelt.
Het landschap in Denemarken is wijds en kent meer en meer een golvend patroon. We rijden op een plateau, dus een steile afdaling aan het einde was een toetje waar we snel aan wilden beginnen. Met nog een kleine 5 kilometer is onze eindbestemming van de dag in zicht: Aabenraa. Slechts nog even de benen stilhouden tot beneden aan de kust. Eenmaal afgedaald tot in Aabenraa ruiken en proeven we de zilte zeelucht. Eten en herstellen voor de dagen die nog komen gaan!
Verblijf in Aabenraa
We verblijven in het Europa Hotel in Aabenraa. Een luxe hotel dat ingesteld is op fietsers. Zo kunnen de fietsen buiten in een grote zeecontainer gestald worden en staat er naast het hotel een gereedschapstation met allerhande klein gereedschap en een fietspomp. Voor Robbert handig om nog even de schoenplaatjes wederom iets te verstellen, want de achillespezen bleven dik en pijnlijk.
Na het douchen en opnemen van de dagelijkse podcast worden we in de lobby ontvangen door Gerda. Zij woont al jaren in Denemarken en werkt bij het toerismebureau van Sonderjylland. Daar ligt de stad Abenraa en tevens doorkomstplek van de Tour de France is. Gerda geeft informatie over de stad, de streek en de fietsmogelijkheden in deze omgeving. Gebaseerd op onze eigen ervaring en de verhalen van Gerda: aanradertje voor een fietstrip met vrienden of het gezin. Samen met Gerda maken we ook nog een pracht van een stadswandeling door Aabenraa, al is het wel een soort “Platvoet en Achilles op stap”. Maarten loopt niet al te fijn op zijn cheap-ass schoenen, om over de achillespezen van Robbert nog maar te zwijgen. Na een heerlijke maaltijd, met dito speciaalbiertje, in de Irish pub onder het hotel komt er een eind aan dag 4.
Dag 5: Aabenraa – Vejle (112 kilometer)
“Op naar de Tour-stad”
Na een meer dan prima nacht in het Europa hotel en een ontbijt om je vingers bij af te likken is het hoog tijd om weer op de fiets te stappen. De etappe van Aabenraa – Vejle staat op het programma. Aangezien Aabenraa in een fjord ligt moest er meteen geklommen worden om de stad te verlaten. Ideaal om warm te worden, maar minder fijn als de achillespezen van Robbert meteen weer opspelen. Dit wordt nog een lange dag in het zadel wat dat betreft.
Over warm gesproken trouwens… wat mazzelen we wederom met het weer! Een strakblauwe lucht en een aangename temperatuur. We vroegen ons onderweg wel een paar keer af hoe we de trip zouden ervaren als er veel regen zou vallen. Gelukkig was dat niet het geval. Dank u weergoden!
Route inkorten
De route die we aanvankelijk gepland hadden, was ’s ochtends om 06.00u al iets door Maarten bijgesteld in ons voordeel: minder kilometers, maar daardoor ook iets minder gravel. De stroken die we wel meepikten zijn echter verbluffend fraai. Als er een gravelhemel bestaat dan is Denemarken toch minstens het voorportaal: grof gravel, weidse uitzichten en glooiend tot en met. Wow! De stukken verhard zijn echter ook niet verkeerd. Het asfalt in Denemarken is van prima kwaliteit. We begrijpen dat de organisatie van de Tour de France het aandurft om hier drie dagen te koersen. In Vejen (niet te verwarren met onze dagbestemming Vejle) besloten we even een koffiestop te maken en iets te eten.
Samen uit, samen thuis
Even wordt er nog geopperd om los van elkaar door te fietsen, aangezien Robbert toch aardig last van zijn achillespezen heeft. Het credo ‘samen uit, samen thuis’ bleek echter heilig. We zullen ook deze etappe samen voltooien! Het is immers nog 40km naar Vejle, de eindbestemming van vandaag. Het eerste stuk na de koffiestop hebben we ook de wind nog eens volledig mee. Als vanzelf (okay, bijna dan) vlogen de kilometers voorbij. Het gaat zelfs zo voorspoedig dat het zelfvertrouwen de overhand neemt. We besluiten zelfs om een kleine detour te maken over een te mooie gravelstrook die we niet kunnen laten liggen. Vejle is nu in zicht. Ook deze plaats ligt in een fjord, waardoor de laatste 3/4 kilometer voor het centrum non-stop bergafwaarts gaan. Na 113 kilometer rollen we met een voldaan gevoel richting het Cabinn hotel. Morgen is het alweer de laatste dag!
