Rimini, Riccione, Cattolica. Een drie eenheid die vooral synoniem is aan strandvakanties. Zon, zee, zuipen. Tenminste, zo heb ik het mij altijd herinnerd. Niet voor niets trok ik op mijn 18e voor een tweeweekse zomervakantie naar deze Bermudadriehoek voor jongeren. Ik had wel eens gehoord van Cesenatico. Wat heet, het dorpje met deze naam stond sterk op mijn netvlies. Het was het mekka voor een fietspelgrimstocht. Hier kon je ‘hem’ zien. God zelf, of eigenlijk Il Pirata. Marco Pantani. God was ‘VDB’. Apart om te zien dat zowel een piraat als god op eenzelfde trieste wijze aan hun einde zijn gekomen. VDB ergens in Senegal. Pantani op een hotelkamer in Rimini.
Door Sander Kolsloot
De kust
Cesenatico dus. Een badplaats, net ten noorden van Rimini. Hier werd hij geboren. Marco Pantani. In deze streek werd hij ontdekt. Als je Italiaanse wielerliefhebbers spreekt, dan doet de naam Pantani altijd ‘iets’. Er is een verafgoding voor de renner. Toen ik vorig jaar met een Italiaanse journalist in het UCI center in Aigle was, viel de naam Pantani bij de galerij met kampioenen. De beste man was bijna van de leg. Nog mooier: hij vertelde dat het best verkochte nummer van BiciSport, een toonaangevend Italiaans wielermagazine, de editie van Pantani en de Tourwinst was. Een slordige 150.000 stuks verwisselden toen van eigenaar in kiosk of boekhandel. Ongehoord.
Lesen Sie auch: Van Cesenatico naar San Marino: tijdens EMCC door het hart van Emilia-Romagna
Wij gaan op zoek, naar mooie plekken in deze streek. Op zoek naar de sporen en het gevoel van Il Pirata.
E-mi-li-ja-ro-man-ja
De provincie Emilia-Romagna spreekt nog immer tot de verbeelding. Al is het alleen al vanwege de naam. Emilia-Romagna. Weinig provincies met een mooiere naam. Naja Piemont, maar dan wel de Italiaanse variant. De Nederlandse verbasteringen zoals Zuid-Tirol voor Alto Adige doen mij enkel pijn aan de oren. De Provincie bestaat uit de delen Emilia, Romagna en Modena/Bologna. Grappig is dat. Het is een relatief grote provincie, die zowel stukken langs de kust behelst als ook verder naar het binnenland loopt, helemaal tot voorbij de steden Modena en Parma. Je vindt er zowel vlakke als heuvelachtige routes. Je kunt langs de stranden rijden, door de heuvels maar ook een langere (trainings) klim als naar Sestola in het westen of Pian Cavallaro, in de buurt van Bologna.
Heuvels
Een van de mooiste events in de regio is de ‘Nove Colli’ (Negen Heuvels), met start en finish in Cesenatico. Maar de streek is meer dan enkel Cesenatico. Uiteraard was dit zichtbaar tijdens het WK 2020 in Imola. De beelden van Anna van der Breggen, FIlippo Ganna en Julian Alaphilippe die over ‘dat weggetje’ reden, zijn in het collectieve geheugen gegrift.
Dieper naar het binnenland, richting San Marino vind je een aantal mooie heuvels. Veel van deze colletjes zitten ook in de eerder genoemde cyclo. Als ook eerde genoemd, richting het westen van Emilia Romagna kom je de steilere en langere beklimmingen tegen.
Monte Pirata
Op de rand van Emilia Romagna en Le Marche ligt dé beklimming. De Monte Carpegna is de Piratenberg. Het was Marco’s favoriete berg. Hij zou altijd volhouden dat hij ‘aan de Carpegna genoeg had’. Als je deze bergt aanvat, dan moet je het juiste verzet steken. Ogen dicht en dansen op de pedalen, net als de kleine piraat. Want met 10% gemiddeld en de laatste 2 kilometer (de Cippo) aan 12% is het geen sinecure. Je begrijpt dat Marco hier inderdaad genoeg aan had. Na zijn overlijden is deze berg een waar bedevaartsoord geworden. Niet alleen vanwege de liefde van Marco, maar ook vanwege het beeld wat er is neergezet, ter ere van il Elefantino, zoals hij ook wel genoemd werd. Is het trouwens toeval dat een korte heuvel in de buurt de naam San Marco draagt?
