In de week dat in Niederlande onverschrokken fietsers met windkracht zeven en striemende regen tijdens het NK Tegenwindfietsen over de Oosterscheldekering bikkelden, mag ik, Ruth Koops van ’t Jagt Fietsen op Gran Canaria. Lekker klimmen in de zon. Niet voor niets is dit Canarische eiland in de winterperiode een favoriete fietsbestemming van zowel recreatieve racers als gelouterde profs. Nauwelijks een kilometer vlak en een temperatuur van tussen de 23 en 25 graden maken dit vulkanische eiland een fietsparadijs bij uitstek.
Door: Ruth Koops van ’t Jagt
Op pad met Kim
Ik ben deze week op pad samen met vriendin Kim, die ik leerde kennen tijdens een introductiecursus triatlon in Groningen in 2017. Tien weken lang zwommen, renden en fietsten we samen in en om Groningen. Kim, die ooit Nederlands Kampioen Flipperzwemmen was, zwom ons allemaal eruit maar op de fiets waren we aan elkaar gewaagd. Tijdens die 10 weken ontstond een vriendschap met buiten bewegen als grote gemeenschappelijke deler. Zelfs toen Kim in 2018 de diagnose MS kreeg bleven we samen het kleine en grote avontuur opzoeken. Op de mountainbike rondom Gieten Gasselte, met skinny dip na afloop. Op de racefiets in Noord-Groningen, buitendijks langs de kwelders van de Waddenkust.
Deze week heb ik Kim weten over te halen om samen de bergen van Gran Canaria te bedwingen. Hoewel Kim fervent snowboardster en bergwandelaar is wordt dit voor haar de eerste keer dat ze op een racefiets op mountainbike échte bergen gaat bedwingen. Maar hé, met de achternaam ‘van den Bergh’ moet dat wel goed komen, zelfs met die vermaledijde MS.
Dag 1 Fietsen op Gran Canaria: verkenningsrit met Tim in plaats van Kim
We verblijven in het prachtige Dunas Suites & Villa’s, met fijne appartementen, een zwembad voor een frisse duik en een uitgebreid ontbijt- en dinerbuffet. Dat dit een geliefde accommodatie voor fietsers is zien we direct aan de locatie van Free Motion Bikes die zo’n beetje naast de receptie zit, en de vele gasten met tan-lines en bib-shorts. In februari komt de zon rond kwart voor 8 op, een mooie gelegenheid om het prachtige strand te verkennen met een kort hardlooprondje.
Op het strand
Langs het drooggevallen kanaal en het natuurreservaat en vogelparadijs La Charca de Maspalomas kom je op Playa de Maspalomas, een strand dat door het ruige duingebied Dunas de Maspalomas wordt afgeschermd van de toeristische bebouwing. In de vroege ochtend deel je het strand alleen met vroege vissers, wandelaars en andere hardlopers die blootsvoets door de branding rennen.
Hoewel de zon wordt versluierd door de Calima, een warme en droge oostenwind die stof uit de Sahara in de lucht blaast, is het een half uur later al flink warm. Gelukkig is het ontbijtbuffet in Dunas royaal, met een ruime keuze in verse sapjes, pancakes, yoghurt en vers fruit.
Met Tim op pad
Deze eerste dag is Kim nog onderweg vanuit Nederland en staat een verkenningsrit op de planning met Tim, mijn man die dankzij het gulle oppasaanbod van mijn schoonmoeder last minute ook nog is afgereisd om te fietsen op Gran Canaria. Via Komoot heb ik een rondrit gepland vanuit Maspalomas via Sant Bartolome de Tirajana. Fietsen op Gran Canaria betekent klimmen. Onderweg moeten we in elk geval twee beklimmingen bedwingen: eerst naar Mirador Astronómico de la Degollada de las Yeguas (beschrijving). En dan via Fataga naar Sant Bartolomé de Tiranja om daarna via Santa Lucia weer af te dalen richting Maspalomas.
Zo’n 70 km met zo’n 1369 hoogtemeters. Omdat we niet weten hoe Kim’s lijf de warmte en de hoogtemeters gaat verstouwen, heb ik bewust voor deze eerste dag (zonder Kim, met de fitte Tim) een relatief uitdagende tocht gepland. Als we vertrekken staat de zon hoog aan de hemel en is het zomers warm. We moest nog even de fietsen ophalen, vandaar.