Dag 6: Vejle – Aars (146 kilometer)
“The final day”
We vertrekken uit het centrum van Vejle dat zich al aan het voorbereiden was op de komst van Tour de France en het daar bijbehorende circus. Het fietsen door een stad was ons inmiddels redelijk bekend. Stoplichtje hier, stoplichtje daar, even snel oversteken en opletten daar. Manoeuvreren in het verkeer en in een Deense stad was inmiddels onze tweede natuur.
Vejle ligt in een fjord, dus dan weet je één ding zeker; er gaat binnen niet al te lange tijd geklommen worden. De klim die ons uit het fjord leidde was kort, maar krachtig. Een venijnige klim langs steile wanden waarop je een knotsgekke menigte van wielersupporters wil zien als de Tour de France passeert, zette de kuiten gelijk op spanning.
De rest van de dag krijgen we de wind van voren en omdat we op het plateau rijden moeten we het regelmatig ontgelden. Windkracht 3 is te doen, maar na zoveel dagen is een briesje in de rug ook wel eens lekker. Helaas blijft dat uit voor de eerste 120km.
De route leidt ons langs drukke wegen (rijkswegen) waar je blijkbaar mocht fietsen en over geweldig geasfalteerde fietspaden. Van Vejle reden we naar Silkeborg waar we de broodafdeling van de lokale supermarkt hebben geplunderd. Vervolgens rijden we door het glooiende landschap tussen de bossen door naar Kjellerup en Viborg met wederom een korte stop bij een tankstation.
Eenmaal uit Viborg begon het grote genieten. Het Himmerland lag voor ons. Schitterende gravelpaden door een evenzo mooie natuur. Bossen, water, riet, wat was er niet. Het Himmerland is een plek waar we zeker nog eens terug gaan komen. De gravelstrook die we daar aantroffen was maar liefst tweeëntwintig kilometer lang! Het deed ons de tegenwind vergeten, maar ook te eten. Na een rode bounty werden de laatstse 15 kilometer rustig uitgereden en plotseling, boven op een heuveltje zagen we daar ineens Aars voor ons liggen.
Ultimo Chilometro
Nog slechts 2 kilometer uitrollen tot het plaatsnaambordje “Aars”, waar we uiteraard even halt moeten houden voor een bewijs-foto. Wat een gek idee: Zes dagen daarvoor vol enthousiasme begonnen aan onze trip en plotsklaps kwam daar ineens een einde aan. We zijn bij onze eindbestemming.
Het eerste wat we doen, na aankomst bij het hotel (waarschijnlijk ook het enige in Aars) is een biertje bestellen aan de bar. Op advies van de receptionist / barman / ober kiezen we een speciaalbiertje van een lokale brouwerij. Achteraf bleek deze omgerekend ook nog eens tien euro te kosten, maar dat kan ons op dat moment niets schelen. Dit is een avontuur om nooit te vergeten.
Dag 7: #Treinleven
Støvring – Nijverdal
Het was toch even schakelen: Zes dagen fiets je vooral door natuur en in tweetallen met alleen ’s avonds even wat eten in een restaurant. Een lange dag in bomvolle treinen was toch weer even wennen. Van Støvring naar Århus ging onze terug-naar-huis-reis nog precies volgens schema. Vanaf dat moment zouden we constant achter de feiten aanlopen. In Århus zaten we al in de trein, toen we weer uit moesten stappen. Ter plekke wordt diezelfde trein echter omgeleid en kunnen we toch instappen en blijven zitten tot Hamburg. De trein wordt voller en voller. De oudere dame, afkomstig uit Oekraïne en met alles wat ze nog had (drie tassen en een vogel in een kooitje), staat in schril contrast met twee Tukkers en hun carbonnen luxepaardjes die voor hun plezier zes dagen hun huis hadden ontvlucht… Niet te lang bij stil staan, maar het beeld is ons wel bijgebleven.
Vertraging
Ook bij de grens met Duitsland hebben we enige vertraging: De Duitse grenspolitie komt de trein in en controleert elke reiziger. Ook zullen we vanaf dat moment weer een mondkapje moeten dragen tot we Nederlands grondgebied in rijden.
