Als er één plek is in Brabant, waar veel outdoor liefhebbers naar toe gaan, dan is dat de duinen bij Drunen. Dit prachtige duingebied leent zich uitstekend voor een mooie wandeling. Ook voor fietsers is het een uitnodigende plek, met mooie paden, prachtige natuur en ook wel wat mooie variatie. Dat je niet per se in Brabant hoeft te wonen om er heen te fietsen, dat lijkt logisch. Wij reden vanuit Zilverstad Schoonhoven naar dit natuurgebied. Een fietsroute met een gouden randje. Het weer was prachtig en ondanks de relatieve drukte in en om de duinen, was het puur genieten. Een prachtige fietsbestemming in het Brabantse land: de Loonse en Drunense duinen dus. Lees en geniet met ons mee!
Met de pont
Zilverstad Schoonhoven ligt te schitteren langs de Lek als ik de auto bij Ruben voor de deur parkeer. Vandaag is dit onze startplek voor een mooi 100 kilometer rondje naar de Loonse en Drunense Duinen. Het belooft een mooie rit te worden, want ondanks de tijd van het jaar, het is winter, schijnt de zon uitbundig. Sterker nog: ik heb zelfs gerekend op een stukje kort-kort! Gekkenhuis. We maken ons klaar met een goede kop koffie en terwijl Ruben zijn mooie set wielen steekt, maak ik mij ook klaar. Kijkend op de routekaart moeten we in ieder geval twee grote rivieren oversteken. Allereerst de Lek en daarna ook de Merwede. Het eerste oversteekje is met de pont, dus we beginnen rustig.
Friendly talks
We draaien en keren in het stadje om daarna bij de pont al de eerste andere ‘zonneaanbidders’ tegen te komen. Vriendelijkheden worden uitgewisseld en er is vooral wat vraag naar de wielen van Ruben. Nadat het veer ons heeft overgezet, beginnen we echt. De wind staat het eerste deel nog schuin op kop, dus het is in eerste instantie hard werken. De zon maakt een hoop goed en we rollen lekker tussen de weilanden door. We zetten in eerste instantie koers richting Gorinchem. We komen langs plekken als Pinkeveer, Peursum en Schelluinen. Uiteindelijk draaien we langs de A27 over de Merwede heen en zo rijden we Brabant binnen.
Loevestein in zicht
We draaien onderaan de brug scherp linksaf en volgen de waterlijn voor een aantal kilometer. We rijden richting het prachtige slot Loevesteijn, wat altijd de moeite waard is om even bij te stoppen. Toch draaien we dit keer lekker door, alhoewel: door een klein navigatiefoutje moeten we hier even ‘klunen’. We rijden hier door het land van Heusden en Altena. Het is eigenlijk schitterend hier. Na ongeveer 40 kilometer, als we een aantal dorpjes zijn doorgereden stoppen we langs de kant voor een corona proof bakkie koffie.
De Loonse en Drunense duinen
Net iets voor het halverwege punt draaien we het natuurgebied van de Loonse en Drunense Duinen in. De duinen in het binnenland van Nederland zijn gewoonweg schitterend. Je hebt verschillende van dit soort duingebieden, zoals bij Harderwijk, het Dwingelderveld, maar ook de Soester duinen zijn bekend. Het grote voordeel van dit gebied is dat het er ondanks de drukte wel lekker fietsen. De belangrijkste reden daarvoor is de relatief brede fietspaden. Af en toe moeten we nog wel een verdwaald wandelpaar ontwijken, maar over het algemeen is het heel goed te doen. We rijden door bosachtig gebied en ineens opent de wereld zich. Een prachtig uitzicht over een duingebied dat geen einde lijkt te kennen. We kunnen niet anders dan stoppen om (veel) foto’s te maken.
Weit zurück
Na een lus van bijna 10 kilometer lengte draaien we weer het natuurgebied uit en komen we door het alombekende Kaatsheuvel. Bijna pardoes draaien we de verkeerde kant op, maar met een beetje slingerwerk rijden we weer terug richting het land van Heusden en Altena. Eerst steken we nog de Bergsche Maas over met de pont en daarna rollen we weer door de weilanden. De wind in de rug zorgt voor een heerlijk stukje peddelen zo. Dit deel van Nederland is relatief rustig ook met andere fietsers. Dat maakt het des te aangenamer. Onderlangs de a27 en dan verderop kruisen we deze snelweg weer terug langs het Fort Altena. Inmiddels rijden we de heenroute weer in tegengestelde richting. Het is toch grappig dat de heenweg er anders uitziet dan de terugweg. De molens aan de rechterkant hadden wij op de heenweg niet gezien. Nu maakt het een prachtig zonnig winterplaatje.
Naar de lunch
Nadat we uiteindelijk weer aan de waterkant zijn aangekomen, puffen we nog even uit. Bijna 100 kilometer op de teller en een heerlijk gevoel. Op de pont hebben we weer genoeg aanspraak, fietsers zijn er hier weer talrijk. Uiteindelijk rollen we weer de stad in, onder de poort door en parkeren we de fiets voor een welverdiende lunch. Het was absoluut genieten en deze route is een aanrader.