Rap uit het zadel
Al voordat we goed en wel de bebouwde kom uit zijn begint de eerste klim al. Laat je niet teleurstellen door het uitzicht van het eerste gedeelte, het wordt steeds mooier! Het eerste stuk is een mooie beklimming met stijgingspercentages tussen de 4 en 8% tot aan Dellogada de las Yeguas. Daar vind je een Mirador: een uitzichtpunt.
Vergezicht
Vanaf dat uitzichtpunt heb je een adembenemend uitzicht op de omliggende vulkanische bergen en kun je bij helder weer ook de zee zien. Rondom het uitzichtpunt staan astronomische kaarten: het is een plek van waar je in het donker een prachtig uitzicht op de nachtelijke sterrenhemel hebt. Na het uitzichtpunt daal je af richting Artreara, waarna de klim richting Fataga begint. Je komt onder meer langs een Aloë Vera-plantage, de geneeskrachtige plant waar Gran Canaria bekend om staat. Vanaf een hoogte van 343 klim je naar het dorpje Fataga, op 617 meter. Dat is een mooie plek voor een tussenstop, met diverse cafeetjes waar je terecht kunt voor espresso, café con leche met churro’s, of een koud glas cola.
Daarna slingert de weg verder via fantastische haarspeldbochten omhoog tot in San Bartholomé (Tunte). In Tunte vind je diverse terrasjes, waar de uitbaters met een grote grijns elkaars klanten proberen weg te kapen. Dit plaatsje met steile smalle weggetjes leent zich goed voor een lunch, of voor een alcoholvrij biertje voordat je aan de terugweg begint. Dat kan door door te fietsen richting Santa Lucia, waarna je eenmaal beneden nog een lang stuk langs een drukke weg westwaarts terug richting Maspalomas moet fietsen.
Alternatieve route
Veel fietsers maken daarom geen rondrit, maar doen een retourtje richting Sant Bartolome de Tirajana (het daadwerkelijke dorpscentrum heet Tunte), of nog verder richting Tejeda. Als je gaat fietsen op Gran Canaria valt dat ook aan te raden, de afdaling via Santa Lucia is niet heel inspirerend, en als je de retourrit fietst mag je nog een keer omhoog richting Mirador Astronomico, waardoor je nog een keer die mooie beklimming meepakt, maar nu van de andere kant. Eén van die routes vind je bijvoorbeeld hier:
Voor de afdaling hebben Tim en ik afscheid genomen; hij is nu eenmaal niet alleen een snellere klimmer, maar ook een snellere daler dan ik. Eenmaal beneden zoef ik met een stevige rugwind over een drukke weg terug richting Maspalomas. Bij een bushalte stop ik even, om op mijn telefoon te kijken of Tim nog ergens op mij wacht. Hij heeft me rond half vijf geappt: ’Ik fiets door naar huis hoor. Dan maak ik een broodje voor ons en kunnen we dat bij jou in de buurt opeten. Ok?’ ‘Ja goed’ app ik kort maar krachtig terug en fiets verder.
Terug thuis
Ruim veertig minuten later kom ik weer aan bij Dunas Suites & Villa’s. Vanaf El Dectoral terug naar Maspalomas is het dus echt een serieus stuk fietsen, zelfs met wind mee. Mijn hoofd is rood van de warmte en de inspanning, mijn voeten tintelen en ik ben behoorlijk kapot, maar ik voel me zielsgelukkig. Ik grijns. Wat een fantastische beklimmingen, wat heerlijk confronterend om mezelf weer eens zo tegen te komen op de fiets, en wat een prachtige omgeving. En dan is deze week fietsen op Gran Canaria nog maar net begonnen!
Uitpuffen op het terras
Terwijl Tim en ik op het terrasje voor mijn appartement een broodje eten en proosten op deze eerste tocht komt Kim met haar volgestouwde backpack aangelopen. We vertellen over deze eerste fietsdag en oogsten Kim’s bewondering. ‘En dan heb je vanochtend eerst ook nog hardgelopen?’ vraagt ze verbaasd. ‘Je bent niet goed snik!’ ‘Nou, ik had die klimmetjes wel een beetje onderschat,’ grijns ik terug.