De trein van Hamburg naar Munster heeft twintig minuten vertraging, maar zorgde ervoor dat we onze aansluiting zouden missen. Dit heeft meteen tot gevold dat Enschede onze eindbestemming zou zijn. De trein naar Nijverdal zouden we nooit meer halen. Gelukkig was het broertje van Maarten bereid om ons in Enschede op te halen en terug te rijden naar huis… Na dik 14 uur treinleven zijn we om één uur ’s nachts weer back home. Een dag treinleven voelt zwaarder dan 150 kilometer tegenwind.
Onvergetelijk!
Onze trip van Rectum naar Aars valt in de categorie: Een onvergetelijke ervaring en een mooi verhaal op verjaardagen. Duitsland was prachtig met de lange gravelstroken door bossen met ontelbaar veel jachthutten. Het kenmerkende landschap vol windmolens en de kenmerkende dorpen. Ook het doorkruisen van Bremen en Hamburg waren schitterende ervaringen.
Denemarken heeft ons werkelijk verrast. Een prachtig land met een heel afwisselend landschap. Glooiend, gele koolzaadvelden, mooie plaatsen en gewoon goed onderhouden. De wegen zijn er perfect en het verkeer is er, afgezien van de grote hoofdwegen, heerlijk verkeersluw. En dan dat gravel… Als er een gravelhemel bestaat dan moet Denemarken haast wel het voorportaal zijn. We hadden tijdens onze trip zoveel meer gravelstroken mee kunnen pakken, maar dan hadden we de dagafstanden moeten verkorten. Zoek je in de toekomst een bestemming om te fietsen – en of dit nu wielrennen of gravellen is – dan is Denemarken een absolute optie! Onderweg begrepen we heel goed waarom de organisatie van de Tour de France dit land heeft uitgekozen om Le Grand Départ te organiseren.
Highlights
Zonder twijfel is dat de tip van Bas Overbeek van Detour-studio: Probeer minimaal dagelijks een kleine detour te maken, want dan zie je de mooiste dingen. En wat had Bas wat dat betreft gelijk. Soms zagen we links of rechts een prachtige gravelstrook liggen en dan keken we elkaar even aan en besloten het er op te wagen. De Wahoo van Maarten of de Hammerhead van Robbert gaf vervolgens zonder problemen de weg naar de geplande route weer aan.
Living the dream. Eat, sleep, bike, repeat.
Voor de heren Pedaleurs was de trip ook een eerste keer dat ze meerdere dagen samen zouden optrekken. Het is toch wel even wat anders dan tweewekelijks een podcast opnemen en wat appen en bellen onderling. Samen zijn we het avontuur aangegaan. Letterlijk living the dream: Eat, sleep, bike, repeat. Niets anders hoeven dan alleen maar te fietsen van A naar B en genieten van de zaken onderweg. Hoe simpel het ook klinkt, het mentale aspect speelt tijdens zo’n tocht toch een rol en de zes dagen onderweg waren wel een rollercoaster. Op het moment dat de één er even doorheen zat, was de ander er wel met een kleine peptalk. Ook het missen van het gezin speelde naarmate de dagen vorderden meer en meer een rol.
Intensief met elkaar optrekken houdt ook in dat je elkaar beter leert kennen en er verschillen komen bovendrijven. Maarten bleek de man van de tijd, de man met een doel. En dat doel moet behaald worden. Robbert krijg je daarentegen niet zo snel in de stress: Wat maken die vijf minuten extra nu uit als je verder niets hoeft? Pak die rust, kijk om je heen, geniet. Het leverde in een restaurant in Vejle een prachtig gesprek op over transactionele analyse, de manier waarop we waren opgegroeid en opgevoed, wat dit voor ons betekende, het vaderschap en de onze kijk op het leven. Niet de materie die je wellicht bij een fietstrip verwacht ,maar wel ontzettend waardevol!
2/2/800/6/1
Twee tukkers, twee grizls, achthonderd kilometer, zes dagen fietsen, één dag treinleven en een backpack vol verhalen die we delen in de podcast. We hebben ervan genoten! Het heeft onze Wanderlust vergroot en de Hygge versterkt. Er staat één ding vast: We komen zeker nog een keer om te fietsen in Denemarken! (of we nog een keer gaan fietsen naar Denemarken, dat is een tweede).
Mojn!
Eén reactie