Uit de Nove Colli: Barbotto en Gorolo
De Barbotto is eigenlijk de klassiek Nove Colli klim. De zwaarste klim uit de serie van negen klimmetjes. In 5,5 kilometer ga je met een gemiddelde van 6,9% ruim 370 meter de lucht in. Dat klinkt al best taai, maar als je bedenkt dat er een stuk van 18% (!) in zit, dan moet je wel met de juiste benen aan de start van deze klim verschijnen. Het levert wel mooie plaatjes op en het feit dat je bij Bar Barbotto een ‘piccolo caffè’ kan bestellen…Happy days!
Ook de Gorolo is echt een taaie unit. De slotklim in het lange parcours is ‘slechts’ 4 kilometer lang, maar daarin is het gemiddeld wel met 6% omhoog en een uitschieter naar 17%. Na meer dan 175 kilometer is dit echt harken to the max.
Uitstapje naar San Marino
Als je op bedevaart bent in deze regio, dan is een uitstapje naar San Marino eigenlijk een must. Zelf heb ik een voorkeur voor dit soort gekkigheden. Vaticaanstad, Liechtenstein, Andorra. Ik kom er graag en dus ben ik zelf ook ooit in San Marino geweest. Gewoon voor de leuk. Om in San Marino te komen, moet je ook echt even tegen een heuvel op. Dat maakt de rit ernaar toe, bijvoorbeeld vanuit Cesenatico, wel heel erg leuk. Bordje aantikken, koffie meepakken en weer terug
Het binnenland
Omdat Emilia Romagna zo groot is, heb je echt heel veel mogelijkheden. Je hebt echter ook te maken met de Po Vlakte, die het kwa uitdaging een stuk minder interessant maakt. De leukste uitdagingen zitten tegen de zuid-west grens van de provincie aan. Daar ligt een mooie bergrug, de Apennijnen die vele mooie beklimmingen in zich heeft, o.a. ook de Corno Alla Scale waar Gilberto Simoni in 2004 als eerste bovenkwam in de Giro. Een lange klim die vooral op het eind heel erg steil wordt.
Daar vind je ook de Passo delle Radici. Niet mega steil maar wel 30 kilometer lang klimmen met 1300m hoogteverschil totaal. Het gedeelte aan de westkant daagt je wat dat betreft het meeste uit. De naam is ook tof, want het betekent eigenlijk de (boom)wortelpas. Het wegdek is gelukkig niet vol met wortels. Dat scheelt dan weer. De weg zelf is absoluut een plaatje.
Andere leuke klimmetjes zijn o.a. de Trebbio waar ook al een paar keer de Giro finishte, laatst nog in 2015. Dat is 5 kilometer beuken, met uitschieters richting 15-16%.
Verblijf
In deze regio heb je een enorme keur aan fietshotels en onderkomens. Zeker in de regio van Rimini zul je niet snel misgrijpen. Een handige site is Italy Bike Hotels, die een hoop goede fietsonderkomens verzameld heeft, inclusief wat tips en routes.
Route in het spoor van de Piraat
Deze mooie route start in Cesenatico en gaat helemaal naar de favoriete klim: Monte Carpegna. Daarna met een ode aan dit trainingsgebied weer terug naar startplaats Cesenatico, de geboorteplek van Pantani. Onderweg kom je vele verwijzingen tegen naar de kleine Italiaanse wielergrootheid.
Meer inspiratie? Wij hebben in samenwerking met Johan van der Heijden ook een toffe route in Emilia Romagna opgeschreven: Mooie fietsroute in Emilia-Romagna.
Ook de routes van Vie del Bike gaan door deze provincie, aangezien het project alle provincies van Italië met elkaar verbindt. Check hier alvast de routes van aanpalende regio’s Toskana, Umbrien und le Marche
Eine Antwort
Leuk. Ik organiseer nu fietsvakanties in Emilia Romagna en al deze plaatsen en bergen zitten in mijn routes.