De krachtsinspanning van vandaag lijkt me dan ook een goede reden om voor morgen een wat lichtere rit te plannen. Met behulp van Komoot plan ik voor de volgende dag een rondje richting Ayagaures. Zo’n 30 km met een kleine 500 hoogtemeters. Dat moet te doen zijn, ook voor Kim. Maar eerst: eten en slapen.
Dag 2 Maspalomas – Ayagaures
Na een uitgebreid ontbijt met yoghurt en pannenkoeken zijn we er klaar voor. Vandaag fietsen we richting het dorpje Ayagaures, naar de Cime Pedro Gonzales. Deze bergpas ligt op de GC-503 net buiten het dorp Ayagaures. Nadat je Maspalomas uit bent gefietst en langs een groot waterpark bent gekomen sla je rechtsaf naar de GC-504. Deze rustige weg voert je via een prachtige bergvallei door een indrukwekkend landschap. Het eerste gedeelte is ‘vals plat’ waardoor je veel tijd hebt om te genieten van de prachtige omgeving. Aan het einde van de weg fiets je via een serie haarspeldbochten Ayagaures binnen. Als je wilt kun je daar een tussenstop maken bij Bar Eva.
Vanaf het terras van Bar Eva heb je een prachtig uitzicht over de vallei, en kun je de fietsers aanmoedigen die dat eerste korte klimmetje bedwingen. Het dorpje Ayagaures ligt bovendien aan de rand van een groot stuwmeer. Je kunt eventueel een stuk de brug opfietsen om een stuwmeerselfie te maken, maar pas op voor het grind.
Tussenstop Bar Eva
Bar Eva is een populaire tussenstop voor andere fietsers, maar je zult er ook trail runners en wandelaars tegenkomen. De espresso is heet, de zuma de naranja wordt hier vers voor je geperst en de chocoladetaart is een dikke aanrader. Als Kim en ik hier neerploffen om uit te blazen van dat eerste stuk vliegt de tijd dan ook voorbij. Even zijn we in de veronderstelling dat dit de klim al was, totdat ik Komoot erbij pak en zie dat het steilste stuk nog moet komen. Reden voor Kim om nog iets te eten te bestellen, als extra brandstof. Op het krijtbord wordt een avocadosalade aangeprezen en dat lijkt een prima keus.
Dreams vs Reality
Tot de ober de desbetreffende salade komt brengen: de salade blijkt een groot plakkaat guacamole-achtige substantie, met ei en mayonaise erdoor. Een zielig reepje rode paprika doet een poging tot garnering. Het beteuterde gezicht van Kim is om in te lijsten, en ze probeert heldhaftig toch een paar happen te nemen. De moeilijkste kilometers moeten immers nog komen. Na deze twijfelachtige lunch vullen we onze bidons met koud en vers water en stappen we weer op. We moeten door naar de Cime Pedro Gonzales, met een top die op 490 meter ligt.
Vrolijk verder
We hebben ons van tevoren niet verdiept in de klimpercentages die we op dit laatste stuk nog tegen gaan komen, en dat is misschien maar goed ook. Na het eerste stuk dat glooiend stijgt en daalt begint de echte klim. Via lange stukken met haarspeldbochten en lange bochten fietsen we omhoog. Terwijl mijn hartslag omhoog schiet laat ik Kim zien hoe je door te zigzaggen de steilste stukken behapbaarder maakt. Dan fiets ik in eigen tempo verder. Na een lange ‘lopende’ bocht, met stukken boven de 12% zie een schaarse schaduwplek. Ik zet m’n fiets tegen de rotsen om op Kim te wachten. Daar komt ze de bocht om, haar hoofd knalrood van inspanning.
Alles voor de foto
Even stapt ze af en doet een paar passen met de fiets in de hand, tot ze mij ziet, met mijn camera in de aanslag. Ze stapt weer op en zigzagt verder naar boven. Om daarna naast mij in de schaduw tegen de rots aan te leunen. Terwijl we samen op adem komen maken we ons op voor het laatste stuk tot de top. Daar vlakt het gelukkig wat af, en kort na elkaar komen we juichend aan. Vanaf het uitzichtplateau bovenop de Cime Pedro Gonzales is het genieten. We maken samen een foto waarop het verschil tussen onze gezichten boekdelen spreekt: ik grijns genietend de camera in terwijl Kim met een rood en verhit hoofd blij lijkt dat ze nog leeft na die twijfelachtige avocadosalade en haar eerste klim op de fiets. Die toch iets steiler was dan we allebei hadden gedacht. Fietsen op Gran Canaria is fantastisch.
