Voor Cycling Destination gaan Erwin en Erwin van de Mountain High Chasers langs de mooiste, klassieke beklimmingen en routes in Europa (en wie weet ook daarbuiten). Al eerder kregen we mooie content over de Mont Ventoux, de Angliru und die Galibier. Stuk voor stuk prachtig en het houdt maar niet op. Nu ook weer, de prachtige Col de la Bonette met recht een Classic Ride, als je het ons vraagt.
Foto’s en tekst: Erwin en Erwin // mountain high chasers
Barcelonnette
Een klassiek, rustig, Frans dorp waar vier oude mannen op het plein voor de kerk de dag van gisteren doornemen. Iets verderop lopen twee dames met een baguette onder de arm richting huis. Heb je het plaatje al te pakken? Bedenk dan nu dat, wanneer je omhoog kijkt, je altijd een alpenreus zal zien, of je nu noord, west, oost of zuidwaarts kijkt! Barcelonnette is een waar paradijs voor klimmers (en dalers), en daarom de moeite van een lange autorit meer dan waard. Op iets minder dan 1200 kilometer van Utrecht ligt dit stukje paradijs waar vandaan je een echte klassieker kunt beklimmen, de Col de la Bonette.
Het is altijd gevaarlijk om te praten over de hoogste, de langste of de moeilijkste klim. Zelf (de bordjes rondom de klim) vinden ze dat ze de hoogste zijn van Europa, feitelijk is dit onjuist. Wel hebben ze er alles aan gedaan om tot een (letterlijk) adembenemende hoogte van 2802m te komen.
Genieten van het glooiende dal
Wij zijn in de ochtend op de fiets gestapt vanuit ons huis in Barcelonnette. Het voordeel daarvan is dat je je goed kunt opwarmen in het glooiende dal tussen de alpenreuzen. Helaas moet je wel veel gebruik maken van de doorgaande weg (D900) richting Jausiers. Maar wanneer je netjes wiel aan wiel rijdt zullen de automobilisten vergevingsgezind zijn en respect hebben voor het feit dat je richting de Bonette aan het fietsen bent.
Terwijl je richting de voet rijdt van de Bonette is het wellicht goed de statistieken even door te nemen. Zoals gezegd ligt de top op maarliefst 2802m hoogte. Dit was niet zo, maar aan de doorgaande weg, richting Saint-Étienne de Tinée hebben ze een toeristische rondweg om de Cime de la Bonette gelegd om toch tot de 2802m te komen. Vanaf Jausiers ben je 23,4 kilometer onderweg met een gemiddelde van 6,76%. Je zou kunnen zeggen dat het goed te doen is, maar vergis je niet in de lengte en vooral de hoogte. Alles boven de 2500m kun je goed merken aan de ademhaling.
Klaar voor de start…af
We rijden door Jausiers en zien de weg langzaam oplopen. Al snel zoeken we ons eigen tempo en wensen elkaar succes. Voor ons hangt er vandaag meer vanaf dan alleen een mooie prestatie neerzetten. De Col de la Bonette is ‘er één uit het boek’, oftewel, we mogen onderweg niet stoppen om een sticker in het boek Mountain High te mogen plakken.
De weg slingert liefelijk van links naar rechts met zo nu en dan een huis aan de kant van de weg. Dit verandert echter volledig naarmate je enkele kilometers hoger komt. Rotspartijen en bossen laten zich aan alle kanten zien en je mag hier als toeschouwer op een mooie aangelegde asfaltweg doorheen rijden. We hadden vandaag de luxe van een volgauto, dus daardoor konden we extra genieten zonder ons zorgen te maken over een lege bidon of een tekort aan gelletjes. Wanneer je die luxe niet hebt, zorg voor genoeg eten, drinken en warme kleding. Op bijna 3000m kan het ook in de zomer erg koud zijn!
Een col zoals een col moet zijn
Inmiddels verdwijnen de bomen en maken ze plaats voor uitgestrekte velden en een bergmeer. Wat opvallend is aan deze col, is dat hoe hoger je komt hoe beter de weg lijkt te worden. Als fietser is het echt genieten. Ook wanneer de stijgingspercentages af en toe boven de 10% komen is er genoeg afleiding te vinden. Oorspronkelijk is de col aangelegd voor militaire doeleinden. Het was een doorgaande weg voor soldaten. Sporen hiervan zijn nog te zien door de resten van de barakken net onder de top. Daarnaast wordt je nog getrakteerd op enkele mooie haarspeldbochten alvorens je de ‘Cime’ in beeld krijgt. Het heeft alles wat een col in zich moet hebben en misschien nog wel meer!
De onwerkelijke top
Wanneer de top in zicht komt vlakt de weg iets af en leg je ongeveer 1,5 kilometer af op een stuk valsplat. De wind kan hier wel een behoorlijke rol spelen, maar het uitzicht is werkelijk fantastisch! Gek genoeg kom je uit op een kruising, zoals gezegd is het een doorgaande weg richting Saint-Étienne de Tinée. Maar om de top te bereiken neem je de toeristische lus richting de top. Na al het natuurgeweld mag je nu echt nog even afzien! Op de kale top loopt een strook van 15% omhoog waar zeer waarschijnlijk veel toeristen zullen staan om je toe te schreeuwen, en dat heb je nodig! De lucht, de tijd dat je al aan het klimmen bent en wellicht de wind maken je het fietsen vrijwel onmogelijk, maar laat de adrenaline flink stromen, want de beloning is groots!
Of het nu de hoogste van de Alpen is, van Europa of enkel van de ‘Alpes Maritimes’, wat maakt het uit. Een echte klassieker die je vanwege zijn mooie landschappen, goede wegdek en unieke top echt gedaan moet hebben!
