Het is een donderdag in augustus rond het middaguur. Vandaag fietsen we naar Barrage d’Emosson, in de omgeving Martigny. De zon staat hoog aan een strakblauwe hemel. Ik kijk vlug op mijn fietscomputer: 10% stijgingspercentage. Het voelt als het dubbele. Het zweet parelt van mijn gezicht. Een mede-fietser roept mij toe: ‘vanaf hier wordt het nog iets steiler.’ De moed zinkt mij in de schoenen. Gelukkig heb ik nog ruimte om terug te schakelen. Op de top wacht een prachtig uitzicht bij de dam van Emosson. Dat houdt mij op de been.
Door: Sander Kolsloot – foto’s: Alain Rumpf
WK-territorium
Barrage d’Emosson of Finhaut-Emosson ligt in het kanton Wallis (Wallis op z’n Duits) en hier had in september 2020 een compleet WK spektakel moeten plaatsvinden. Het coronavirus gooide roet in het eten: het WK werd afgeblazen en verplaatst naar Italië. Wij hadden echter de kans om een aantal prachtige routes in de omgeving te verkennen en zo toch een beetje dat WK-gevoel te ervaren.
Lokale Held
Op de eerste dag van ons verblijf in Martigny, Valais, worden we vriendelijk ontvangen door Alain Rumpf, onze gids, en oud-prof Steve Morabito. We krijgen een uitgebreide verkenning voorgeschoteld van wat het WK-parcours had moeten zijn. Morabito is de lokale held, geboren in Monthey, slechts 20km van Martigny. Tegenwoordig is hij ambassadeur van de regio, maar is hij vooral bezig met het veiliger maken van de fietsroutes in Valais. Hij heeft er persoonlijk voor gezorgd dat minstens vijftien beklimmingen zijn uitgerust met bewegwijzering en dat er fietsroutes zijn uitgestippeld. Een goede bijdrage van de voormalig Zwitsers kampioen.
Scherprechter
Na een korte kennismaking rollen we langzaam Martigny uit. Al vrij rap ligt daar de Col de la Petit Forclaz, de eens beoogde scherprechter in het WK parcours. Met ruim vier kilometer klimmen aan bijna tien procent gemiddeld is dit een fikse kuitenbijter. Flink puffend en steunend komen we boven. Morabito wacht lachend op ons. ‘Dit is goed warm draaien, niet?’ grinnikt hij. Hij heeft nog genoeg adem om rustig te praten over zijn werk als ambassadeur voor Valais. Een mooie toevoeging op het schitterende uitzicht over het dal richting Martigny.
Barrage d’emosson
Na een korte koffie en waterstop, het is bijna 30 graden in de volle zon, zetten we onze weg voort richting de Barrage D’Emosson. Deze klim was de finaleklim tijdens de 17e etappe van de Tour de France 2016, een etappe die in de laatste kilometers voor beslissingen zorgde in het klassement.
MORABITO!
We kruipen met een slakkengang omhoog en snappen steeds meer waarom. De bordjes langs de kant, waar Morabito zo trots over vertelde, geven accurate en soms pijnlijke informatie over de volgende km’s. Stijgingspercentages tot boven de tien procent zijn eerder regel dan uitzondering. Hoe dichter bij de top, hoe steiler het lijkt te worden. Morabito rijdt hier met extra gemak omhoog. Op de weg is meer dan 200 keer zijn naam geschilderd. Cadeautje van de fanclub onder leiding van z’n broer. Het zal vast extra moraal geven.
Adembenemend uitzicht
Eenmaal boven vallen we stil. Letterlijk en figuurlijk. Het uitzicht op de alpentoppen, met in de verte de Mont Blanc is subliem. Ik ben echt even geroerd. De combinatie met het stuwmeer en de dam maken het plaatje compleet. Het geklik van fotocamera’s en kreten van bewondering doorbreken de stilte.
Ook weer terug
Na een goede Zwitserse lunch en een klein ritje over de dam duiken we de afdaling in. Die was al mooi bergop, maar bergaf krijgen wij een technische afzink voorgeschoteld, met goed wegdek een een paar lekkere scherpe bochten. Het verkeer valt alleszins mee, wat helpt bij een afdaling als deze. Onderaan wacht nog een kleine beklimming naar de top van de Forclaz om daarna via een prachtig lopende afdaling in Martigny te eindigen.
Detail: de teller geeft bijna 80km/u aan en terwijl iedereen onderin de beugels hangt, leunt Morabito losjes met z’n handen bovenop het stuur.
Beste mecanicien
De Zwitser is geheel ontspannen maar ook extreem behulpzaam. Terwijl we afdalen rijd ik lek. Geen sinecure. Gelukkig is het een langzame leegloper, maar toch ernstig genoeg voor een bandenwissel. Steve pakt snel het wiel en als een volleerd mecanicien wisselt hij het bandje. Tegelijkertijd geeft hij nog wat tips over andere beklimmingen en helpt hij met het beter vastzetten van een zadel. Dat had ik even niet verwacht en gretig leg ik het tafereel vast op de gevoelige plaat. Wat een heerlijke dag op de fiets en wat een unieke plek om te bezoeken.
Verblijf
Zwitserland heeft over het algemeen zeer goede accommodatie. Voor fietsers zijn er daarnaast nog speciale bike hotels, met een afgesloten opslag voor de fiets, ruimte om te sleutelen en extra goede voorzieningen (ook het ontbijt mag er zijn). Als je gaat fietsen in Valais, kun je net als wij verblijven in Martigny in het Hotel Campanille. Dat is net van een ‘bike-friendly’ naar officieel bike hotel gegaan.
Eten – Drinken
Tijdens het fietsen in Valais kom je allerlei mooie plekken tegen om even te stoppen voor een drankje of hapje. Bovenop de Forclaz zit een prima uitspanning voor een kop koffie en je kunt water bijvullen in de waterput. Bovenop de Emosson-dam zit een goede lunchspot, met lokale specialiteiten.
Handig om te weten: In de winter zijn veel passen en beklimmingen gesloten vanwege de sneeuw (en ijs). Als je wilt weten of je in de buurt kunt fietsen: Op de site van Alpen Pässe in Zwitserland vind je de meest up-to-date info over de opening van deze passen. https://alpen-paesse.ch/en/
Wie man dorthin kommt
Zwitserland is vanuit Nederland goed aan te reizen met de auto, alhoewel de regio rondom Aigle – Martigny toch zeker 10-11 uur netto reistijd behelst. Een goed alternatief is de trein. Zwitserland heeft een van de beste treinsystemen van Europa en tevens is er de mogelijkheid om een Swiss Travel System pas voor meerdere dagen (maximaal 14 dagen) aan te schaffen. Alle informatie hierover staat op de site van SBB
Je kunt met de nachttrein naar Basel, of anders met een gewone trein, waar je wel even moet checken of je de fiets kunt meenemen. Via Nightjet.com vind je veel info.