Opties om te fietsen
Bovenop de top heb je twee mogelijkheden: je kunt afdalen verder via de GC-503, via het dorpje Monte Léon en Montaña la Data. Pas op als je beneden komt, auto’s komen dan vanaf links soms met een rotgang de bocht om. Ook kun je ervoor kiezen om via dezelfde weg weer terug te fietsen richting Ayagaures, waarna je glooiend afdaalt door de groene vallei. Veel fietsers kiezen voor die tweede, mooiere optie.
Daunen
Vandaag dalen we af via de andere kant, en laat ik Kim zien hoe je (“remmen, remmen, remmen, laaaaaten gaan, druk op je onderste pedaal”) zo soepel mogelijk daalt. Eenmaal weer terug in ons appartement wassen we de warmte en de inspanning van ons af in het frisse zwembad en duikt Kim met een podcast op in bed voor een dutje.
Ik deel ondertussen onze valleifoto’s en het verhaal van de avocadosalade met Tim. Die heeft vandaag tot Taurito gefietst, het eindpunt van de kustweg. Die kustweg is volgens Tim niet heel bijzonder: er rijden best veel auto’s. De weg gaat nog behoorlijk op en neer. Het laatste stuk van de kustweg tot Taurito is het mooiste: daar is het wat rustiger. Vanuit Taurito kun je normaalgesproken nog verder klimmen richting Mogan, maar die weg is op dit moment helaas afgesloten.
We sluiten deze tweede dag af met een strandwandeling met cola en chips. De zon zakt langzaam richting horizon, de wind blaast het duinzand in onze haren en we kijken terug op een fantastische tweede fietsdag. Op naar meer!
Dag 3 Maspalomas – Ayagaures op herhaling
Omdat we voor morgen een mountainbiketocht met gids op de planning hebben staan en de klimkilometers gisteren Kim niet in de koude kleren zijn gaan zitten kiest zij vandaag voor een rustdag. Voor mij een mooie gelegenheid om Tim het prachtige rondje richting Ayagaures te laten zien. Vlak voordat we vertrekken horen we nog hoe Ireen Wust ook op haar vijfde Olympische spelen een gouden medaille wint.
Adrenaline rush
Vol supportersadrenaline fietsen we richting de vallei. Vandaag waait de wind uit het Noorden, dus dat betekent een extra uitdaging. In het wiel van Tim fiets ik richting de voet van de echte klim. Bar Eva blijkt gesloten op maandag, dus we moeten het helaas zonder de beroemde avocadosalade stellen. Ik vind een fijne cadans en fiets ditmaal in één keer omhoog naar de top. Bovenop zwaaien Tim en ik naar elkaar: hij plakt er zometeen nog een rondje aan vast terwijl ik na het afdalen terug naar Maspalomas fiets. Tijd om even bij te komen met een goed boek in de schaduw.
Dit is typisch een route die niet snel gaat vervelen: de glooiende weg door de groene vallei tot aan Ayagaures, een korte, serieuze klim met uitdagende stijgingspercentages, en een fantastisch uitzicht bovenop. Zeer geschikt voor een rondje als je minder tijd hebt, of als trainingsrondje waarbij je kunt spelen met hartslagzones en tempowisselingen.
Mooie afsluiter
We vieren het goud van Wust en het einde van deze fijne fietsdag met spelletjes, bier en chips en gaan daarna uit eten bij het Italiaanse restaurant Time, waar ze weergaloze pasta serveren en de serveerster ons trakteert op een Limoncello van het huis waar we bijna knockout door gaan. Loom van de overheerlijke maaltijd, de zon en de alcohol duiken we vroeg ons bed in. Morgen gaan Kim en ik op pad met Santiago, mountainbikegids bij zijn eigen bedrijf Climbo , in het prachtige gebergte op het midden van het eiland.
