We maken er geen geheim van, fietsen in de bergen is voor ons het mooiste om te doen. Dat we de meeste kilometers ‘moeten’ maken door uitgestrekte weilanden, langs de Hollandse delta en zo nu en dan de Nederlandse heuvels beklimmen is zeker geen straf, maar er gaat niets boven de bergen. Om te kunnen genieten van de Alpenreuzen, de Pyreneeën of de Dolomieten zit je al snel acht uur of meer in de auto. Is er dan niets dichter bij huis om toch een kleine glimp op te kunnen vangen van het echte klimmen en dalen? Jazeker, dat is er wel!
tekst en foto’s: Erwin van de Mountain High Chasers
Na minder dan vier uur rijden zet ik de auto op de parkeerplaats van ons onderkomen en haal ik mijn fiets van het rek. Een Mont Ventoux, Alp d’Huez of Passo dello Stelvio beklimmen zit er niet in, maar op basis van het landschap heb ik toch hoge verwachtingen van dit prima alternatief: de Duitse Eifel.
LEES OOK: EERSTE KEER KLIMMEN IN DE BERGEN
WAT MOET IK MEE? HIER ONZE BASIS PAKLIJST
Perfecte wegen
Voor veel Nederlanders is het een bekend gebied, de Eifel en met name de Moezel wordt veel genoemd in de vakantiebladen. Toch valt het op hoe weinig fietsers je hier ziet. Ook de heatmap op Strava en de verschillende segmenten laten zien dat hier niet extreem veel wordt gefietst. Daar zou een reden voor moeten zijn zou je denken.
Ik rol rustig het dal in naar het plaatsje Leiwen langs de Moezel. Terwijl ik nog geen vijf minuten op de fiets zit stop ik al twee keer voor een foto. Het uitzicht is het namelijk waard om deze afdaling te onderbreken. De dennebomen laten zo nu en dan een doorkijkje toe over het Moezeldal met haar bekende rivier. Wat mij verder direct opvalt zijn de geweldige wegen. Dat de Duitsers snelle wegen kunnen bouwen weten we, maar ook in een gebied als dit liggen de wegen er perfect bij. Gedurende de hele route blijft dit zo, of je nu over een fietspad of een landweg rijdt.
Klimmen en dalen
Eerlijk is eerlijk, door het ontbreken van de reusachtige toppen om je heen waan je je niet direct in de Alpen, Pyreneeën of Dolomieten, maar toch overtreft deze rit mijn verwachtingen en durf ik het een goed alternatief te noemen voor het rijden in de bergen. Al vrij snel geeft de Garmin aan dat het eerste klimsegement begint, nog 165 meter…GA! Bijna acht kilometer klimmen start met een percentage van negen procent. Al snel waan ik mij in het hooggebergte en niet enkel door de statistieken op mijn scherm. De weg loopt slingerend omhoog tussen de dennenbomen met aan de linkerkant het steeds mooier wordende uitzicht over het dal. Het echte klimgevoel wordt nog meer versterkt door de haarspeldbochten. Het zijn er dan wel geen 48, maar met een beetje fantasie is het net de Stelvio.
Uitkijken over de heuvels
Eenmaal op de top aangekomen kijk je uit over een mooi heuvellandschap en vraag je je af waar je net omhoog bent gekomen. Dit geldt ook voor de afdaling. De weg gaat rustig op en neer totdat je jezelf ineens in een heerlijke afdaling stort met opnieuw een goed wegdek. Daarbij kom ik niemand tegen en kan ik zonder gevaar de hele weg gebruiken doordat het hier goed overzichtelijk is. Mijn maximale hoogte is vandaag net geen 500 meter, maar toch kom je steeds even boven de bomen uit en daal je even later weer het bos in. Ook dit draagt bij aan het gevoel dat je echt aan het klimmen en dalen bent.
Iets minder alpen, net zo mooi
De tweede klim is iets minder ‘Alpen like’, maar met een lengte van 6,5 kilometer wel een flinke inspanning. Het leuke van deze klim is dat je door twee Duitse dorpjes komt (Büdlich en Breit) waarin ik door letterlijk twee kippen wordt aangekeken en er verder geen haan is die naar me kraait. Waar de klim iets minder was krijg je volledig waar voor je geld tijdens de afdaling. Een mooie brede afdaling door het bos met opnieuw haarspeldbochten voor de ultieme beleving.
Conclusie
Mijn rit eindigt met een klim van 2,4 kilometer terug naar mijn verblijf waar je met een gemiddelde van 6% lekker door kunt stampen. Bij het ingaan van de laatste bocht denk ik terug aan mijn verwachtingen voor deze rit.
Wanneer je hoge besneeuwde toppen verwacht en beklimmingen van 10 kilometer of meer dan kom je bedrogen uit. Maar voor wie serieus wil klimmen en dalen over fantastische, rustige wegen zal hier een paradijs aan mogelijkheden vinden. Of je nu gaat voor een koffieritje van 44 kilometer of een uitdagende tocht van 144 kilometer. Het wordt hoe dan ook afzien en genieten tegelijk wanneer je de rivier afwisselt met de omliggende heuvels. Over koffie gesproken, Duitsland staat nog steeds niet bekend om haar koffiecultuur dus verwacht daar niet teveel van. De Apfelstrudel daarentegen was dan wel weer iets om je vingers bij af te likken.
Dus stap op vrijdagmiddag na het werk in de auto en rij in nog geen vier uur naar Leiwen en omstreken voor een prima alternatief wanneer je goed wil klimmen en heerlijk wil dalen.
